Napęd parowy

Do wbijania tych pali używane są kafary specjalnej konstrukcji, bardzo dogodne w użyciu. Kafar taki na dolnym pomoście ma ustawiony kocioł parowy i parę dźwigarek o napędzie parowym. Kafar przesuwa się z miejsca na miejsce na walcach o znacznej długości powiązanych z dżwigarkami za pomocą lin stalowych; walce wbudowane są w dwóch prostopadłych do siebie ‘kierunkach (program uprawnienia budowlane na komputer). Podobnie jak przy opisie innych typów pali zajmiemy się rozpatrzeniem cech charakterystycznych pali systemu Franki:

• w gruntach niezbyt zwartych otrzymują te pale znacznie poszerzoną podstawę; jeżeli mierzyć objętość betonu wrzucanego kolejno do rury i różnicę w głębokości, do której dociera młot przy ubijaniu betonu, to łatwo ocenić, do jakich rozmiarów następuje poszerzenie podstawy; poszerzenie to jest jedną z charakterystycznych cech pali Franki; zauważymy tu jednak, że w gruntach bardziej zwartych udaje się poszerzyć podstawę tylko nieznacznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID);
• przy wbijaniu pali powstają duże wstrząsy, znacznie silniejsze niż przy wbijaniu innych typów pali, a to wskutek ciężaru młota i dużej wysokości spadania; odgrywa to szczególnie ważną rolę w warunkach miejskich lub fabrycznych, gdzie często w bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się budynki nieraz nie w najlepszym stanie (uprawnienia budowlane);
• duża grubość trzona pala i duża objętość betonu z natury rzeczy wiąże się z większą nośnością w porównaniu z innymi mniejszymi palami;
• przy wykonywaniu pali Franki grozi nieraz przerwanie trzona pala, np. przy podciąganiu rury do góry korek może tak silnie do niej przywrzeć, że uniesie się wraz z nią; przeciwdziałać temu zjawisku należy przez bezwzględne stosowanie zbrojenia na całej długości pala (program egzamin ustny); w gruntach słabych, silnie nawodnionych korek betonowy może być łatwo wyrzucony przy uderzeniu ciężkiego młota, wobec czego w tych wypadkach nie należy pali systemu Franki używać, lecz wprowadzać inne typy pali; w dotychczasowej naszej praktyce łatwo było stwierdzić pewne lekceważenie pod tym względem, niejednokrotnie młot katarowy przy wbijaniu trzona bywał wyraźnie zabłocony (opinie o programie).

Nośność pali systemu Franki należy przyjmować 50 T, gdy opierają się w gruntach słabszych i do 90 T w gruntach mocniejszych.

• niekiedy zdarza się, że młot spadając zaczepi o zbrojenie i wgniecie je w głąb pala, trzeba wówczas wstawić uzupełniające nowe zbrojenie (segregator aktów prawnych);
• gdy pale sąsiadują blisko ze sobą, to wbijanie nowego pala, zanim beton poprzedniego zdążył nieco stwardnieć, stwarza niebezpieczeństwo ka- błąkowatego zniekształcenia wcześniej wbitego pala (rys. 9-49); znany był dość szeroko przed ostatnią wojną wypadek w Szczecinie, gdy przy przebijaniu się dość długimi palami systemu Franki przez bardzo słaby grunt każdy następny pal niszczył poprzedni i w rezultacie wybudowany na tych palach budynek wykazał katastrofalne osiadanie; niebezpieczeństwu takiego wyboczenia pali łatwo zapobiec przez stosowanie odpowiedniej kolejności ich wbijania, tj. żeby następny pal wbijać nie bliżej niż 3,5-4,5 m od poprzedniego (gdy pale są krótkie, można odstępy brać mniejsze; przy długich palach odstęp należy zwiększyć), a do gotowych pali zbliżać się z wbijaniem nowych pali co najmniej po 3-4 dniach (jeżeli do pali używa się cementu glinowego, to termin ten można skrócić do 24 godzin);
• pale te mają szczególne zalety, gdy opierają się w gruntach o dużej nośności, ponieważ poszerzona podstawa umożliwia wykorzystanie tej nośności na znacznie większej powierzchni niż przy zastosowaniu innych pali oraz gdy potrzeba przekazać na pale duże obciążenia równomiernie rozłożone pod fundamentami. W takich wypadkach łatwo wykorzystać dużą nośność tych pali, a ilość ich wypada mniejsza niż innych typów, co wpływa dodatnio na koszt fundamentowania (promocja 3 w 1).