Montaż rusztowań

Projekt rusztowań obejmuje jako część integralną projekt ich montażu (program uprawnienia budowlane na komputer). Rusztowanie, którego sposób wykonania nie jest dostatecznie przemyślany, może spowodować nieprzewidziane utrudnienia w budowie; dlatego też sposób wykonania wpływa zasadniczo na wybór układu rusztowań.

Projektowanie rusztowań polega na obmyśleniu wszystkich kolejnych czynności związanych z podnoszeniem i ustawieniem ogniw rusztowań, na zestawieniu narzędzi, dźwigów i podnośników, które będą przy tych czynnościach użyte dla utrzymania poszczególnych ogniw przed ich połączeniem w ustrój niezmienny kinematycznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Projekt rusztowań powinien w szczególności obejmować:
- sprawdzenie wytrzymałości i równowagi wszystkich układów przejściowych formowanych kolejno podczas składania części, z uwzględnieniem parcia wiatru,
- sprawdzenie możności połączenia składanych elementów w kolejnych ich położeniach,
- opracowanie urządzeń pomocniczych umożliwiających dostęp robotników do wykonania połączeń przez układ drabin i pomostów.

Urządzenia te powinny być tak pomyślane, aby praca mogła być wykonana z dostateczną wydajnością i bez czynności szczególnie trudnych (uprawnienia budowlane).
W celu zabezpieczenia od nieprzewidzianych wypadków należy sprawdzić siły występujące w dźwigach przy podnoszeniu ciężkich rusztowań. Nie należy dopuszczać do występowania sił nadmiernych lub zależnych w sposób przypadkowy od wykonania czynności przez operatora dźwigu. Zawieszenie elementów unoszonych powinno być izostatyczne, a ruch ich podczas podnoszenia powinien przebiegać drogą wolną od przeszkód, tak aby podnoszony element nie zaczepił się oraz nie uderzył o jakikolwiek przedmiot, wywołując nieokreśloną siłę.
Zwieranie.

Zwieraniem nazywamy działanie polegające na następujących czynnościach:
- przeniesieniu ciężaru konstrukcji ułożonej na rusztowaniu z rusztowania na konstrukcję na nim montowaną,
- wywołaniu w konstrukcji z góry przewidzianego układu sił.
Przed zwarciem elementy konstrukcji ułożone na rusztowaniu stanowią wspólny ustrój, w którym siły wewnętrzne zależą zarówno od odkształceń rusztowań jak i tych elementów. Jest to przeto ustrój hiperstatyczny (program egzamin ustny).

Usunięcia rusztowań

Przesunięcie którejkolwiek części konstrukcji spoczywającej na rusztowaniu zmienia układ sił w tej części i w rusztowaniu. Aby przy zwieraniu nie powstały niepożądane siły wywołujące uszkodzenie rusztowań lub ustroju mostu, czynności związane z unoszeniem konstrukcji powinny być szczegółowo zaprojektowane.
Gdyby konstrukcja betonowa miała sztywność zerową, ciężar jej przechodziłby na rusztowania tak jak ciężar świeżego betonu. Bezpiecznym sposobem
usunięcia rusztowań spod takiej konstrukcji byłoby stopniowe, równomierne zmniejszanie oddziaływań rusztowań. W ustroju betonowym powstawałyby wówczas siły wzrastające proporcjonalnie do wzrostu ciężaru zdejmowanego z rusztowań.

Gdyby jednak usuwanie rusztowań było zahamowane w którymkolwiek punkcie, to oddziaływania ich na ustrój w tym miejscu wzrosłyby, zakłócając w nim układ sił. Na przykład, gdyby w przęśle lub łuku usunąć rusztowania, pozostawiając bez zmiany położenie ich w połowie rozpiętości, wówczas powstałaby w tym miejscu nieprzewidziana reakcja wywołująca układ momentów, do którego belki lub łuki nie byłyby dostosowane i który mógłby zniszczyć ustrój (opinie o programie). Dlatego przeniesienie ciężaru konstrukcji z rusztowań na samą konstrukcję jest czynnością wymagającą dokładnego sprawdzenia odkształceń powstających w rusztowaniach i w betonie przy danym sposobie usuwania rusztowań lub podnoszenia ustroju betonowego.

Ruchy powstające przy przenoszeniu ciężaru ustroju na ten ustrój powinny być bardzo powolne, aby nie wywoływać większych efektów dynamicznych. Ruchy te, zależnie od prędkości, dają częściom konstrukcji i rusztowań energię kinetyczną, która może wywołać zniszczenie najsłabszych połączeń, niezdolnych do przenoszenia większych ilości tej energii. Najwrażliwsze na wyładowanie energii kinetycznej są elementy mało odkształcalne, niepodatne na uderzenia (segregator aktów prawnych).
Drugą czynnością występującą przy zwieraniu jest wprowadzenie żądanego układu sił wewnętrznych do ustroju już niosącego ciężar własny.

Czynność ta występuje tylko w ustrojach hiperstatycznych, na przykład przy zwieraniu łuków bezprzegubowych. Pozornie może być ona pominięta w zwieraniu ustrojów o elementach głównych rozpatrywanych dla uproszczenia jako izostatyczne, jak na przykład w przęsłach wolnopodpartych.

W rzeczywistości jednak przęsła tego rodzaju - jako podparte co najmniej w czterech punktach i posiadające sztywność poprzeczną - nie są ustrojami izostatycznymi, lecz hiperstatycznymi, w których siły wewnętrzne zależą od poziomów podpór. Reakcje ich powinny być wyrównywane do wielkości przewidzianych w projekcie (promocja 3 w 1).