Nadmierne wycinanie lasów

W Dominikanie panuje klimat pod- równikowy wilgotny, z jedną porą suchą 4vczeń-kwiecień). Opady (największe w miesiącach maj-czerwiec) wahają się od ok. 1000 mm na pd. zach. do ponad 2000 mm rocznie na stokach górskich, wystawionych na działanie pasatu pn.-wsch. Średnia temp. przez cały rok wynosi 23-28°C i tylko w wyższych partiach gór obniża się do 16°C. Od lipca do października kra bywa nawiedzany przez huragany. W stosunkowo gęstej sieci rzecznej Dominikany wyróżniają się rzeki Yaque del Norte (398 km), tuna (302 km) i Yaque del Sur (200 km). Wśród ezior największe to Enriquillo o pow. 420 km (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na obszarze Dominikany dominują terralsole i nitisole. Bardzo urodzajne są wertisole, wykształcone na nizinach, jednak najżyźniejsze gleby występują w dolinach i pasach przybrzeżnych. Naturalną szatą roślinną są wilgotne lasy równikowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rosną tu m.in.: mahoniowiec, hebanowiec, palma królewska kampeszyn. Na wysokości 1000 m pojawiają się tzw. górskie lasy mgielne, bogate w paprocie drzewiaste i epility. Na piaszczystych glebach Kordyliery Środkowej rosną lasy sosnowe i mieszane. Obszary o najmniejszych opadach zajmuje naturalna sawanna, miejscami przechodząca w suche zbiorowiska trawiaste, a nawet półpustynię. Niskie wybrzeża porastają lasy namorzynowe (mangrowe). Nadmierne wycinanie lasów spowodowało silną erozję gleby i proces pustynnienia wielu obszarów (uprawnienia budowlane).

Fauna Dominikany

Fauna Dominikany należy do Regionu Antylskiego zoogeograticznej Krainy Neotro- pikalnej. Charakteryzuje się ona brakiem dużych zwierząt drapieżnych, kopytnych oraz małp. Powszechnie natomiast występują małe gryzonie i nietoperze. Bogaty jest świat ptaków (żyje tu endemiczna papuga - amazonka haitańska) oraz gadów (m.in. krokodyle). Spośród 8 parków narodowych największym jest Jaragua (1 374 km) (program egzamin ustny).

leszcze w XVI w. wyspę zasiedlali Ara- wakówio oraz Karaibowie, jednak napływ imigrantów z Hiszpanii spowodował ich całkowitą eksterminację. Obecnie Dominikanę zamieszkują gł. Mulaci (7.3%), a także ludność biała (16%) i Murzyni (11%) - potomkowie afrykańskich niewolników. Językiem urzędowym jest hiszpański, ale używa się też kreolsko- -francuskiego. Najgęściej zaludnione są: strefa metropolitalna stolicy kraju - Santo Domingo, dolina Cibao oraz doliny śródgórskie. W miastach osiedliło się 64% mieszkańców kraju (opinie o programie). Średnia gęstość zaludnienia wynosi 167 osób/km’. Największe miasta to Santo Domingo (2110 tys., zespół miejski 2485 tys.) i Santiago (690 tys.). Zdecydowaną większość obywateli stanowią katolicy (94%). Przyrost naturalny w Dominikanie od kilku lat maleje (wysoka śmiertelność niemowląt: 4,8%); w 1996 wynosił on 1,8% (współczynnik urodzeń 2,4%, zgonów 0,6%). Stały napływ imigrantów, gł. z Haiti, ale także z Europy i Azji (Japończycy), równoważony jest emigracją do Stanów Zjednoczonych i Portoryko. 59% społeczeństwa to osoby w wieku produkcyjnym (15- -64 lata), a 37% - dzieci i młodzież do 15 lat. Średnia dł. życia wynosi 69 lat (segregator aktów prawnych). Na I lekarza przypada ponad 2,5 tys. osób. Około 18% ludności powyżej 15 lat nie umie c zytać ani pisać. Santo Domingo jest siedzibą najstarszego w Ameryce uniwersytetu (założony 15.38).

W gospodarce Dominikany ważną rolę odgrywa przemysł wydobywczy i przetwórczy, mimo że w strukturze PKI3 i zatrudnieniu przeważa sektor usług dający 6 3% PKB i skupiający 49% pracujących. Rolnictwo, na którym opierała się gospodarka aż do końca lat 60., przynosi zaledwie 15% PKB, zatrudniając 33% pracujących. Uprawia się gł. trzcinę cukrową, kawę, kakao, tytoń, banany oraz bawełnę, a dla potrzeb krajowych: kukurydzę, maniok, ryż i rośliny strączkowe. Hodowla bydła, kóz i trzody chlewnej rozwinęła się zwłaszcza na obszarach wyżynnych. Ważnym źródłem zaopatrzenia ludności Dominikany w żywność jest też rybołówstwo (promocja 3 w 1). W lasach pozyskiwane są szlachetne gatunki drewna.