Nadawanie ścianom kesonu nachylenia

Przy pionowych powierzchniach ścian uzyskuje się pewniejsze prowadzenie kesonu podczas zagłębiania wskutek mocniejszego zaciskania gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nadawanie ścianom kesonu nachylenia nie wydaje się konieczne, gdyż tarcie
powstające na powierzchni kesonu jest nieznaczne w stosunku do sił tarcia występujących na powierzchni bocznej fundamentu i nie wpływa decydująco na jego wielkość.

Zupełnie wystarczające jest przeto dla zmniejszenia tarcia zagłębianego fundamentu nadanie pochylenia 1 : 20-1 : 50 jedynie bocznym jego powierzchniom przy pionowych ścianach kesonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Takie rozwiązanie stosuje się najczęściej.
W kesonach ukośnych tylną ścianę wykonuje się z pochyleniem pod kątem odpowiadającym kierunkowi ruchu kesonu. Tylna powierzchnia kesonu nadaje kierunek podczas zagłębiania, nachylenie jej do pionu dochodzi do 1:3. Przednia ściana kesonu powinna posiadać większe nachylenie niż ściana tylna, aby keson nie uległ zaklinowaniu w czasie zagłębiania. Czołowe ściany wykonuje się pionowo lub z niewielkim pochyleniem (uprawnienia budowlane).

Dolne krawędzie ścian kesonu mają kształt dostosowany do oparcia kesonu na gruncie. Kształt ten powinien być tak dobrany, aby ściany mogły się zagłębiać w danych warunkach na właściwą głębokość. Zbyt duże zagłębienie ścian zwiększa rozpór gruntu i pogarsza warunki pracy w komorze roboczej, zmniejszając jej wysokość. Zbyt małe zagłębienie ścian zwiększa zużycie powietrza, które ucieka dołem spod ścian.
W zależności od obciążenia przekazywanego przez keson oraz warunków gruntowych stosuje się klinowe lub ścięte krawędzie ścian.

Klinowe krawędzie są wygodniejsze dla urabiania gruntu, lecz wywołują dużą składową poziomą odporu gruntu, toteż stosuje się je przy lżejszych kesonach. Przez zmniejszenie kąta pochylenia krawędzi do poziomu zmniejsza się wielkość składowej poziomej odporu działającego na ściany. Przy nadaniu krawędziom pochylenia mniejszego od kąta tarcia u < (3 eliminuje się zupełnie działanie rozporu i reakcja otrzymuje kierunek pionowy (program egzamin ustny).

Zmniejszenie pochylenia ścian

Przy cięższych kesonach krawędzie ścian ścina się wytwarzając półkę, na której opiera się keson. Szerokość półki wynosi zazwyczaj 20-30 cm, a niekiedy przy ciężkich kesonach i słabym gruncie otrzymuje ona większe wymiary dochodzące do 50 cm i więcej. Przez zmniejszenie pochylenia ścian przy półce uzyskuje się większą powierzchnię oparcia, ale zwiększa się wtedy rozpór na ściany. Aby rozpór ten wyeliminować krawędziom nadaje się pochylenie mniejsze od kąta tarcia «3 < (3 (opinie o programie).

Tego rodzaju krawędzie stosowane są przy bardzo ciężkich kesonach. W praktyce kesonowej najczęściej wykonuje się ściany o krawędziach ściętych. Konstrukcja kesonów żelbetowych może być masywna lub żebrowa. Kesony o konstrukcji masywnej, tzw. pełne, stosowane są przy zagłębianiu z lądu lub ze sztucznych wysepek, a kesony żebrowe przy zagłębianiu z opuszczaniem z rusztowań lub z powierzchni wody. Konstrukcja kesonów pełnych składa się z masywnych ścian i stropu o znacznych grubościach.

Ściany kesonu mają przekrój poszerzający się ku górze (segregator aktów prawnych). Zamocowane są w stropie tworząc z nim skrzynię dołem otwartą. Szerokość ścian bocznych u góry jest równa zazwyczaj grubości stropu i wynosi xU-7-xh szerokości kesonu. Przy kesonach pod podpory mostowe, których szerokość wynosi 5-9 m, przyjmuje się zwykle grubość stropu 1,0-1,75 m.

Należy unikać zbyt wielkiej grubości stropu, gdyż zwiększa to znacznie ciężar kesonu, powodując konieczność użycia mocniejszych deskowań i utrudnia zdjęcie kesonu z podkładów po zabetonowaniu. Dla zmniejszenia grubości stropu przy szerszych kesonach niektórzy konstruktorzy proponują uwzględnić w obliczeniach konstrukcji współpracę warstwy muru nadkesonowego, która nabierze dostatecznej wytrzymałości do czasu, gdy keson zacznie pracować na pełne obciążenie (promocja 3 w 1).