Naparzanie parą nasyconą uprawnienia budowlane

Naparzanie parą nasyconą w temperaturze 60 do 80°C znacznie przyśpiesza dojrzewanie pianobetonu. Wyroby pianobetonowe w parę godzin po związaniu kieruje się do uszczelnionej komory, gdzie stopniowo doprowadza się parę, tak aby przyrost temperatury wynosił nie więcej jak 20°C na godzinę (program uprawnienia budowlane na komputer). Po uzyskaniu żądanej temperatury utrzymuje się ją w ustalonej wysokości przez 8-16 godzin, zależnie od grubości wyrobów, ciężaru objętościowego i rodzaju użytego cementu, po czym stopniowo obniża się temperaturę w ciągu około 8 godzin. Wyroby naparzane po opuszczeniu komory powinny być przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze co najmniej 20°C i muszą być obficie polewane wodą przez kilka dni.

Najwłaściwszy czas naparzania, temperaturę i inne warunki ustala się doświadczalnie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Właściwie przeprowadzone naparzanie w autoklawach najbardziej przyśpiesza dojrzewanie pianobetonu. Wyroby pianobetonowe w kilka godzin po związaniu kieruje się do szczelnie zamykanych zbiorników-autokla- wów. Wzrost temperatury do około 170°C i ciśnienia do około 8 at n odbywa się stopniowo w ciągu 6-8 godzin. Po uzyskaniu żądanej temperatury ciśnienia utrzymuje się na ustalonym poziomie w ciągu 8-12 godzin, po czym następuje powolny spadek ciśnienia i temperatury do warunków atmosferycznych (uprawnienia budowlane).
Wyroby pianobetonowe powinny leżeć na składzie (drugi okres dojrzewania) nie bezpośrednio na ziemi, lecz na podkładkach. Wyroby znajdujące się na składzie powinny być dobrze chronione przez zawilgoceniem.

Transport wyrobów pianobetonowych wymaga szczególnej staranności. Płyty należy przewozić ułożone pionowo (na rąb) w jednej warstwie na podkładzie ze słomy; pomiędzy płytami powinny być przekładki chroniące od ocierania się płyt jedna o drugą.
Produkując bloki nośne nie należy stosować warstwy grubszej od 25- 30 cm, gdyż pianobeton formowany w zbyt grubych warstwach wykazuje w górnych warstwach znacznie mniejszy ciężar objętościowy i wytrzymałość niż w dolnych. Zjawisko to tłumaczy się tym, że piasek i zaczyn cementowy opada w dół, a pęcherzyki powietrza unoszą się do góry (program egzamin ustny).

Największa grubość wyrobu zależna jest przy tym od szybkości wiązania cementu i wynosi:
- przy cemencie o początku wiązania 1,5-2 godzin - 50 cm,
- przy cemencie o początku wiązania 3 godziny - 30 cm,
- przy cemencie o początku wiązania ponad 3 godziny - 10-15 cm.

Wytrzymałość na ściskanie

Wytrzymałość na ściskanie pianobetonów dojrzewających bez naparzania odpowiada danym z tabl. 6-3 i wzrasta przez dłuższy okres czasu (do 2 lat); po 8^-9 miesiącach jest około 80% większa od wytrzymałości 28-dniowej.
Należy przy tym nadmienić, że wytrzymałość na ściskanie zależy od kierunku działania siły, mianowicie jest mniejsza, gdy siła działa prostopadle do formowanych warstw, a większa, gdy siła działa wzdłuż tych warstw.
Kapilarne podciąganie wody przez pianobeton jest na ogół niewielkie i wynosi od 5 do 10 cm zależnie od ciężaru objętościowego.
Nasiąkliwość objętościowa pianobetonu wynosi 7-hl5%, zaś skurcz - l-3 mm na 1 m. Naparzanie wyrobów, zwłaszcza w autoklawach, znacznie obniża zjawiska skurczowe. Mrozoodporność pianobetonów konstrukcyjnych jest zadowalająca, należy jednak nadmienić, że pianobeton niedostatecznie dojrzały ulega znacznemu osłabieniu po wystawieniu na działanie mrozu (opinie o programie).

Pianobetony mają następujące zastosowanie:
- jako płyty izolacyjne do ocieplenia dachów i ścian,
- jako otuliny izolacyjne do przewodów w ogrzewnictwie i chłodnictwie,
- jako bloki do wznoszenia ścian,
- jako płyty zbrojone w pomieszczeniach, gdzie wilgotność względna nie przekracza 60% (przy większej wilgotności konieczna jest izolacja paroszczelna) (segregator aktów prawnych),
- jako zaprawa ciepłochronna do spajania bloków i płyt z lekkich betonów.

Pianobetony gipsowe (pianogipsy). Pianobeton gipsowy znany był w Polsce już od przeszło 30 lat jako tzw. porowiec, który stosowano w blokach na ścianki działowe. Ciężar objętościowy po- rowca w stanie powietrzno suchym wynosi 0,9 T/m3. Pianobetony gipsowe produkowane obecnie w ZSRR mają ciężar objętościowy 0,4-P0,6 T/m3, wytrzymałość na ściskanie 4-PlO kG/cm2 (w stanie nawilżonym 3-krotnie mniej). Współczynniki przewodności cieplnej - takie same jak dla pianobetonów cementowych. Nasiąkliwość jest większa, natomiast nie wykazują skurczu.

Pianobetony gipsowe przygotowuje się z wyższych gatunków gipsu, stosując takie same sposoby jak przy produkcji pianobetonów cementowych (promocja 3 w 1). Przy transporcie i przechowywaniu pianobetony gipsowe powinny być specjalnie chronione przed zamoczeniem, gdyż zawilgocone wyroby wykazują znaczne zmniejszenie wytrzymałości tego tworzywa.