Metr długości pochylni

Wiatr wiejący z boku, oprócz przeciążenia pionowego pochylni, wywołuje siłę poziomą na każdy metr długości pochylni. Siły te również muszą być przeniesione przez tarcie, pale lub rozpory (program uprawnienia budowlane na komputer).
Obciążenie dynamiczne. Od chwili ruszenia z miejsca do chwili swobodnego spłynięcia na wodę kadłub przechodzi przez szereg faz, a w czasie trwania każdej z tych faz obciążenie pochylni przez kadłub przedstawia się inaczej.

Faza I obejmuje czas od momentu ruszenia kadłuba z miejsca montażu aż do chwili, w której dolny koniec płóz (zwany dalej punktem rufowym i oznaczany przez PR) osiąga poziom wody. W tej fazie wykres obciążenia pochylni jest właściwie taki
sam jak w czasie postoju statku na płozach, po przeniesieniu ciężaru jego z podpór stałych na sanie a przed ruszeniem z miejsca.
W tym wypadku jednak nie posługujemy się wykresem, lecz uważamy poruszającą się całość: statek-sanie za system sztywny i przyjmujemy wykres nacisku płóz na tory zgodnie. Wartość naprężeń skrajnych zależna jest od mimośrodu pomiędzy osią obciążenia, przechodzącą przez środek ciężkości kadłuba, a środkiem geometrycznym podstawy płóz (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przedstawionemu poprzednio rozkładowi ciężarów kadłuba odpowiada mimośród równy około 0,1 Z, pod warunkiem, że płozy rozmieszczone są symetrycznie względem punktu dzielącego na pół największą długość statku. Korzystniej jest jednak, jeżeli płozy rozmieszcza się symetrycznie względem środka ciężkości kadłuba. Uzyskuje się wówczas rozkład prostokątny o jednakowym wszędzie obciążeniu jednostkowym.

Można tu również, podobnie jak poprzednio, uwzględnić przeciążenie płóz wskutek działania wiatru. Zwykle jednak rozpatrując obciążenie dynamiczne pochylni, pomijamy ten wpływ, po pierwsze z tego względu, że nie jest wskazane, aby wodowanie odbywało się w czasie silnych wiatrów, po wtóre zaś dlatego, że ścisłe obliczenie przeciążenia w dalszych fazach przedstawia bardzo duże trudności, przybliżone zaś jest mało wiarygodne (uprawnienia budowlane). Trudno jest również ściśle określić wpływ wstrząsów wywołanych przesuwaniem się kadłuba po pochylni.

Działanie wiatru

Pomnożenie uzyskanych według wykresu obciążeń przez współczynnik 1,3 wystarczająco na ogół uwzględnia zarówno wpływ wstrząsów, jak i ewentualne dodatkowe obciążenie wskutek działania wiatru. Uwaga ta odnosi się również do wszystkich dalszych faz, w których wyznaczone naciski należy mnożyć przez współczynnik 1,3 (program egzamin ustny).
Punkt pochylni, w którym znajduje się przedni (górny) koniec płóz (zwany dalej punktem dziobowym i oznaczany przez PD), w chwili gdy PR dotyka poziomu wody, oznaczany będzie w dalszej treści przez A. Od punktu zetknięcia się pochylni (a ściśle torów spustowych) z poziomem wody , oznaczanego dalej przez PZ, odległy jest on o długość płóz ls.

W dalszych ustępach wszystkie długości i odległości mierzone będą w płaszczyźnie torów spustowych, a więc z nachyleniem a do poziomu (opinie o programie). Wobec tego jednak, że spadek torów jest bardzo mały i cos « 1, można z wystarczającym przybliżeniem posługiwać się również parametrami mierzonymi poziomo.

Z tych samych względów pomija się tu również różnicę pomiędzy siłami działającymi pionowo a naciskami prostopadłymi do powierzchni torów (segregator aktów prawnych).
F a z a II obejmuje okres od chwili, gdy PR zaczyna zanurzać się w wodzie aż do momentu, gdy minie próg pochylni (oznaczany dalej przez PP). Zanurzenie się rufy kadłuba w wodzie pociąga za sobą powstanie działającego na rufę wyporu, którego wielkość oznaczana będzie dalej przez V. Tym samym na płozy zaczyna działać nie ciężar C>. lecz wypadkowa tego ciężaru i wyporu
Zarówno wartość tej siły, jak i jej odległość r względem PD są w każdej chwili ściśle ustalone i zależne od kształtu i wymiarów statku.

Zależność tę określa równanie momentów względem PD z którego można obliczyć r w każdym położeniu kadłuba.
W równaniu tym c oznacza stałą odległość środka ciężkości kadłuba od PD, zaś v - odległość wyporu od tegoż PD (promocja 3 w 1).