Metody natrysku

Przy stosowaniu metody natrysku betonowanie odbywa się warstwami o przeciętnej grubości 5-10 mm. Przy grubości do 20 mm narzut może być wykonywany warstwami bez przerw, natomiast przy ściankach pionowych i grubszych warstwach trzeba stosować przerwy (1 do 2 dni) po wykonaniu narzutu o grubości 20 mm. Masa betonowa o właściwej konsystencji wyrzucana z dyszy na deskowanie z prędkością około 70 m/sek nie spełza, lecz utrzymuje się na deskowaniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pod wpływem silnych uderzeń powstających przy narzucaniu mieszanki betonowej na deskowania pionowe część ziaren, w szczególności w początkowym okresie narzucania, odskakuje od deskowania, a po jej zgrubieniu tonie w niej, przy czym ilość odskakujących ziaren znacznie się zmniejsza (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ilość odskakującego kruszywa przy narzucaniu zależna jest również od właściwego doboru składników mieszanki, przy czym ogólna jego ilość może być ograniczona do około 8% (po zebraniu może być betowych (dachy, kopuły itp.) przy zastosowaniu metody natryskowej jest znaczny, dlatego też ze względu na duże ulepszenia tańszej znacznie metody zagęszczania masy betonowej przez wibrowanie, metoda natryskowa stosowana jest raczej do nanoszenia różnego rodzaju powłok ochronnych i izolacyjnych (uprawnienia budowlane).

Urządzenia do betonowania wtryskowego. Do torkretowania wtryskowego stosowane są tzw. wtryskiwacze nie różniące się w zasadzie od przenośników pneumatycznych o pojemności 80-150l (program egzamin ustny). Wtryskiwanie zaprawy lub zaczynu cementowego w szczeliny i rysy w konstrukcjach przyczółków, filarów mostowych itp. wykonywane jest za pomocą tzw. rur wtryskowych obsadzanych w szczelinach i rysach.

Zabetonowana konstrukcja

Aby beton w konstrukcji osiągnął założoną wytrzymałość, nie wystarczy użyć właściwie wytworzoną masę betonową, racjonalnie ją ułożyć i zagęścić (opinie o programie). Oprócz tego trzeba ułożoną masę betonową pielęgnować zabezpieczając właściwą temperaturę przy jej twardnieniu, ochraniając ją od zbyt szybkiego wysychania oraz od uszkodzeń i zbyt wczesnego obciążenia. Nieprzestrzeganie tych warunków może spowodować nie tylko jakościowo złą konstrukcję, ale w szczególnie niekorzystnych warunkach może spowodować nawet katastrofę.

Szczególnie niebezpieczne dla świeżo ułożonej masy betonowej są wielkie upały, mrozy, duże wstrząsy. W okresie ciepłym zaprojektowaną wytrzymałość można osiągnąć tylko przy utrzymywaniu świeżego betonu z cementem portlandzkim w okresie pierwszych 7 dni w stanie odpowiedniej wilgotności bądź przez polewanie betonu wodą, bądź przykrywanie różnymi materiałami izolacyjnymi (maty). Pierwsze polewanie wodą betonu normalnie twardniejącego (podczas pierwszych dni - 4 razy dziennie, a później - 2 razy dziennie) powinno się rozpoczynać po 24 godzinach od zabetonowania (segregator aktów prawnych).

Wreszcie zabetonowanej konstrukcji (stropy i schody) nie wolno używać w przeciągu przynajmniej 36 godzin od chwili zabetonowania przy temperaturze normalnej, a przy temperaturze poniżej + 10°C - w przeciągu dłuższego czasu.

Obciążenie świeżo zabetonowanej konstrukcji żelbetowej (pozostającej w odeskowaniu i całkowicie podpartej stojakami i deskowaniami) możliwe jest dopiero po osiągnięciu przez beton wytrzymałości na ściskanie 12 kG/cm². Znaczny rozwój robót montażowych, jaki daje się zaobserwować w ostatnich latach, związany jest w poważnym stopniu z rozwojem prefabrykacji i budownictwa uprzemysłowionego (promocja 3 w 1).

W coraz większym zakresie także i budownictwo nasze stosuje uprzemysłowione metody budowania, których istotną cechą jest montaż na budowie poszczególnych elementów konstrukcyjnych wykonanych uprzednio w zakładach produkcyjnych lub na specjalnych poligonach na placach budowy.