Mocowanie lin kotwiących

Żuraw masztowy musi być wyposażony w trzybębnową wciągarkę, której jeden bęben służy do podnoszenia i opuszczania ładunków, drugi do podnoszenia i opuszczania wysięgnika, wreszcie trzeci do obrotu masztu. Należy tu nadmienić, iż niektóre wciągarki mają cztery bębny, z których dwa są ze sobą sprzężone w ten sposób, iż gdy jeden z nich obraca się w prawo, drugi obraca się w lewo i na odwrót; do bębnów tych doprowadzone są końce liny umocowanej do koła obrotowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przesuwanie żurawia masztowego linowego na placach budowy wymaga odpowiednich operacji linami kotwiącymi, a dla możności ich przeprowadzenia konieczna jest zmiana ich długości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Koniec liny kotwiącej 1 mocuje się do zakotwienia 5 za pomocą wielokrążka 2, z którego linę 3 doprowadza się do wciągarki ręcznej 4. Jeśli nie przewiduje się przesuwania żurawia w czasie pracy, wówczas łączy się koniec liny kotwiącej 1 z zakotwieniem za pomocą śrub rzymskich 2 i zacisków klinowych 3. Mocowanie lin kotwiących do „pająka” głowicy masztu odbywa się za pomocą pętli z zaciskami linowymi, które należy periodycznie sprawdzać.

Przykładowo konstrukcję zakotwienia lin kotwiących dla siły Q = 3-5 T żurawia masztowego przy założonym gruncie typu „glina mokra” i współczynniku bezpieczeństwa K = 2,8 oraz kącie a = 30° (uprawnienia budowlane).

Konstrukcje zakotwień w dołach kotwicznych, jako pracochłonne i wymagające znacznego zużycia drewna, projektuje się zastąpić przenośnymi, stalowymi ramami trójkątnymi, mocowanymi do gruntu za pomocą pali z grubościennych rur stalowych, wbijanych w grunt młotami wibracyjnymi; w przypadku poziomego działania sił w liniach kotwiących - pale wbijane są pionowo, natomiast gdy siły te działają pod kątem 0 a 30° - pale wbijane są ukośnie.

Parametry robocze żurawi

Parametry robocze żurawi masztowo-linowych w swoich granicznych wielkościach podawane są w charakterystykach technicznych określonych typów żurawi, natomiast ich przebieg w przestrzeni, posiadający duże znaczenie dla poznania możliwości roboczych żurawia, nie jest bezpośrednio widoczny z charakterystyki technicznej (program egzamin ustny).

Tej potrzebie uczyni zadość wykres zasięgu pracy żurawia w rzucie poziomym, określający obszar jego pracy w rzucie poziomym oraz wykres pracy żurawia w rzucie pionowym określający jego wysokość użyteczną, wysięg, udźwig (dla żurawi masztowych linowych udźwig zazwyczaj stały) i wysokość montażową.

Określenie wysokości montażowej (roboczej) żurawia H_m musi być powiązane z konkretnymi warunkami wykonywania montażu. Celem określenia wysokości montażowej należy od wysokości użytecznej żurawia H nazywanej również wysokością podnoszenia H (wysokość od terenu do środka haka) odjąć wysokość zawieszenia podnoszonego elementu (zawiesia) h_z, wysokość elementu h_e (opinie o programie).

Żuraw masztowy kozłowy składa się z obracalnego masztu 1 ustawionego na stopie 2, do której przymocowane są dwie leżnie 3 położone w stosunku do siebie pod kątem 604-90° i połączone zastrzałami 4 z obracalną głowicą 5 masztu (segregator aktów prawnych). W ten sposób maszt, leżnie i zastrzały tworzą konstrukcję przestrzenną o znacznej sztywności. Drugie końce leżni muszą być w czasie pracy zakotwione do montowanej konstrukcji. Wysięgnik 6 żurawia jest 1,54-2 razy dłuższy od masztu, a przegubowe połączenie z dolną częścią masztu daje możność zmiany położenia wysięgnika w stosunku do poziomu w granicach od 10 do 80°. Wysięgnik <5 żurawia kozłowego może być obracany w granicach od 240 do 270° (ze względu na zastrzały). Niemożność obrotu o 360° stanowi główną wadę tego żurawia. Żurawie masztowe kozłowe mogą w pewnych przypadkach jako stałe urządzenia zainstalowane na betonowych fundamentach (porty morskie) osiągać udźwigi nawet do 300 T (promocja 3 w 1).