Mosty typu pontonowego

Z czasem ruch samochodowy staje się coraz intensywniejszy, bardziej szybki. Zaczęto używać samochody ciężarowe o dużej nośności, autobusy oraz pociągi drogowe (program uprawnienia budowlane na komputer). W związku z tym ulepszanie trasy oraz nawierzchni dróg okazało się niewystarczające. Zaistniała konieczność budowy dróg przeznaczonych wyłącznie dla ruchu samochodowego, zabezpieczających im pełną swobodę i bezpieczeństwo ruchu (autostrady).

Elementami ściśle związanymi z rozwojem sieci dróg są mosty. Trasy pierwszych dróg natrafiając na przeszkody, jakimi były rzeki, prowadziły do miejsc płytkich, tzw. brodów. Rozwijająca się żegluga rzeczna powodowała z czasem likwidację brodów, zastępując je przeprawami promowymi, a następnie mostami typu pontonowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Mosty typu pontonowego jako mosty prowizoryczne przetrwały do dziś. Równolegle z mostami pontonowymi zaczęły powstawać mosty stałe: drewniane i kamienne. Rozkwit budowy mostów, jako ściśle związany z rozwojem sieci dróg, przypada na początki Imperium Rzymskiego.

W średniowieczu budowa mostów nie wniosła nowych elementów rozwiązań konstrukcyjnych i sprowadzała się w zasadzie do kopiowania mostów rzymskich. Dopiero w okresie późnego średniowiecza zaczęto stosować różne wzmocnienia belek drewnianych, pojawiają się pierwsze dźwigary kratowe (uprawnienia budowlane).
Wpływ rozwijającej się żeglugi na rzekach oraz stały wzrost ruchu na drogach zaczęły kształtować sylwetki mostów. Powstają mosty o coraz większej rozpiętości przęseł i mniejszej grubości filarów, sklepienia mostów łukowych stają się bardziej płaskie.

Od końca XVIII wieku do budowy mostów zaczęto stosować żelazo. Powstają pierwsze mosty łukowe z żeliwa, następnie mosty żelazne belkowe oraz mosty wiszące.
Początek XIX wieku charakteryzuje się gwałtownym rozwojem mostów wiszących jako łatwych w montażu, nie wymagających podpór pośrednich, co przy głębokich i szerokich rzekach nie jest bez znaczenia (program egzamin ustny). Prymitywne mosty wiszące znane były już w starożytności, jednak pierwszym mostem wiszącym o budowie zbliżonej do mostów współczesnych był most wybudowany w roku 1796 w Pensylwanii (USA). Pomost tego mostu podwieszony za pomocą żelaznych wieszaków do łańcuchów nośnych opartych na wieżach i zakotwionych na brzegach rzeki.

Budowa mostów betonowych

Od roku 1845 pojawiają się mosty żelazne kratowe. W roku 1957 powstał most kratowy o znacznej rozpiętości przęseł przez Wisłę w Tczewie (opinie o programie).
Budowę mostów betonowych rozpoczęto po wynalezieniu środka wiążącego kruszywo, tj. cementu portlandzkiego (rok 1824). Jednakże dopiero wprowadzenie materiału wytrzymałego zarówno na ściskanie, jak i rozciąganie, jakim jest żelbet, umożliwiło mostom żelbetowym szerokie zastosowanie, eliminując mosty stalowe o małych i średnich rozpiętościach przęseł.

W obecnej dobie mosty żelbetowe są wypierane przez mosty o konstrukcji nośnej sprężonej, tj. mosty kablobetonowe i strunobetonowe.
Jednym z wskaźników cywilizacji i kultury narodu jest wielkość i stan jego sieci komunikacyjnej. Rozwój sieci drogowej charakteryzują dane zawarte (segregator aktów prawnych).
Przeciętna gęstość sieci dróg twardych na 100 km2 powierzchni, która przed ostatnią wojną wynosiła 16,25 km, w roku 1971 wzrosła do 41,9 km. Sieć drogowa jest jednak rozłożona bardzo nierównomiernie. I tak np. w województwie lubelskim gęstość sieci w roku 1970 wynosiła 27,5 km/100 km2, a w województwie wrocławskim 57,1 km/100 km2.

Pod względem rodzaju nawierzchni twardej nasza obecna sieć drogowa znajduje się w bardziej korzystnym położeniu niż przed 1939 rokiem. Jeżeli wtedy drogi o nawierzchni twardej ulepszonej stanowiły 5% ogólnej długości dróg twardych, to w roku 1970 drogi o nawierzchni twardej ulepszonej stanowią 58 %.

Niezależnie od podziału administracyjnego dróg rozróżnia się klasyfikację techniczną oraz podział według typów nawierzchni (promocja 3 w 1).
Istnieje również zasadniczy podział, często zacierający się w rozbudowanych miastach i osiedlach, jakim jest podział na drogi miejskie (ulice) i drogi pozamiejskie.