Meble z szufladami

Opierający się na czterech małych powierzchniach podparcia mebel można łatwiej „wypoziomować".
Dokładne wypoziomowanie umożliwiają okucia cokołu. Są to nóżki przestawne na długość, które mocuje się pod dnem korpusu. Często montuje się je w taki sposób, że można je przestawiać z wnętrza mebla. To z kolei sprawia, że możliwe jest wypoziomowanie nowo postawionego mebla (program uprawnienia budowlane na komputer).
Mebel z podstawą nośną. Patrząc na niego ma się wrażenie, że mamy przed sobą skrzynkę na podstawie regałowej.

W projekcie można je wzmocnić konstruując korpus bez wystającej płyty lub wysokich boków. Pomiędzy korpusem a podstawą nośną należy pozostawić mały odstęp, ponieważ stykający korpus tworzy brudną szczelinę.
Wykonanie szuflad jako przegródek do przechowywania przedmiotów wymaga większego nakładu materiału i czasu. Dlaczego mimo to wykonuje się je?
Dostęp do szuflad od góry jest bardzo łatwy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Można w nich przechowywać przedmioty posegregowane i łatwo utrzymywać porządek. Wgląd w zawartość szuflady jest tym łatwiejszy, im bardziej płaska jest szuflada, dotyczy to np. przechowywania ołówków i innych małych przedmiotów. Wysokie szuflady przeznaczone są właściwie do przechowywania odpowiednio wysokich przedmiotów, np. teczek zawieszanych. Tak jak wysokość samej szuflady, ważna jest także jej wysokość montażowa. Szuflady muszą dawać wgląd od góry w przechowywane w nich przedmioty. W meblach nie można więc umieszczać ich zbyt wysoko, na pewno nie powyżej linii oczu.

Korzystna wysokość do montażu szuflad w meblach to 30 do 130 cm (uprawnienia budowlane).
Ale także szuflady umieszczone stosunkowo nisko są jeszcze łatwo dostępne. A zatem, szuflada leżąca bardzo nisko jest łatwiej dostępna niż nisko położona półka, do której wgląd jest ograniczony.

Złącza narożne

Konieczną cechą szuflad jest stabilność kształtu. Dobrane łączniki kątowe muszą być odpowiednio mocne. Szuflady, które podczas wsuwania ustawiają się skośnie, są szczególnie obciążone na połączeniach kątowych. Szufladę z litego drewna łączoną na wczepy (program egzamin ustny). Jest to w dalszym ciągu tradycyjna metoda łączenia elementów oskrzyniowych posuwowych, która w wykonaniu ręcznym charakteryzuje się dużą wytrzymałością. Maszynowe wykonywanie wczepów klinowych jest jednak bardziej racjonalne i ze względu na dokładność wykonania często bardziej trwałe niż wczepy stożkowe. W przypadku boków szuflad wykonanych wcześniej z płyty wiórowej powleczonej tworzywem sztucznym, łączonych metodą składania, narożne powierzchnie klejenia trzeba skleić szczególnie dobrze ze względu na wysokie naprężenia naroży.

Szuflady biurka są z drewna litego, natomiast zespolenia wykonano ze sklejki fornirowanej (opinie o programie). W tym przypadku trzeba uwzględnić zróżnicowane pęcznienie i skurcz litego drewna i powleczonych płyt. Przy niskich szufladach o wysokości 95 mm, nierówna zmiana wymiarów jest prawie niezauważalna i w niczym nie wpływa na trwałość konstrukcji. Czoło szuflady i zespolenie można skleić na pełnej powierzchni. Szczególna dokładność wymagana jest przy szufladach wysokich. Górną część łączenia trzeba skleić - w każdym razie na całej długości. W części widocznej musi być bardzo szczelna. Pewną ewentualność stanowi przykręcenie dolnej części obłogowanego podwójnego dna od wewnątrz (segregator aktów prawnych).

Ma to miejsce w przypadku wysokich szuflad z litego drewna. Połączenie śrubowe pozostaje w niewielkim stopniu przesuwne. Tym samym możliwa jest różnorodna zmiana rozmiarów drewna litego i obłożonej płyty.
Projektowanie elementów czołowych szuflad (promocja 3 w 1).

Propozycje kilku projektów elementów czołowych szuflad. Czoło szuflady nigdy nie może łączyć się z powierzchnią frontową korpusu. Poprzez ścieranie przy ciągłym wkładaniu i wyciąganiu szuflady powierzchnie będą się wkrótce zahaczać.