Moduł glinowy

Do minerałów o sieci wstęgowej należy atapulgit (g owny składnik ziemi fulerskiej) zbliżony pod względem budowy do
amfiboli (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wreszcie do minerałów ilastych bezpostaciowych należą tzw. alofany (mieszanina bezpostaciowych żelów); jest to rozpowszechniony drugorzędny składnik wielu skał ilastych.

Występujące w przyrodzie gliny są mieszaniną wielu minerałów ilastych z większą lub mniejszą domieszką różnych zanieczyszczeń, jak piasek, tlenki i wodorotlenki żelaza, blaszki miki itp.
Głównym składnikiem kaolinu i glinek kaolinowych jest minerał ilasty kaolinit.
Przy ocenie przydatności surowców do produkcji cementu uwzględnia się ich skład chemiczny oraz jakość i ilość domieszek. Na podstawie analizy chemicznej ustala się moduł krzemianowy, który powinien zawierać się w granicach 1,7-3,5 oraz moduł glinowy (wartość w granicach 1-3).

Optymalne wartości wynoszą dla modułu krzemianowego 2-3, zaś dla modułu glinowego 1,5-2,5.
Szkodliwymi domieszkami surowców przeznaczonych do produkcji klinkieru cementowego są: MgO, którego zawartość nie powinna przekraczać 3%, oraz tlenki alkaliów (do 4%). Poza tym surowce nie powinny zawierać związków manganu, siarczków tlenków fosforu w ilości łącznej. Zanieczyszczeniem glin są również domieszki piasku.

Jeśli występują w postaci pyłu lub drobnych ziarn, nie są domieszką szkodliwa. Niepożądane są jedynie domieszki krzemionki w postaci grubszych ziarn oraz większych brył.
Istotne znaczenie dla charakterystyki cementu. Płatności mają tzw. moduły, czyli stosunki ilościowe pomiędzy chemicznymi składnikami cementu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przygotowanie surowców polega na skrupulatnym doborze produktów wyjściowych według ustalonych modułów opartych na dokładnych chemicznych analizach kontrolnych. Dobraną mieszankę poddaje się zmieleniu i wymieszaniu w celu uzyskania całkowitej jednorodności.

Metoda sucha

Proces technologiczny zależy od własności surowców oraz typu pieców stosowanych do wypalania klinkieru cementowego. Stosowane są dwie metody produkcji cementu:
- metoda sucha;
- metoda mokra (uprawnienia budowlane).

Metoda sucha jest obecnie mniej rozpowszechniona. Szczególnie nadaje się ona do wypalania margli o składzie odpowiadającym wymaganiom modułowym. Metoda sucha stosowana jest również do mieszanek sztucznych, gdy surowce (wapień) wykazują dużą zwartość i nieznaczną zawartość wilgoci. Surowce poddaje się każdy z osobna najpierw rozdrobnieniu, po czym transportuje się je przenośnikami do zasobników umieszczonych nad suszarniami. Suszenie odbywa się w suszarniach bębnowych aż do uzyskania zawartości wilgoci (program egzamin ustny). Po wysuszeniu miele się wapień i glinę na mączkę i transportuje do silosów. W silosach sprawdza się i przeprowadza korekturę składu na podstawie analiz chemicznych.
Wypalanie może się odbywać w piecach szybowych bądź obrotowych.

W przypadku pieców szybowych formuje się z przygotowanej mączki kształtki, ładuje się je do pieca i wypala (opinie o programie).
Przy wypalaniu w piecu obrotowym mieszankę surowcową wprowadza się bądź w postaci suchej mączki bądź zwilżonej masy bądź wreszcie w postaci granulek. Nawilżanie masy ma na celu zmniejszenie strat związanych z unoszeniem pyłu do komina.
W piecu obrotowym odbywa się wypalanie mieszaniny surowcowej na klinkier, który poddaje się następnie ochłodzeniu w specjalnych pomieszczeniach (segregator aktów prawnych).
Następną operacją jest zmielenie klinkieru w młynach kulowych, aż do uzyskania odpowiedniej miałkości przepisanej normami. Do młynów doprowadza się przez dozowniki jednocześnie z klinkierem gips i dodatki.

Ostatni etap produkcji polega na zamagazynowaniu zmielonego cementu w zamkniętych silosach i zapakowaniu go do worków (promocja 3 w 1).
Metoda mokra jest stosowana zazwyczaj wtedy, gdy do wypalania używane są surowce miękkie, jak kreda i glina, o znacznej naturalnej wilgotności i zdolności do tworzenia szlamu. Sposób ten pozwala na większe opanowanie procesu produkcyjnego i uzyskanie jednorodnej mieszaniny, którą następnie kieruje się do wypalania. Dlatego też metoda mokra jest szeroko stosowana.