Nadlew spoiny

Próbka powinna pozostawać ok. 20 minut w temperaturze, w której będzie przeprowadzona próba. Nadlew spoiny złącza spawanego oraz spęcznienie zgrzeiny złącza zgrzewanego należy usunąć równo z powierzchnią materiału rodzimego. Rysy po obróbce nie mogą przebiegać w poprzek próbki. Rozrywanie przeprowadza się jedną ze znanych metod. Wytrzymałość na rozciąganie oblicza się poprzednio podanymi wzorami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako wytrzymałość badanego złącza przyjmuje się średnią arytmetyczną wyników badań, przy czym jedna z próbek może mieć wytrzymałość na rozciąganie niższą od wymaganej, lecz nie więcej niż o 10%. Po zerwaniu próbki należy przeprowadzić jej oględziny ze szczególnym uwzględnieniem przełomu. Jeżeli oględziny wykażą wady złącza określone w normie szczegółowej próbę należy powtórzyć (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dla sprawdzenia cech wytrzymałościowych spoiny spawanej wykonuje się próbne złącza spawane.

Ponadto ze spawanego złącza w konstrukcji pobiera się próbki do badań kwalifikacyjnych i kontrolnych, próbki wycinkowe do sprawdzenia jakości konstrukcji. Do prób rozciągania, zginania i udarności pobiera się co najmniej dwa próbne, paskowe odcinki poprzeczne tak, aby oś podłużna odcinka próbnego była prostopadła do osi podłużnej spoiny, a spoina znajdowała się w środku jego długości. Do próby rozciągania spoiny czołowej wycina się próbki.

Próba statyczna rozciągania materiału spoiny czołowej lub pachwinowej o grubości co najmniej 10 mm dotyczy wszystkich metali łączonych za pomocą spawania oraz wszystkich rodzajów spawania i ma na celu określenie wytrzymałości na rozciąganie, granicy plastyczności, wydłużenia a5 i przewężenia. Próbę rozciągania materiału spoiny przeprowadza się co najmniej na dwóch próbkach pobranych z badanego złącza (uprawnienia budowlane). Ze spoiny czołowej wycina się odcinek próbny o długości umożliwiającej wykonanie próbki.
Próbki powinny zawierać wyłącznie materiał spoiny, przy czym należy dobierać największe średnice, tj. 5 mm, 8 mm i 10 mm. W dwustronnych spoinach należy pobierać próbki z każdej strony oddzielnie. Pobrane próbki podlegają obróbce wiórowej, przy czym wykonuje się próbki o długości równej pięciokrotnej średnicy, z główkami do chwytania w szczęki (do uchwytów pierścieniowych) lub z główkami nagwintowanymi. Przed rozciąganiem należy sprawdzić wymiary i ewentualne wady próbki, po czym rozciąga się ją w zrywarce, w temperaturze 10°-30°C.
Oznaczenie cech technicznych wykonuje się w sposób podany poprzednio (program egzamin ustny).

Próbny zarób

Do badania spoin spawanych stosuje się również aparaty ultradźwiękowe. Są to przyrządy do wytwarzania i odbierania fal ultradźwiękowych lub pomiaru natężenia fal ultradźwiękowych. Każdą zaprawę charakteryzuje jej ciężar objętościowy, konsystencja oraz marka (opinie o programie).
W badaniach technicznych zapraw świeżo zarobionych rozróżnia się następujące oznaczenia:
a. oznaczenie wydajności objętościowej próbnego zarobu,
b. obliczenie ciężaru objętościowego,
c. oznaczenie konsystencji zaprawy.

Do określenia wydajności objętościowej próbnego zarobu posługujemy się objętościomierzami. Przyrząd ten składa się z cylindra, ruchomej wstawki wyskalowanej do 1/2-rJ/4 litra oraz płaskownika z otworem, który nakłada się na górny brzeg naczynia. Płaskownik stanowi prowadnicę skali, a górna jego płaszczyzna - poziom porównawczy w czasie dokonywania odczytów na skali (segregator aktów prawnych).
Próbny zarób należy wykonać z tych samych składników i w tym samym stosunku, w-jakim ma być wykonana zaprawa na placu budowy.

Materiały użyte do zaprawy odważa się z dokładnością do 10 g. Ilość wody powinna być tak dobrana, aby przygotowana zaprawa miała konsystencję identyczną z konsystencją zaprawy roboczej. Mieszanie składników wykonuje się na stole laboratoryjnym lub w naczyniu metalowym. Próbny zarób przygotowuje się w ilości około 9 litrów.

Po dokładnym wymieszaniu materiałów całą zaprawę przenosi się do cylindrycznego objętościomierza pomiarowego. Po wyrównaniu powierzchni zaprawy, opuszcza się wycechowaną wstawkę aż do zetknięcia się z zaprawą. Na skali odczytuje się uzyskaną objętość zaprawy z dokładnością do 0,1 litra (promocja 3 w 1).