Mosty łukowe kamienne

Mosty łukowe kamienne dotychczas zbudowane i obecnie użytkowane składają się ze sklepienia i murów czołowych biegnących na krawędziach sklepienia do poziomu drogi. Powstałą wnękę nad sklepieniem wypełniano piaskiem, żwirem, murem lub stałym betonem, na którym po wykonaniu odpowiedniej izolacji układano nawierzchnię drogową (program uprawnienia budowlane na komputer).

Mosty tej konstrukcji można było stosować tylko w gruntach bardzo dużej nośności ze względu na znaczny ciężar własny przekazywany na podpory, zarówno jako obciążenia pionowe jak poziome.
W gruntach słabszych posadowienie podpór było bardzo kosztowne. Oprócz dużego ciężaru własnego ten typ mostu odznaczał się inną wadą, polegającą na rozchylaniu się na zewnątrz ścianek czołowych, spowodowanym oddziaływaniem dynamicznym pojazdów zwiększającym parcie zasypki na ścianki czołowe.

W celu ograniczenia ww. wad stosowano mosty o wtórnych przesklepieniach zmniejszających ciężar mostu przez zmniejszoną ilość użytych materiałów kamiennych czy też betonu. Niekiedy między ściankami czołowymi budowano galerię sklepień wtórnych, a w nich przejścia umożliwiające kontrolę sklepień i ścian (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najnowsze mosty kamienne miały wtórne przesklepienia otwarte, a ściany czołowe pozostawiano jedynie nad wtórnymi przesklepieniami.

Mosty o pomostach opartych na łukach charakteryzują się tą zaletą, że umożliwiają w łukach i sklepieniach wykorzystanie właściwości betonu do przenoszenia sił ściskających, gdyż w mostach tego typu występują niewielkie momenty zginające. Do ich przenoszenia powinien wystarczyć beton dozbrojony najmniejszą ilością stali. Wprowadzenie grubych prętów wzdłuż łuków lub sklepień jest błędem konstrukcyjnym. Również słupy lub ściany przenoszące obciążenia od pomostu na łuki, jako elementy ściskające, należy zbroić jak najmniej, tylko zbrojeniem przeciwskurczowym lub przenoszącym momenty zginające wywołane odkształceniami termicznymi (uprawnienia budowlane).

Mosty te zapewniają lepszą widoczność i mają ładniejszą sylwetkę (elementy główne mostu znajdujące się pod pomostem nie stanowią przeszkody zarówno wzrokowej, jak i zagrażającej bezpieczeństwu jazdy) niż mosty łukowe z jazdą dołem. Nie wymagają również dodatkowych stężeń poprzecznych, jak mosty łukowe z jazdą dołem.

Wady mostów łukowych

Wadami mostów łukowych o pomostach opartych na łukach jest ich rozporowość oraz znaczna wysokość konstrukcyjna związana z budową wysokich i kosztownych rusztowań.
Most żelbetowy o ustroju klasycznym, w którym płyta pomostu oparta została na łukach w kształcie stropu grzybkowego (program egzamin ustny).

Mosty o pomostach zawieszonych do łuków umożliwiają przeprowadzenie drogi przez nizinne tereny (bez potrzeby budowy wysokich nasypów) oraz w gruntach niezdolnych do przyjmowania sił rozporowych. Ze względu na powyższe warunki, sprzyjające budowie tego typu mostów przez rzeczki nizinne o płaskich brzegach, są one najczęściej spotykanymi rozwiązaniami w Polsce.
Kształty przekrojów łuków o wyeliminowanym rozporze bywają najczęściej prostokątne w mostach o przęsłach małych i średnich rozpiętości (opinie o programie).
W mostach o dużych rozpiętościach stosuje się przekroje dwu- teowe, teowe lub skrzynkowe otwarte i zamknięte.

Stosunek szerokości do wysokości przekroju prostokątnego jest związany ze sztywnością łuków na zginanie w płaszczyźnie poziomej oraz ze sposobem zabezpieczenia łukom sztywności na wygięcia z płaszczyzny pionowej.
Łuki o przekrojach wąskich mających małą sztywność poprzeczną należy stężać wiatrownicami (segregator aktów prawnych).
Wiszącymi nazywamy mosty, których elementami głównymi są liny, podlegające rozciąganiu przez obciążenie pionowe, przenoszone z pomostu na podpory.

Zależnie od rodzaju pasm nośnych rozróżnia się:
- mosty wiszące łańcuchowe o pasmach nośnych z blach
- stalowych grubości 12-4-25 mm i szerokości dochodzącej do 1,5 m,
- mosty wiszące kablowe; kable mostu wiszącego składają się z drutów stalowych układanych równolegle lub lin stalowych (promocja 3 w 1).