Metoda betonowania podwodnego

W budownictwie morskim bardzo często zachodzi potrzeba wykonywania robót betonowych pod wodą, bez jej uprzedniego usuwania czy obniżania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sypanie świeżego betonu wprost z taczek czy wywrotek do wody na większej głębokości jest niedopuszczalne, gdyż występuje przy tym rozsegregowanie się jego składników, spowodowane tym, że większe ziarna, jak wiadomo, opadają w wodzie z większą prędkością niż ziarna mniejsze.

Po osadzeniu się zatem mieszanki kruszywa i cementu, która przeszła przez grubszą warstwę wody, otrzymuje się zamiast betonu przekładaniec żwiru, piasku i cementu. Ten ostatni zresztą, jako pył, utrzymuje się w zawieszeniu w wodzie bardzo długo. Z tych względów przy betonowaniu pod wodą konieczne jest posługiwanie się specjalnymi metodami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jakkolwiek nowsze metody betonowania pod wodą dają dużo lepsze wyniki niż metody dawniejsze, należy być ostrożnym przy ich stosowaniu ze względu na to, że uzyskiwany tą drogą beton jest często uwarstwiony i niezbyt szczelny i ma strukturę gąbczastą. Wady te powstają na skutek wypłukiwania cementu przez wodę i osadzania się go na powierzchni wykonanych partii betonu.

Szczególnie zły beton uzyskuje się, gdy woda jest agresywna, co zawsze w mniejszym lub większym stopniu powiedzieć można o wodzie morskiej w stosunku do zwykłych cementów portlandzkich (uprawnienia budowlane).
Metoda betonowania podwodnego będzie zatem tym lepsza, im mniejsze powierzchnie nie związanego betonu będą miały sposobność stykania się w czasie betonowania z wodą, w której praca się odbywa. W celu zmniejszenia wypłukiwania cementu dodaje się do niego w wodzie słodkiej tłustego wapna, w wodzie morskiej zaś trasu.

Betonowanie bezpośrednie

Betonowanie bezpośrednie, tj. sypanie betonu wprost do wody, jest możliwe tylko na bardzo małych głębokościach, do ok. 1 m, przy czym świeże porcje betonu nie mogą stykać się z wodą. Uzyskuje się to sypiąc pierwszych parę porcji w hałdę stożkową, wystającą nad wodę. Na wierzchołku tej hałdy formuje się wgłębienie, w które sypie się stopniowo dalsze porcje betonu (program egzamin ustny). Pod wpływem nowych porcji hałda rozstępuje się na boki, tworząc jak gdyby skorupę chroniącą świeży beton od zetknięcia się z wodą.
Nie jest to sposób godny polecenia i w poważnych robotach stosowany bywa wyjątkowo (np. gdy nastąpi nieoczekiwane, ale krótkotrwałe podniesienie się poziomu wody w morzu, która zaleje spód deskowań na kilkanaście centymetrów itp.) (opinie o programie).

Betonowanie w workach polega na tym, że niezbyt wilgotną masę betonu sypie się do worków, które potem opuszcza się pod wodę na miejsce przeznaczenia. Opuszczenia dokonuje się bądź z pontonów za pomocą skrzyń z otwieralnym dnem, bądź też częściej, za pomocą dźwigów. Przy ostatecznym ułożeniu każdego worka konieczna jest pomoc nurka.
Zależnie od przeznaczenia, stosowane bywają worki papierowe (po cemencie) do robót drobniejszych, jak np. uszczelnianie zamków skrzyń czy filarów na studniach lub kesonach, łatanie nieszczelności, uszczelnianie dna studni itp. oraz do robót bardziej objętościowych - worki płócienne (z płótna żaglowego), jutowe lub nylonowe, mogące pomieścić od 5 do 20, a nawet do 100 t masy betonu (segregator aktów prawnych).

Worki układa się zwykle jeden na drugim, bez stosowania pośrednich warstw zaprawy, tak że tworzą one ostatecznie rodzaj suchego muru. Z tych względów, jakkolwiek wskutek wyciskania się pewnej ilości zaprawy przez pory worka tworzy się pewien związek między poszczególnymi workami, nie można liczyć na dużą wytrzymałość takiego muru na ścinanie i nie można nadawać mu zbyt dużej wysokości (promocja 3 w 1).

Najczęściej mur z worków z betonem służy jako podstawa albo jako zastępująca deskowania obudowa muru wykonanego innym sposobem.
Betonowanie za pomocą kubełków lub skrzyń z otwieralnym dnem albo opróżnianych worków polega na tym, że poszczególne porcje świeżego betonu opuszcza się w wymienionych naczyniach tuż nad miejsce przeznaczenia, po czym nurek naczynia te opróżnia.