Metoda powłok dyfuzyjnych

Metoda powłok dyfuzyjnych oparta jest na wykorzystaniu zjawisk dyfuzji do nasycania drewna. Słupy teletechniczne wyrobione ze świeżo ściętego drewna koruje się i struga na biało, po czym nanosi się na nie pędzlem rozrobioną w wodzie pastę impregnacyjną o konsystencji farby olejnej (stosunek 10 kG pasty na 6 1 wody) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na 1 m2 zużywa się średnio 180 G pasty. Powleczone słupy układa się warstwami w stos o kształcie prostokątnej lub trójkątnej pryzmy; układanie należy wykonać szybko, gdyż powłoka prędko wysycha na powietrzu, a zwłaszcza na słońcu. Ułożony stos okrywa się dokładnie wodoszczelnym papierem i pozostawia się go w tym stanie na przeciąg 3 miesięcy. W ciągu tego czasu drewno wchłania powłokę impregnacyjną; po odsłonięciu stosów czyści się słupy żelaznymi szczotkami z resztek substancji impregnacyjnej. W podobny sposób można nasycać świeżo przetarte belki i tarcicę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wnikanie impregnatu w głąb drewna oparte jest na następujących zjawiskach. Soki w świeżo ściętym drewnie stanowią roztwór o niskim stężeniu, natomiast powłoka impregnacyjna - roztwór o wysokim stężeniu. W wyniku dążności do wyrównania stężenia roztworów woda
z drewna dyfunduje do powłoki impregnacyjnej, zawarte zaś w powłoce sole dyfundują w głąb drewna wnikając nawet w strefę twardzieli (uprawnienia budowlane).

W świeżo ściętym drewnie znajdują się jeszcze żywe komórki, wobec czego wchłanianie impregnatu odbywa się przez współdziałanie zjawisk dyfuzji i osmozy. Metodę tę określa się mianem nasycania osmotycznego; nazwa ta nie odpowiada w sposób ścisły istocie zagadnienia, gdyż występowanie i przebieg zjawisk osmozy ma w tej metodzie mniej lub więcej ograniczony charakter (zależnie od występowania żywych komórek) (program egzamin ustny).
Związki chemiczne stosowane w tej metodzie stanowią mieszaninę różnorodnych substancji, jak sublimat, fluorek sodu, fluorokrzemian sodu, ekstrakt ługów posiarczynowych, szkło wodne, mąka torfowa stosowana jako wypełniacz i inne. Część tych związków natychmiast po wniknięciu w drewno wiąże się z włóknami drzewnymi, część natomiast nie ulega zmianom i stopniowo przenika coraz dalej w głąb drewna.

Trwałość drewna

Trwałość drewna wystawionego na działanie czynników zewnętrznych, a więc trwałość drewna na powietrzu, w wodzie lub ziemi, bada się według metodyki radzieckiej na próbkach w postaci prostopadłościanów o wymiarach 2x2x30 cm (opinie o programie). Z przeznaczonego do badania drewna wykonuje się co najmniej 20 w przybliżeniu jednorodnych próbek i określa się ich ciężar oraz wilgotność. Następnie dzieli się próbki, po połowie, na serię kontrolną, która pozostaje w laboratorium, oraz na serię badawczą; serię tę umieszcza się w takich warunkach, w jakich ma przebywać badane drewno, a więc na wolnym powietrzu, pod wodą, pod ziemią itd.

Po upływie określonego czasu, np. pół roku, rok, 2 lata itd. przeprowadza się na obydwóch seriach próbek badanie ciężaru, wytrzymałości na ściskanie, wytrzymałości na zginanie statyczne i udarności. Ubytek ciężaru i zmniejszona wytrzymałość pozwalają wysnuć wnioski o trwałości drewna w danych warunkach. Należy zwrócić uwagę na udarność, która jest czułym wskaźnikiem zachodzących w drewnie zmian; z tego względu nie należy jej pomijać przy badaniu drewna (segregator aktów prawnych).
Trwałość drewna w stosunku do grzybów.

Badanie naturalnej trwałości drewna przeprowadza się na próbkach 5,0×2,5×1,5 cm (wg norm radzieckich 2X2X1 cm) wykonanych z drewna nie poddawanego zabiegom chemicznym, zwiększającym jego naturalną odporność. Próbki wykonuje się ze zdrowego, bezsęcznego drewna o normalnej budowie anatomicznej; osobno wyrabia się próbki z drewna bielu, osobno próbki z twardzieli.

Próbki powinny być dokładnie wykonane, ich powierzchnie powinny być wygładzone; podłużna oś próbki powinna przebiegać równolegle do przebiegu włókien. W badaniach mających na celu porównawcze określenie trwałości drewna poszczególnych gatunków, próbki należy pobierać z drewna okrągłego, ze środkowej części strzały, ze stref drewna jednakowo położonych w stosunku do rdzenia (promocja 3 w 1).