Palniki impulsowe

Szczególnie interesująca jest konstrukcja pieca tunelowego do wypalania rur wielkowymiarowych (do 2 m średnicy). Piec taki, wybudowany przez firmę ,,Kramer-Anlagentechnik”, miał w dawnym wariancie szerokość 4 m; opis jego konstrukcji w ogólnych zarysach podano w pracy Lacha.

Palniki impulsowe rozmieszczono w kanale w trzonie pieca. Rusztowa budowa spodu zapewniła doprowadzenie ciepła od dołu. W celu uniknięcia wpływu ciągu i w celu lepszego wyrównywania pola cieplnego na wysokości pieca w strefie podgrzewania zastosowano lokalne i mieszane (na jeden lub dwa wózki) przerzucanie ciepła za pomocą wentylatorów (zamiast zasłon, które nie mogą zapewnić dostatecznego przemieszania gazów wewnątrz wypalanych rur) (program uprawnienia budowlane na komputer).

W piecu Kramera gaz zbierano z górnej części kanału piecowego i przerzucano wentylatorem (na odległość odpowiadającą długości jednego wózka) na dół, w przeciwnym kierunku do posuwających się wózków, co jednak mało sprzyjało wyrównywaniu pola cieplnego. W strefie studzenia zainstalowano układ chłodzenia wodnego w postaci wężownic w sklepieniu, przykrytych żaluzjowymi osłonami ze stali żaroodpornej. Osłona taka pozwoliła wyregulować studzenie zgodnie z warunkami wypalania wyrobów i została zastosowana w nowej konstrukcji pieca Kramera (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W schemacie konstrukcji pieca Krlimera produkty spalania są odprowadzane na początku strefy wypalania 1, następnie powtórnie wprowadzane do pieca w strefie podgrzewania 2 i po przejściu w kierunku posuwania się wyrobów uchodzą przez te same otwory do kanału dymowego 3. Dzięki temu zmniejsza się podciśnienie w piecu, łatwiejsze staje się sterowanie warunkami aerodynamicznymi w strefie podgrzewania i wypalania oraz wyrównuje się pole temperatur (uprawnienia budowlane).

Częstotliwość impulsów

W nowym piecu w jego układzie chłodzenia wodnego przepływa pod ciśnieniem w ciągu 1 h ok. 30 m³ wody o temperaturze 140°C u wlotu i 160°C przy wylocie. Wodę tę wykorzystuje się w suszarkach do nagrzewania nośnika ciepła. Długość takiego pieca wynosi 80 m, wysokość kanału 2,5 m, wydajność 2,5-1-5,0 tys. t miesięcznie, w zależności od średnicy rur. Prędkość ruchu wózków wynosi 1 m/h. Na rusztowym spodzie wózka mieści .się 15 t rur z podkładkami pierścieniowymi (program egzamin ustny).

Na górnej części rur układa się płyty szamotowe, na których ustawia się kształtki; przy sposobie instalowania rur „rura w rurze” układa się na niższej rurze podkładkę pierścieniową z czterema wewnętrznymi zgrubieniami, dzięki którym zachowana jest łączność między dwiema rurami i zapewniony jest przebieg płomieni gazu między obiema rurami. Sąsiadujące instalacje rur łączy się przesuwanymi „zworami zaciskowymi” z suchej masy ceramicznej. Przy ustawianiu rur na wózku piecowym spód wózka wykłada się paskami z surowej masy i na nich układa się suche podkładki pierścieniowe. System taki zapewnia wyrównywanie rur (opinie o programie).

Paliwo doprowadza się (np. mazut nagrzany do temperatury 130°C) do impulsowych palników rozpryskowych „ATON” pod ciśnieniem 10-hi 2 MPa (100-hl20 at) za pomocą pomp tłokowych jednej dla 2, 3, 4 lub 6 palników. Zużycie paliwa na 1 palnik wynosi od 1,5 do 10 kg/h. Częstotliwość impulsów wynosi od 300 do 3000 na minutę. Taka częstotliwość zapewnia całkowite spalanie mazutu w piecu. Palniki ustawia się w ścianach pieca pod kątem ok. 8° do osi. Długość pochodni płomienia jest regulowana (segregator aktów prawnych).

Piece do wypalania rur o działaniu okresowym są bardzo nieekonomiczne pod względem zużycia paliwa, obsługi czy wydajności jednostkowej. Piec o działaniu okresowym i pojemności 250 m³ daje przy G cyklach miesięcznie 4000 t rur. Wypalanie trwa 76-80 h (w temperaturze 1180°C) i wymaga ok. 420 kg paliwa umownego na 1 t rur, w porównaniu z 140-170 kg paliwa umownego na 1 t rur w piecach tunelowych (o małej szerokości równej 1,85 m i długości 109 m), w których wypalanie trwa 29-h32 h (promocja 3 w 1).