Minimalne wymiary akwatoriów

Minimalne wymiary akwatoriów powinny być dostosowane w zasadzie do wymiarów statków, które z nich korzystają. Zależy od nich przede wszystkim głębokość basenów, która bywa o 1,5 do 3,5 m większa od zanurzenia największych statków do nich wchodzących (program uprawnienia budowlane na komputer). Wartość rezerwy głębokości zależy m. in. od wahań poziomu wody w porcie, intensywności zamulania basenu, wysokości możliwej fali w basenie itp. We współczesnych portach handlowych głębokość basenów waha się od 8 do 12 m. a nawet dla superzbiornikowców - 17 m, w portach rybackich i sportowych 2-7 m, a dla statków głębszych, na przykład statków-baz lub statków wielorybniczych - może być odpowiednio większa. Kanały, a niekiedy awanporty i redy, powinny być co najmniej dalsze 1-2 m głębsze od najgłębszych z nimi związanych basenów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podobnie wymiary poziome kanałów i basenów zależą od długości szerokości statków, od gęstości przewidywanego ruchu itp.

Długość basenów powinna się równać wielokrotności długości największych statków przewidzianych w nich do obsługi, odpowiednio do planowanej częstości ich zawijania. Szerokość powinna gwarantować możliwość obustronnego w basenie postoju statków (oraz obok nich mniejszych jednostek pomocniczych portowych lub rzecznych), a ponadto swobodny ruch statków w osi basenu w jednym lub w dwóch kierunkach.
Szerokość basenu zwykle jest również w pewnym stopniu zależna od jego długości; im basen jest dłuższy, tym powinien być szerszy. Niekiedy stawia się wymagania, aby statek mógł się w basenie obrócić lub aby mógł przybić do nabrzeża rufą. Wymagania takie znacznie powiększają szerokość basenu (uprawnienia budowlane).
Baseny w nowoczesnych portach mają długości przekraczające niekiedy 1 km, a szerokości wynoszące od 100 do 250 m i więcej.

Linia brzegowa

Prócz basenów eksploatacyjnych, w których dokonuje się przeładunku towarów z lądu na statek lub odwrotnie, spotyka się w porcie baseny specjalne, jak wspomniane już baseny rzeczno-morskie (dalbowe), baseny postojowe (np. zimowiska dla barek rzecznych), stoczniowe, bunkrowe (zaopatrywanie statków w wodę, paliwo, żywność itp.), administracyjne (dla holowników, motorówek kapitanatów portu itp.), techniczne (postój technicznego taboru portowego itd.) (program egzamin ustny).
W niektórych większych basenach dla przedłużenia linii cumowniczej buduje się wychodzące z brzegu na wodę pomosty (pirsy), do których również mogą przybijać statki i na których odbywa się również przeładunek.

Linia brzegowa oddzielająca w portach akweny od terenów lądowych jest najczęściej obudowana konstrukcjami o charakterze murów oporowych, nazywanych nabrzeżami (opinie o programie). Nabrzeża powinny być tak skonstruowane, aby bezpiecznie przenosiły na podłoże obciążenia pochodzące od pojazdów lądowych i dźwignic przeładunkowych oraz napory i ciągnienia pochodzące od statków. Nabrzeża są tą częścią portu, która umożliwia najdalej idące zbliżenie się środków komunikacji morskiej do środków komunikacji lądowej.

Pasy terenów lądowych przylegające do linii brzegowej noszą również nazwę nabrzeży. Na nich to dokonywa się przeładunku towarów ze statku na ląd i odwrotnie, i stosownie do tego muszą one być odpowiednio wyposażone. Znajdują się na nich drogi i tory kolejowe, dźwigi przeładunkowe, a od strony lądu ciągną się wzdłuż nich magazyny lub place składowe (segregator aktów prawnych).
Wąskie stosunkowo pasy terenu suchego, pozostawione pomiędzy sąsiednimi basenami to mola lub pirsy. Wymiary ich zależą od ich wyposażenia: od liczby torów kolejowych, od szerokości ulic i budynków oraz od ich wzajemnego układu.

Pirsami nazywane są również wąskie konstrukcje wcinające się w głąb basenów, odgrywające podobną rolę jak nabrzeża. Będą to najczęściej pomosty.
Wszelkie drogi lądowe w porcie ujęte są w sieć, której zadaniem jest umożliwienie jak najsprawniejszego doprowadzenia do portu, rozprowadzenia po nim, a także odprowadzenia masy towarowej (promocja 3 w 1).