Materiały uwarstwione

Przedmioty wykonuje się poddając obróbce mechanicznej płyty, arkusze lub inne półfabrykaty.
Materiały uwarstwione można również formować w postaci nieskomplikowanych kształtek i prętów za pomocą odpowiednich
form; np. rury formuje się na odpowiednim kształtowniku formującym, który następnie wypycha się mechanicznie.
Przy produkcji utwardzonego drewna poddaje się sprasowaniu bukowe forniry przełożone błoną klejącą otrzymaną przez nasycenie papieru żywicą o niskim stopniu polimeryzacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Metodę niskociśnieniową stosuje się przy produkcji przedmiotów o dużej powierzchni. Tworzywo zostaje przyciśnięte do formy za pomocą worka gumowego (sprężonym powietrzem, parą lub za pomocą próżni).
Formowanie gąbczaste stanowi specjalną technikę produkcji tworzyw piankowych, stosowanych jako izolatory termiczne, akustyczne i anty wibracyjne. Przy produkcji tworzyw piankowych, termoizolacyjnych i dźwiękowych zasadnicze znaczenie ma niski współczynnik przewodzenia ciepła żywic syntetycznych oraz możliwość uzyskania wyrobów o strukturze mikrokomórkowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Materiałem wyjściowym dla tworzyw piankowych są zarówno żywice termoutwardzalne, jak i termoplastyczne.

Zasada wyrobu materiałów piankowych polega na przeprowadzeniu żywicy w stanie podatnym do formowania (w stanie plastycznym, w roztworze lub dyspersji) w aerozol (pianę) i utrwaleniu tego układu. Prowadzą do tego dwie metody.
Włączenie do żywicy substancji pianotwórczych, jak porofory (azotowe związki organiczne) rozkładające się przy ogrzewaniu z wydzieleniem gazu, który tworzy pęcherzyki w jednorodnej pierwotnie masie. W przypadku żywic termoutwardzalnych (fenoloplasty, aminoplasty) podczas ogrzewania następuje jednocześnie dalszy proces kondensacji, dający w efekcie sztywny materiał izolacyjny (uprawnienia budowlane). Przy użyciu żywic termoplastycznych, jak polichlorek winylu, polistyren, octan celulozy, następuje podczas ogrzewania uplastycznienie i ekspandowanie mieszanki.
Utwardzenie produktu następuje przez oziębienie formy.

Przeprowadzenie roztworu żywicy termoutwardzalnej w aerozol za pomocą mechanicznego ubijania i utrwalania tego stanu przez dodatek środków emulgacyjnych oraz katalizatora utwardzającego.

Kleje syntetyczne

Proces ten zachodzi na zimno w nieco podwyższonej temperaturze (program egzamin ustny).
Tworzywa sztuczne stosowane są na dużą skalę, jako:
- kleje i kity,
- izolacje termiczne, akustyczne, anty wibracyjne, przeciwwilgociowe i antykorozyjne,
- okładziny ścienne i wykładziny podłogowe,
- przewody instalacyjne, instalacje i armatura,
- elementy konstrukcyjne i wypełniające,
- wyroby ozdobne i wykończeniowe.

W technice budowlanej największe znaczenie ma łączenie drewna, szkła, ceramiki i w węższym zakresie metali (opinie o programie).
Zastosowanie do tych celów klejów syntetycznych dało bardzo dobre wyniki, co przyczyniło się do szerokiego stosowania żywic syntetycznych w tej dziedzinie.
Kleje syntetyczne stosowane są w postaci:
- roztworów i emulsji,
- proszków,
- suchych błon.

Klejone powierzchnie spajać można na gorąco i na zimno.
Kleje fenolowe. Do łączenia drewna stosuje się kleje fenolowe pod postacią ciekłych żywic rezolowych zawierających 50-h70°/o suchej substancji, lub pod postacią roztworów alkoholowych (segregator aktów prawnych).
Łączone powierzchnie powleka się klejem ręcznie (przy użyciu pędzla) lub mechanicznie przez natryskiwanie albo powlekanie. Przy użyciu powlekarek materiał przechodzi między ogrzewanymi walcami gumowymi, czerpiącymi klej z korytka, pokrywając powierzchnię jedno- lub dwustronnie.

Dla uzyskania twardej spoiny warstwy klejone sprasowuje się w prasach hydraulicznych (nacisk do 25 kG/cm2) w podwyższonej temperaturze (ok. 150°C). Czas prasowania — ok. 5 minut. Przy klejeniu na zimno żywicę miesza się z aktywatorem kwaśnym (kwas solny, sulfokwasy i inne). Mieszanka posiada ograniczony okres używalności (3-1-8 godzin), po upływie którego klej żelatynuje i traci własności wiążące (promocja 3 w 1).