Montaż swobodny

Błędy montażu sprowadzają się do nieprawidłowego wyznaczenia miejsca usytuowania elementów lub osi konstrukcyjnych oraz przyjęcia niewłaściwej technologii ustawiania elementów, w wyniku czego powstają odchylenia pionowe, skręcenie i przesunięcia poziome montowanych elementów w stosunku do projektowanego ich usytuowania w budynku oraz odchyłki poszczególnych części konstrukcyjnych budynku (ściany, stropy) od założonych wymiarów całej konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tak więc w rezultacie wielkość ostateczna odchyłek montażowych zarówno w odniesieniu do poszczególnych elementów jak i całej konstrukcji zależna jest od przyjętego sposobu montowania tej konstrukcji.

Sposoby montażu konstrukcji wielkopłytowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W zależności od rozwiązania złączy montażowych (styków montażowych) między poszczególnymi montowanymi elementami konstrukcji wielkopłytowych rozróżnia się następujące sposoby montażu tych konstrukcji:

• montaż swobodny - gdy połączenie montowanych elementów rozwiązane jest na styk prosty i nie zawiera części zazębiających się, pozwalając na swobodne wzajemne przesunięcie się montowanych elementów względem siebie,
• montaż przymusowy - gdy złącze montażowe montowanych elementów wyposażone jest w urządzenia rektyfikacyjne wzajemnie się zazębiające, wyznaczając w ten sposób jednoznacznie dokładne miejsce usytuowania tych elementów w konstrukcji budynku i nie pozwalając na swobodne przesunięcie się montowanych elementów względem siebie (uprawnienia budowlane).

Montaż swobodny może być przeprowadzony przez wyznaczenie miejsc usytuowania montowanych elementów odmierzanych według:

1. krawędzi elementów,
2. osi ścian budynku,
3. marek kontrolnych,
4. prętów kierunkowych (program egzamin ustny).

Elementy ścian poprzecznych

Montaż wg krawędzi elementów, do niedawna nieomal powszechnie u nas stosowany, jest prymitywnym i najmniej dokładnym sposobem montażu konstrukcji z elementów wielkowymiarowych. Polega on na ustawianiu poszczególnych elementów na części konstrukcji już uprzednio zmontowanej nie w g osi teoretycznej ścian, lecz wg krawędzi lub powierzchni bocznych łączonych ze sobą elementów (opinie o programie).

W budynkach o układzie wszystkich ścian nośnych montaż rozpoczyna się od ustawienia elementów narożnikowych, biorąc za linie odniesienia krawędzie elementów ścian lub stropów niższej kondygnacji. Następnie w podobny sposób ustawia się pozostałe elementy ściany szczytowej i ścian podłużnych. Elementy ścian poprzecznych dostawia się do czoła odpowiednich elementów ścian podłużnych odmierzając dodatkowo projektowaną między tymi elementami odległość (prześwit) w licu ich powierzchni bocznych.

W analogiczny sposób ustawia się elementy ścienne w budynkach o poprzecznym układzie ścian nośnych. Montaż rozpoczyna się od ustawienia elementów jednej ze ścian szczytowych, a następnie po wyznaczeniu miejsc usytuowania elementów pozostałych ścian poprzecznych przez odmierzanie projektowanego prześwitu między nimi - kolejno dalszych elementów (segregator aktów prawnych).

W sposobie tym istnieje możliwość powstawania znacznych odchyłek od założonych wymiarów konstrukcji budynku, wynikających nie tylko ze swobody ustawiania poszczególnych elementów, lecz również z niedokładnego odmierzania wymiarów, niedokładnego ustawienia elementów ściennych w pionie czy też niezachowania właściwych wymiarów samych elementów. Odchyłki te, ze względu na ciągłe nawiązywanie wyłącznie do poprzednio ustawionych elementów mogą się sumować, co doprowadzić może do znacznych niedokładności w montażu całej konstrukcji (szczególnie wobec stosowania bardzo prymitywnych przyrządów pomiarowych w tego rodzaju montażu) (promocja 3 w 1).

Badania dokładności tak przeprowadzonego montażu szeregu budynków o konstrukcji wielkopłytowej wykazały, że średni błąd montażu odnoszący się do przesunięć poziomych wynosi a = 25,3 mm, a błąd maksymalny. Tak znaczny błąd montażu nasuwa poważne zastrzeżenia co do dalszego stosowania tego sposobu montażu nowoczesnych konstrukcji, jakimi są budynki z elementów wielkowymiarowych.