Momenty w ścianie

Obliczanie momentu M_h od oddziaływań stropu na ścianę można prowadzić wg zasad dla konstrukcji prefabrykowanych, przyjmując, że węzły ramy są nieodkształcalne. Prowadzi to do analogicznych konsekwencji i uproszczeń przy obliczaniu v_h, jak przy obliczaniu współczynnika rozdziału v_v. Przy obliczaniu momentów wyjściowych M* trzeba pamiętać, że w konstrukcji monolitycznej moment w ścianie spowodowany jest zarówno obciążeniem zmiennym, jak i ciężarem własnym stropów (program uprawnienia budowlane na komputer). Momenty wyjściowe oblicza się wg schematu belki obustronnie sztywno zamocowanej.

Momenty w ścianie wynikłe z różnic temperatury występujących na przeciwległych powierzchniach ściany oblicza się analogicznie jak dla konstrukcji prefabrykowanych, przyjmując, jak przy obliczaniu e_v i M_h, że węzły ramy są idealnie sztywne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Specyfiką konstrukcji monolitycznych są stosunkowo duże momenty przywęzłowe wywołane obciążeniem stropów. Na górnych kondygnacjach, gdzie siła podłużna jest mała, momenty te mogą wywołać naprężenia rozciągające, w związku z tym konieczne jest sprawdzenie ciągłości konstrukcji w przekroju przy węzłowym ścian. Brak ciągłości konstrukcji nie pozwala na posługiwanie się w obliczeniach schematem ramy.

Sprawdzenie płyt stropowych w ich przekrojach przypodporowych można przeprowadzić w ten sam sposób jak w konstrukcjach prefabrykowanych (uprawnienia budowlane).

Obliczanie długości wyboczeniowej ścian w konstrukcji monolitycznych jest analogiczne jak w przypadku konstrukcji prefabrykowanych, z tym że ze wzorów obliczeniowych konieczne jest wyeliminowanie parametrów charakteryzujących odkształcalność złączy. Podstawową zaletą tego sposobu obliczeń jest jego wielka prostota. Przy niewysokich budynkach i niewielkich rozpiętościach stropów nawet tak „pesymistyczna”, z punktu widzenia określania nośności konstrukcji, metoda obliczeń nie stwarzała większych trudności w projektowaniu budynków.

W miarę rozwoju technicznego konstrukcji prefabrykowanych rosło zapotrzebowanie na proste, lecz pozwalające jednocześnie lepiej wykorzystywać wytrzymałość konstrukcji, metody obliczeń nośności ścian. Możliwości sformułowania takiej metody pojawiły się dzięki równoległemu rozwojowi ściślejszych metod obliczeń opartych na lepszej znajomości rzeczywistych warunków pracy konstrukcji (program egzamin ustny).

Stan graniczny

Tego rodzaju uproszczony sposób obliczania mimośrodów zastosowano w normie BN-78/8812-01. tym na podporze, łączącym sąsiednie przęsła, udział sztywności ścian w zamocowaniu stropu na podporze maleje i schemat statyczny stropu przechodzi w schemat belki ciągłej W zależności od warunków występujących na podporach (A’ i B’), przęsła współpracujące uważamy za wolno podparte lub utwierdzone na tych podporach (opinie o programie).

Na górnych kondygnacjach, na skutek małej siły w ścianie, zamocowanie stropu maleje. Schemat statyczny zamocowania w takim przypadku może się sprowadzić do wspornika o długości odpowiedniej do głębokości oparcia, obciążonego siłą N panującą w ścianie.

W przypadku stropów zbrojonych dwukierunkowo schematem statycznym jest płyta zamocowana na podporze lub ciągła, z analogicznymi warunkami brzegowymi jak dla stropów zbrojonych jednokierunkowo (segregator aktów prawnych).

Specyficzna sytuacja występuje przy projektowaniu stropów prefabrykowanych. W zależności od warunków występujących na podporze rozróżniamy trzy odmiany schematu, a mianowicie:

1. strop wolno podparty,
2. strop wolno podparty w stanie granicznym nośności i częściowo zamocowany w stanie użytkowania,
3. strop zamocowany względnie ciągły w stanie granicznym nośności i użytkowania (promocja 3 w 1).

Różny schemat statyczny dla stanu granicznego użytkowania i wyczerpania nośności łączy się z różnymi warunkami zabezpieczenia, przyjmowanymi dla obu stanów. Stan graniczny użytkowania sprawdzamy dla obciążenia nominalnego (bez współczynnika obciążenia) i charakterystycznej nośności przekroju i zamocowania stropu na podporze względnie zakotwienia prętów na podporze (bez współczynnika y_m).