Moment sił osiowych i ścinających

Zależnie od przyjętych obciążeń i obliczonych momentów sił osiowych i ścinających, uzbrojenie spustu (jako ramy) kształtuje się w sposób analogiczny. Jednakże nie należy zapominać, że prócz czego, natomiast w płycie dolnej i górnej powinno być tym silniejsze, im większy jest odstęp dylatacji; wynika to z faktu, że obciążenia wzdłuż przewodu są zmienne, wobec czego każda sekcja może pracować jak niejednostajnie obciążona belka na sprężystym podłożu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spust w korpusie zapory jest ciałem obcym, z reguły wywołującym wzmożoną filtrację wzdłuż jego ścian; było to już niejednokrotnie przyczyna zapór. Dla powiązania uszczelnienia korpusu zapory z konstrukcją spustu, po stronie zewnętrznej przewodu wykonuje się żebra niezależnie od żeber złączeniowych. Mimo tych starań niemal zawsze obserwuje się koncentrację przecieków wokół spustu, często połączoną z sufozją w dnie rzeki poniżej wylotu. Okoliczność ta sprawia, iż coraz silniej krystalizuje się tendencja stasowania raczej spustów bocznych (poza zaporą). Ponadto w wąskich dolinach umieszczenie spustu w zboczu doliny ułatwia bardzo budowę zapory i odprowadzenie wód budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Spusty boczne. Spusty boczne są budowane w postaci sztolni odpływowych tylko wtedy, jeżeli w zboczu doliny występują skały dobrej jakości. Komora zamknięć znajduje się na wlocie lub pośrodku sztolni odpływowej. Jeżeli komora zamknięć znajduje się na wlocie do sztolni, to jest ona wykonywana w postaci szybu żelbetowego, wyposażonego w zamknięcia eksploatacyjne i awaryjne. Takie rozwiązanie komory jest w zasadzie możliwe tylko w przypadkach, gdy zatopienie wlotu spustu nie przekracza 20-25 m (uprawnienia budowlane). Jeżeli zatopienie jest większe, a skala jest dobrej jakości, wówczas komora zamknięć może być niżej w postaci sztolni drążonej w skale.

W tym przypadku komora zamknięć powinna być wodoszczelna, a zamknięcia tak zainstalowane, aby nie było przecieków wody ze sztolni do komory zarówno przy zamkniętych, jak i przy otwartych zasuwach. Z tych względów najbardziej odpowiednie są zasuwy z napędem olejowym lub sferyczne z napędem hydraulicznym (przy wysokich ciśnieniach).
Klasyfikacja okładzin. Jako okładziny skarpy odwodnej zapór ziemnych mogą być stosowane betony zwykłe lub asfaltobetony (program egzamin ustny). 

Okładzina

Zależnie od potrzeby okładziny mogą być przepuszczalne lub wodoszczelne. Jeżeli okładzina jest równocześnie uszczelnieniem zapory, to powinna być wodoszczelna; jeżeli zapora ma inne uszczelnienie w postaci rdzenia lub ekranu, to okładzinę daje się przepuszczalną. Z uwagi na charakter pracy rozróżnia się dwie odmiany konstrukcji okładzin:
- okładziny monolityczne, powstałe przez układanie masy betonowej bezpośrednio na skarpie zapory,
- okładziny z elementów prefabrykowanych, powstające przez ułożenie płyt lub innych elementów betonowych (opinie o programie).
Przepuszczalne okładziny betonowe. Okładzina przepuszczalna ma za zadanie ochronę skarpy odwodnej zapory przed rozmywaniem powodowanym falowaniem wody. Okładzina ta musi mieć takie wymiary i taką konstrukcję, by w czasie obniżania poziomu wody w zbiorniku woda z korpusu zapory mogła spłynąć do zbiornika bez naruszenia stateczności odwodnej skarpy zapory i jej umocnienia.

W takich warunkach najchętniej stosowane są okładziny prefabrykowane i układane na sucho, aczkolwiek spotyka się czasem także okładziny monolityczne. Tak w jednym, jak i w drugim rozwiązaniu okładzinę układa się na filtrze odwrotnym, złożonym przynajmniej z dwóch warstw o grubości nie mniejszej niż 15 cm każda. Górną warstwę filara, na której układa się umocnienie betonowe, stanowi żwir, pospółka lub tłuczeń; dolna warstwa jest z piasku (segregator aktów prawnych).

Dla zapewnienia stabilności umocnienia opiera się przy dnie zbiornika o próg betonowy. Poszczególne elementy okładziny są tak układane, iż między nimi powstają szczeliny, przez które może swobodnie przepływać woda infiltrująca z zapory (promocja 3 w 1). Prostym, lecz dość skutecznym umocnieniem skarpy jest okładzina z bloków 6-kątnych (tzw. trylinek spotykana na bardzo małych zaporach.