Metoda zespołu piątkowego

Metoda zespołu piątkowego pozwala lepiej niż przy zespole trójkowym wykorzystać kwalifikacje starszego murarza, który wykonuje tylko najbardziej odpowiedzialne roboty.

Zespół piątkowy można w razie potrzeby rozdzielić na dwa: trójkowy i dwójkowy (program uprawnienia budowlane na komputer). Zachodzi tego potrzeba, gdy na działce wykonywa się skomplikowane szczegóły elewacji, filary o małym przekroju, nadproża itp.
Metoda łańcuszkowa. Zespół składa się z 6 ludzi: jednego starszego murarza, jednego średniowy-kwalifikowanego i jednego młodszego murarza oraz 3 pomocników.

Ludzie ci pracują w zespołach dwójkowych. W każdej dwójce znajduje się murarz i pomocnik (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Poszczególne dwójki zespołu posuwają się jedna za drugą ruchem postępowym zawsze w jednym kierunku przez całą działkę. Każda dwójka zajmuje ok. 6 m długości ściany, wobec czego front zespołu wynosi ok. 18 m.
Za pierwszym zespołem posuwa się drugi w odległości 6-8 m, potem może iść trzeci. Pomocnik posuwający się na przodzie zespołu podaje cegły i rozścieła zaprawę pod licowy rząd zewnętrzny, a murarz układa cegły tego rzędu (uprawnienia budowlane).

Idący w drugiej dwójce pomocnik podaje cegły i rozścieła zaprawę pod rząd wewnętrzny murowany przez murarza. Trzecia dwójka wypełnia folę, a oprócz tego pomaga pomocnikom pierwszej i drugiej przy pracy na rzędach główkowych.
Do murowania ścian wewnętrznych przystępuje się dopiero po zakończeniu jednego pasa ścian zewnętrznych, w których pozostawia 'się odpowiednie strzępia do połączenia.

Mury wewnętrzne wykonuje się zależnie od ich objętości, kształtu i konstrukcji albo metodą łańcuszkową, albo też oddzielnymi dwójkami, które prowadzą pracę podobnie jak w metodzie dwójkowej. Filary ścian zewnętrznych można również murować dwójkami po wzniesieniu części bezotworowych tych ścian na wysokość jednego pasa (program egzamin ustny).

Metoda łańcuszkowa nadaje się do budynków o łatwym planie bez szczegółów architektonicznych, przy niewielkiej ilości ścian poprzecznych i otworów. Praca murarzy i pomocników jest tutaj zautomatyzowana. Nieprzerwany ruch narzuca konieczność podciągania się wszystkich do nadanego przez starszego murarza tempa. Wpływa to dodatnio na ogólną wydajność pracy.

System ruchu równomiernego

System ten jest analogiczny do systemu taśmowego w wytwórniach mechanicznych polega na tym, że w budownictwie nie porusza się taśma z obiektami obok stojących w miejscu ludzi, lecz wyspecjalizowane grupy ludzi przesuwają się w określonym porządku na następne działki po spełnieniu pracy na swojej działce.

A więc na przykład przy budowie wysokiego gmachu ze szkieletem stalowym: w pewnym okresie czasu I grupa montuje szkielet n-tej kondygnacji, II grupa układa prefabrykowane stropy na (n-l)-kondygnacji, III grupa obetonowuje słupy i belki na (n-2)-kondygnacji, IV grupa muruje ściany na (n-3)-kondygnacji, V grupa montuje przewody wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe itp. oraz węzły sanitarne na (n-4)-kondygnacji itd (opinie o programie). W następnym okresie czasu wszystkie grupy przesuwają się jedną kondygnację (działkę) do góry. System ruchu równomiernego wyklucza okresy, w których zachodziłaby potrzeba nagłego zwiększenia lub też zmniejszenia liczby robotników maszyn, a przeciwnie umożliwia równomierne nasilenie budowy w czasie jej trwania pracą różnych rodzajów i dzięki temu pozwala na najlepsze (segregator aktów prawnych). Autor rozróżnia gradację pojęć: sposób, metoda i system, na przykład sposób układania cegieł na wycisk, metoda łańcuszkowa przy murowaniu, system ruchu równomiernego przy wznoszeniu budynku.

W tych przypadkach „sposób" jest pojęciem dość wąskim, dotyczącym umieszczania w murze poszczególnych cegieł, metoda jest pojęciem szerszym, odnoszącym się do organizacji robót murarskich na działce, system jest pojęciem najszerszym, dotyczącym organizacji całości, która może jednoczyć szereg robót i różne metody (promocja 3 w 1). Użyta przez autora nazwa „system ruchu równomiernego" zastępuje spotykane, lecz nie ustalone w technice nazwy „metoda potokowa" lub „metoda pracy równomiernej".