Metody głębokiego nasycania

Dodatnią stroną tej metody jest całkowita gwarancja dokładnego zabezpieczania danego elementu, ujemną zaś konieczność posiadania urządzeń basenowych lub tp. Rozróżniamy dwa rodzaje kąpieli: zimną i gorącą. Kąpiel zimną stosuje się do zabezpieczania drobnych sortymentów drzewnych. Czas trwania kąpieli: trzy do piętnastu minut głębokość wniknięcia impregnatu do 3 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kąpiel gorącą stosuje się zarówno do drobnych, jak i średnich sortymentów materiałów drzewnych. Środkiem impregnacyjnym może być preparat oleisty lub roztwór wodny preparatów solowych. Temperatura podgrzewania roztworów wodnych wynosi od 5(H-60 °C, oleistych do 90 ^PC (w zależności od temperatury zapłonu preparatu). Głębokość wnikania impregnatu do 5 mm. Czas kąpieli trwa od 10 do 30 min. Norma zużycia impregnatu przy kąpieli zimnej wynosi od 0.4H-0.6 1/m² powierzchni drewna, przy gorącej od 0.6-^-1,0 i/m² (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Metodę opryskiwania przeprowadza się przy użyciu opryskiwaczy. Metoda ta jest na ogół nieekonomiczna, chyba, że przeprowadza się ją w specjalnie do tego celu przygotowanych pomieszczeniach. w których można odzyskać nadmiar użytego impregnatu. W wyniku stosowania tej metody otrzymujemy te same rezultaty co przy metodzie smarowania. Jednakże ze względu na duże straty materiałowe metody opryskiwania powinno się stosować tylko tam, gdzie ze względu na wykonawstwo nie można używać innych sposobów (miejsca trudno dostępne, elementy wbudowane). Normy zużycia około 1 kg/m² powierzchni drewna (uprawnienia budowlane).

Dają one całkowitą gwarancję skuteczności zabiegu, bez względu na to, w jakich warunkach dany obiekt lub element będzie pracował (działanie warunków atmosferycznych, wód gruntowych, rzecznych, morskich itp.) (program egzamin ustny). Pomimo osiąganych bardzo dobrych rezultatów, metody te nie znalazły szerszego zastosowania w budownictwie ze względu na konieczność posiadania specjalnych urządzeń i aparatury. Stosuje się je tylko do zabezpieczenia wszelkich konstrukcji inżynierskich, słupów, podkładów kolejowych, urządzeń portowych oraz wszystkich tych elementów, które są narażone na działanie wpływów atmosferycznych.

Metody dyfuzyjne

Metody dyfuzyjne polegają na wykorzystaniu zjawiska dyfuzji i osmozy (wyrównanie stężeń roztworów o różnej koncentracji, przedzielonych pół przepuszczalną błoną. Zjawisko dyfuzji będzie można wykorzystać przy zabezpieczaniu wilgotnego drewna (powyżej 3% wilgotności) stosując pasty o dużej koncentracji środka toksycznego rozpuszczalnego w wodzie (opinie o programie).

Najlepsza jest metoda pastowania, która polega na dokładnym posmarowaniu powierzchni drewna odpowiednimi pastami wytwarzającymi powłoki grzybobójcze zarówno na powierzchni zabezpieczanych elementów oraz głęboko w drewnie (segregator aktów prawnych).

Metoda bandażowania jest pewną modyfikacją metody pastowania. Polega na zabezpieczaniu bandażami pewnych części elementów silnie narażonych na działanie grzybów, owadów i bakterii. Bandaże grzybobójcze wykonane są z tkaniny lub papieru, których strona wewnętrzna pokryta jest pastą, natomiast strona zewnętrzna izolacją smołową. Bandaże stosuje się głównie do zabezpieczania części przyziemnych, ale równie dobrze do zabezpieczenia murłatów. końców belek w murze itp.

Metody: zastrzykowa, Cobra i nawiercania otworów, polegają na wprowadzeniu impregnatu do wnętrza struktury drewna. Służą one do zabezpieczenia elementów lub ich części silnie narażonych na zagrzybienie (końców belek stropowych, słupów w części przyziemnej). Impregnat wprowadza się za pomocą igły (metoda Cobra) lub też wywierca się otwory o średnicy 12-27 mm, a głębokości 130-210 mm, do których wprowadza się preparat solowy lub pastę grzybobójczą. Metody te oparte są o zasadę dyfuzji; nie są one popularne w użyciu ze względu na obniżenie wytrzymałości drewna oraz wysokie koszty aparatury (promocja 3 w 1).