Metoda tyczenia punktów

Metoda tyczenia punktów bezpośrednio z bazy. Kierunki boków bazy oznaczono przez I, II, III i IV. W celu bezpośredniego wyznaczenia punktów ustawia się dwa teodolity na kierunkach prostopadłych, jeden nad punktem osi x,, drugi nad punktem osi y,. Punkty wyznacza się w przecięciu się kierunków wytyczonych przez instrumenty (program uprawnienia budowlane na komputer). Wyjaśniono zasadę wyznaczania środków stóp fundamentowych. Jeden teodolit znajduje się stale w punkcie A leżącym na prostej X\, drugi jest przesuwany wzdłuż boku bazy II i ustawiany kolejno w punktach skrzyżowania tej prostej z osiami y_h y₂ itd. W ten sposób wyznacza się środki stóp fundamentowych wzdłuż prostej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Metoda ta jest znacznie dokładniejsza od metody stosowania osi drutowych i opuszczania punktów skrzyżowania tych osi za pomocą pionu. Wymaga ona jednak lepszej obsługi budowy przez geodezyjny personel fachowy. Przymiary. Powtarzające się wymiary w budownictwie montażowym skłaniają do stosowania przyrządów określonych długości, które odkłada się wielokrotnie. Jedyna zaleta takiego sposobu, tj. szybkość pomiaru, odbywa się kosztem dokładności i bardzo często jest przyczyną przykrych omyłek (uprawnienia budowlane). Znane są przypadki, że wskutek źle odmierzonego przymiaru wadliwie utrwalono fundamenty budynku. Poza tym przymiar w postaci łaty drewnianej ma błąd własny, który staje się błędem systematycznym.

Dlatego przymiar należy odkładać w ten sposób, żeby umożliwić stałą kontrolę czynności pomiarowych. Na przykład stosując taśmę stalową odmierza się odległości między punktami bez przesuwania taśmy, po czym należy nawiązać do co najmniej dwóch punktów już odmierzonych i sprawdzić długości odcinków. W ten sposób unikamy błędu systematycznego. Popełnione błędy przy odmierzaniu mają różne znaki i wzajemnie się kompensują przy sumowaniu długości poszczególnych odcinków (program egzamin ustny).

Uzyskanie położenia elementu

Do pomiarów odcinków powinny być stosowane ruletki lub cechowane taśmy geodezyjne, a w przypadkach wymagających znacznych dokładności należy uwzględniać poprawki „na temperaturę". Znaczenie punktów za pomocą świadków. Jeżeli podczas montażu jest zapewniony dostęp do wyznaczanego punktu, to zaznacza się go kredą, farbą lub kredką, zabezpieczając dostateczną trwałość znaku. Jeżeli punktu nie można oznaczyć we właściwym miejscu stosuje się punkty trwale naniesione (tzw. świadki) (opinie o programie). Stosując metodę domierzania od świadków można w razie potrzeby określić właściwe miejsce położenia punktu.

Uzyskanie położenia elementu przewidzianego projektem jest kłopotliwe, gdyż zwykle duży ciężar elementu utrudnia lub nawet uniemożliwia jego nasuwanie po zdjęciu uchwytów linowych. Najekonomiczniej jest więc ustawiać element od razu właściwie, a nie prowizorycznie, biorąc jednak pod uwagę, że dźwig powinien być możliwie najszybciej zwolniony do następnej pracy. Te okoliczności powodują, że do montażu stosuje się urządzenia pomocnicze (segregator aktów prawnych).

Urządzenia pomocnicze mogą służyć do naprowadzenia elementu na właściwe położenie (urządzenia naprowadzające) lub do regulacji położenia podczas ustawiania dźwigiem lub po prowizorycznym ustawieniu (urządzenia regulujące). Do czynności wielokrotnie powtarzalnych skuteczne i ekonomiczne są wzorniki lub prowadnice, szczególnie wówczas, gdy elementy łączy się za pomocą spawania (promocja 3 w 1).

Stosuje się również elementy konstrukcyjne w postaci głowic, które ustawia się precyzyjnie jako elementy naprowadzające zapewniając w ten sposób bezbłędny montaż elementów wyżej położonych. Czynności pomiarowe stwarzają konieczność wyznaczenia na elementach przewidzianych do montażu osi teoretycznych, środków podstaw i innych elementów geometrycznych, według których element będzie ustawiony w przestrzeni.