Zbrojenie podłużne

Przy większych przekrojach zalecane są strzemiona o kształcie. Strzemiona słupów mają w pierwszym rzędzie za zadanie chronić zbrojenie podłużne przed wyboczeniem. Najekonomiczniejsze i najczęściej stosowane są dziś proste strzemiona zamknięte. Przenoszą one na całej swej długości siłę rozciągającą wywołaną odkształceniem poprzecznym słupa i dążeniem do wy- boczenia się prętów podłużnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Na zakończeniach strzemion dajemy haki lub haki z prostym odcinkiem pręta.

W pierwszym przypadku końce strzemienia zaokrąglone w haki schodzą się w jednym narożu i obchwytują narożny pręt. Jeżeli słup narażony jest na skręcanie, to można go uzbroić spiralą lub co w praktyce najczęściej się stosuje prętami przedłużonymi i strzemionami. Nie wystarczy tu zakończenie zwykle stosowane dla strzemion pracujących na siły poprzeczne, lecz oba końce muszą zachodzić na siebie, ponieważ panują tu warunki zbliżone do styków na zakład. Z grupy III rozpatrzymy przede wszystkim wkładki podłużne słupa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Doświadczenia przeprowadzone ze słupami wykazały, że silnie ściskane, podłużnie zbrojone rdzenie rozsadzały beton i powodowały wcześniejsze załamanie słupa. Zjawisko to występowało tylko przy sztywnych wkładkach podłużnych 0 20-30 mm. Natomiast nie obserwowano go przy zakładkach wiotkich o średnicy mniejszej od 0 15 mm. Gdy słupy uzbrojone wkładkami 0 30 mm wzmocniono przez zastosowanie głowic o szerszym przekroju, a jednocześnie wkładki podłużne zaopatrzono w haki, to osiągnięto większe obciążenia niszczące i słupy ulegały złamaniu w trzonie.

Zjawisko to należy przypisać raczej nie hakom, a szerokim głowicom, przy których mniej obciążone pręty podłużne nie rozsadzały betonu, a część siły ściskającej przypadająca na zbrojenie przenoszona była przez przyczepność. W praktyce głowice słupów tworzą wspierające się na słupach podciągi (uprawnienia budowlane).

Zakłócenie miejscowe

W głowicach słupów haki wkładek podłużnych są zbędne. Szczególną uwagę należy zwrócić na styki prętów podłużnych słupa. Najbardziej rozpowszechniony jest styk na zakład. W tym przypadku siły działające w górnym pręcie podłużnym przechodzą okrężną drogą przez beton na pręty dalsze. W przekroju I-I wg prawa superpozycji wkładki podłużne przenoszą 20°/o obciążenia, zaś beton 80%. W punkcie A jest umieszczony nowy pręt o takim samym przekroju jak pręt górny.

Podlega on takiemu samemu ściskaniu jak cały słup i stąd nacisk betonu na pręt jest w tym punkcie bardzo duży (program egzamin ustny). Ponieważ nacisk ten powoduje minimalne odkształcenie stali, na obwodzie pręta zaczynają działać naprężenia przyczepności, które wreszcie przekażą na pręt pełne obciążenie. Przenoszenie obciążenia na nowy pręt nie odbywa się jednak równomiernie, lecz powoduje poważne miejscowe zakłócenia naprężeń w betonie. Górny pręt oddaje swoje obciążenie, przy czym 12% przechodzi na beton słupa, a 4% poprzez beton przylegający na dolny pręt podłużny (opinie o programie).

Zakłócenie miejscowe rośnie wraz z ilością zbrojenia. Stosowanie haków w tym przypadku jest celowe, gdyż łagodzą one miejscowe naprężenia w betonie. Zagadnienie styków zbrojenia podłużnego jest o tyle ważne, że wskutek takich zjawisk, jak pełzanie i skurcz betonu siła przenoszona przez słup może zostać w znacznym procencie przekazana na zbrojenie. Wynika z tego, że przy prętach zbrojenia podłużnego słupów ściskanych długość zakładu powinna wynosić co najmniej 20-30 średnic pręta, by siły mogły być przekazane (segregator aktów prawnych).

W słupach ściskanych mimośrodowo, zbrojonych wkładkami 0 > 20 mm należy stosować jeszcze haki prostokątne. W słupach zamocowanych zagadnienie stosowania haków występuje tylko w przypadku styków na zakład. W prętach ściskanych konieczne są haki prostokątne, a w prętach ciągnionych - haki okrągłe. Zbrojenie słupów nieutwierdzonych może kończyć się w przegubach bez haków, ponieważ leżą one poza liniami siły rozchodzącej się koncentrycznie od przegubu (promocja 3 w 1).