Możliwość transportu elementów

Możliwość transportu elementów za pomocą zwykłych środków transportowych i łatwość przeładunków bez użycia sprzętu mechanicznego (ręcznie), przy czym miejsca uchwytów przy podnoszeniu lub przeładunku elementów strunobetonowych mogą być dowolnie rozmieszczone, dzięki symetrycznemu rozmieszczeniu strun sprężających (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przez zastosowanie symetrycznego sprężania przekrojów elementów konstrukcyjnych wyeliminowano zupełnie możliwość pomyłek montażowych na budowie, mogących powstawać przy odwróceniu elementów w przypadku wyłącznego zastosowania sprężania tylko strefy rozciąganej. Jest to bardzo istotne przy masowym wykonawstwie przez niewykwalifikowanych robotników (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Konieczność prowadzenia dalszych prac naukowo-badawczych, zwłaszcza w zakresie lekkich i ekonomicznych ścian osłonowych oraz odpowiedniego zastosowania materiałów miejscowych i odpadkowych na wypełnienie konstrukcji szkieletowej.

Jak wykazały badania przeprowadzone na budynkach prototypowych, zmniejszenie nakładów materiałowych można uzyskać przez zastąpienie grubych ścian konstrukcyjnych lekkim szkieletem wypełnionym lekkimi materiałami izolacyjnymi oraz przez zastąpienie ciężkich fundamentów ciągłych występujących na całym obwodzie ścian konstrukcyjnych - fundamentami punktowymi o znacznie mniejszej masie materiałowej (uprawnienia budowlane).

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że dotychczas w budynkach wiejskich (parterowych itp.) prawie połowę materiału potrzebnego na wykonanie kondygnacji użytkowej o wysokości 2,80-3,00 m traci się przez stosowanie fundamentów obwodowych zagłębionych średnio na 1,20-1,50 m.
Z zestawienia wskaźników techniczno-ekonomicznych, potwierdzonych realizacjami prototypowych budynków z elementów strunobetonowych, wynika, że można osiągnąć duże korzyści gospodarcze przy masowym zastosowaniu tego rodzaju rozwiązań (program egzamin ustny).

Nieekonomiczność rozwiązań szkieletowych

Dotychczas panowało przekonanie, że stosowanie konstrukcji szkieletowych w budynkach małych, szczególnie parterowych lub parterowych z poddaszem użytkowym, nie jest słuszne i celowe, bowiem do tego celu wystarczą znane i wypróbowane konstrukcje murowane. Największym zarzutem podważającym dotychczasowe wszelkie próby w tym zakresie była nieekonomiczność rozwiązań szkieletowych jako takich dla budownictwa niskiego (opinie o programie).

W stosunku do konstrukcji z betonu sprężonego panowało również przekonanie, że tego rodzaju konstrukcje są celowe i opłacalne jedynie przy dużych rozpiętościach.
Analizując przydatność i celowość zastosowania nowych rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych w budownictwie wiejskim, należy powrócić do programu rzeczowego budownictwa wiejskiego przewidywanego na lata 1966-1980. Opierając się na tym programie przeprowadzono szczegółową analizę dotyczącą celowości zastosowania drobnowymiarowych elementów strunobetonowych w poszczególnych rodzajach i grupach tematycznych budynków wiejskich, pod kątem możliwości masowego stosowania.

Pozycje tematyczne budzące wątpliwość co do celowości stosowania omawianych rozwiązań zostały w analizie odrzucone, przy założeniu wykonywania ich odmiennymi sposobami i technikami (segregator aktów prawnych). Poszczególne rodzaje budynków połączone w odpowiednie grupy tematyczne, uznane za celowe do realizacji przy zastosowaniu drobnowymiarowych elementów strunobetonowych.
Wynikająca celowość zastosowania konstrukcji strunobetonowych dotyczyła ich przydatności funkcjonalnej, użytkowej i ekonomicznej (promocja 3 w 1).

Zastosowanie nowych materiałów i konstrukcji w budownictwie wiejskim umożliwi również powstanie nowych rozwiązań architektonicznych, co wpłynie .dodatnio na ukształtowanie krajobrazu wsi tak dotychczas pod tym względem zaniedbanego. Dlatego też w zastosowaniu nowych materiałów i konstrukcji do budownictwa wiejskiego dopatrywać się należy nowych wartości kultury materialnej.