Metoda doraźna

Metoda doraźna przedstawia się, jak następuje. Do litrowego naczynia z przezroczystego szkła należy nasypać warstwę piasku na 5 cm wysoką, a następnie wypełnić prawie do wierzchu czystą wodą (program uprawnienia budowlane na komputer). Potem przez dłuższą chwilę mieszać piasek, aby wydobyć znajdujące się w nim drobne cząstki, następnie poczekać, aż się woda sklaruje, piasek opadnie na dno, cząstki pylaste zaś i ilaste osiądą na wierzchu.

Przez porównanie grubości osadu z grubością warstwy piasku określa się ilość cząstek mniejszych od około 0,1 mm. Jeżeli grubość warstwy nie jest większa od 4 mm, to można sądzić, że zanieczyszczenia nie są zbyt duże. Pożądane uziarnienie kruszywa do zapraw. Do zapraw wapiennych, gdzie spoiwo jest stosunkowo bardzo słabe, pożądane jest kruszywo o ostrych krawędziach (ostrokanciaste) i powierzchni szorstkiej (tzw. piasek ostry), aby następowało zakotwienie w zaprawie poszczególnych ziaren (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Natomiast do zapraw cementowych bardziej wskazane jest kruszywo z ziarnami okrągłymi, ponieważ wymaga ono najmniej wody do osiągnięcia potrzebnego do robót stanu ciekłości, zwiększenie zaś ilości wody obniża wytrzymałość. Domieszki pyłów grubszych o ziarnach powyżej 0,05 mm są pożądane w zaprawie cementowej wtedy, gdy ilość samego cementu nie wystarcza do wypełnienia (z nadmiarem około 5%) porów suchego piasku Praktycznie oznacza to, że właściwości chudych zapraw cementowych można poprawić przez domieszanie odpowiedniej ilości pyłów (uprawnienia budowlane). Badacz niemiecki Graf zaleca, aby ilość pyłów i cementu nie przekraczała 38% wagowo dla piasku naturalnego i 53% wagowo dla miału kamiennego. Prof. Bukowski podaje, że granice te zależą od uziarnienia piasku bądź miału; dla kruszywa grubszego mogą być o około 20% większe, dla drobnego około 20% mniejsze od wyżej podanych.
Cząstki pylaste i ilaste o ziarnach mniejszych od 0,05 mm zmniejszają na ogół wytrzymałość zaprawy cementowej (program egzamin ustny).

Dopuszczalne ilości

Według danych z ZSRR dopuszczalne ilości tak drobnych cząstek w kruszywie do zapraw cementowych, zależne od marki cementu i zaprawy, są następujące:

a) w zaprawach o wytrzymałości 100 kG/cm2: przy cementach marki 250 - 0%, przy cemencie marki 300 - 10%, przy cemencie marki 400 do 15%;
b) w zaprawach o wytrzymałości 50 kG/cm2, niezależnie od marki cementu - do 10%;
c) w zaprawach o wytrzymałości 25 kG/cm2, niezależnie od marki cementu - do 15%.
Przy zaprawach z dodatkiem drobnych cząstek w ilości zbliżonej do wyżej wymienionych czas mieszania zaprawy należy zwiększyć l,5-r-2 razy. Domieszki pylaste i ilaste są niepożądane, jeżeli oblepiają tak mocno ziarna kruszywa, że nie mogą odlepić się od nich podczas mieszania zaprawy, wtedy bowiem uniemożliwiają zlepienie spoiwa z ziarnami (opinie o programie).

Największe stosowane grubości ziarn w zaprawach do murów z cegieł nie przekraczają 2,5 mm, w zaprawach do murów z kamienia łamanego - 5 mm; dla tynków - zależnie od warstwy tynku (obrzut- ka, narzut, gładź) oraz od wymaganego wykończenia powierzchni - pożądane są piaski, w których pory między większymi ziarnami są możliwie szczelnie wypełnione przez drobniejsze ziarna. Zbyt duża ilość drobnych ziarn jest niepożądana, wymagają one bowiem dużej ilości spoiwa. Można przyjąć, że dobry pod względem uziarnienia będzie piasek, który przechodzi przez sito tkane o prześwicie 0,5 mm w ilościach od 30 do 70%, przez sito 1 mm - 50-h90%, wreszcie przez sito 2 mm - 100%. Wskazówki co do uziarnienia piasku można również otrzymać badając wskaźnik jego miałkości (na sitach Fullera). Można uważać za dobry pod względem uziarnienia piasek o wskaźniku miałkości l-r-1,5 (segregator aktów prawnych).

Piaski ze wskaźnikiem miałkości l-r-1,5 nadają się do zapraw o wytrzymałości 50 kG/cm2 przy cemencie marki 250. Piaski drogowe o wskaźniku miałkości 0,7-r-l,0 mogą być stosowane do zapraw o wytrzymałości 25 kG/cm2 przy cementach marki 150, lecz przy zwiększonej dawce cementu oraz dłuższym czasie mieszania. Oczywiście do celów specjalnych stosuje się piasek niezależnie od przytoczonych wskazówek, czasem wyłącznie drobny (np. na wierzchnią warstwę tynków filcowanych), czasem specjalnie gruby (np. do- tynków kamyczkowych itp.) (promocja 3 w 1).