Napęd wibratorów silnikami spalinowymi znacznie zwiększa ciężar urządzeń do wibrowania, wzmaga niebezpieczeństwo ogniowe oraz jest szkodliwy dla obsługi ze względu na wydzielające się gazy spalinowe. Napęd spalinowy stosowany bywa najczęściej do wibratorów używanych przy robotach drogowych, zazwyczaj wskutek braku w tych warunkach energii elektrycznej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wibratory elektromagnetyczne wytwarzają drgania wywołane drganiami zwory elektromagnesu wytwarzającego zmienne pole magnetyczne. Napęd elektryczny wyróżnia się znacznym współczynnikiem sprawności oraz małym zużyciem energii (parokrotnie mniejszym niż np. napęd pneumatyczny). Dla bezpieczeństwa obsługi napięcie prądu zasilającego silnika lub elektromagnesy wibratorów wynosi 24 względnie 40 wolt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wibratory napędzane sprężonym powietrzem wyposażone są w silniki tłokowe lub turbinowe. W silniku tłokowym układ kanałów w tłoku i mechanizm rozrządowy powietrza, umieszczony na cylindrze, powodują odpowiednie oddziaływanie sprężonego powietrza na tłok, wprawiając go w szybkozmienny ruch postępowo-zwrotny. W silnikach turbinowych ruch obrotowy wirnika może wywoływać drgania w sposób podobny jak w wibratorach elektrycznych lub przez zamianę ruchu obrotowego na ruch postępowo-zwrotny. Napęd pneumatyczny spośród wszystkich innych daje największe bezpieczeństwo pracy (górnictwo), zużywa jednak dużo energii (Francja, Anglia, USA) (uprawnienia budowlane).
Ze względu na sposób przekazywania drgań wibratory dzielą się na: zanurzeniowe (wgłębne), powierzchniowe oraz przyczepne. Wibratory zanurzeniowe (wgłębne) stosuje się do masy betonowej o konsystencji gęstoplastycznej i plastycznej. Przekazują one drgania masie betonowej poprzez zanurzone w masie końcówki robocze o różnych kształtach i wymiarach, np. buławy, maczugi itp. Wibratory zanurzeniowe stosowane na budowach są niemal z reguły sterowane, tj. prowadzone w czasie wibrowania ręcznie (program egzamin ustny). Do niedawna jeszcze stosowane były również wibratory zanurzeniowe spływające, tj. samoczynnie sterowane. Składały się one z płaszcza stalowego o kształcie gruszki, wewnątrz której umieszczone było urządzenie wibrujące. Znamienną cechą takiego wibratora był jego mały ciężar w stosunku do objętości gruszki, co powodowało, iż wibrator po zagęszczeniu masy betonowej samoczynnie spływał na powierzchnię, bez potrzeby jakiegokolwiek prowadzenia (opinie o programie).
Wibratory zanurzeniowe
Wibratory zanurzeniowe dzielą się, zależnie od tego czy silnik znajduje się wewnątrz organu roboczego drgającego, czy też na zewnątrz, na buławo we i maczugowe. Znaczna większość wibratorów zanurzeniowych stosowanych na budowach (monolitycznych) posiada konstrukcję buławową z silnikiem połączonym z wibratorem za pomocą wału elastycznego, o długości zazwyczaj 4-5 m.
Wibratory powierzchniowe przekazują drgania masie betonowej bezpośrednio poprzez płytę, na której są umocowane, na powierzchnię masy, na której w czasie wibrowania są ustawione (segregator aktów prawnych).
Wibratory przyczepne przekazują drgania masie betonowej pośrednio przez deskowanie ustroju monolitycznego lub ścianki prefabrykatu, do których mocowane są najczęściej za pomocą specjalnych imadeł. Wibratory przyczepne wychodzą z użycia przy ustrojach monolitycznych, natomiast są stosowane dość szeroko przy produkcji prefabrykatów.
Siła wzbudzająca (wymuszająca) wibratorów. Drgania wibratorów zanurzeniowych elektromechanicznych pochodzą zazwyczaj od szybkich obrotów mimośrodów dookoła osi (od 3 tys. do 20 tys. na minutę). Powstająca przy tym siła odśrodkowa jest siłą wzbudzającą drgania wibratora. Dla należytego działania wibratora wielkość siły wzbudzającej musi być odpowiednio dostosowana do ciężaru własnego drgającej części wibratora, a w przypadku wibrowania prefabrykatów - również do ciężaru wibrowanego elementu. Tak np. wielkość siły wzbudzającej wibratora stołu wibracyjnego musi być co najmniej równa ciężarowi elementów przeznaczonych do wibrowania plus ciężar górnej płyty stołu (promocja 3 w 1).
Wibratory buławowe spośród innych typu zanurzeniowego są najczęściej stosowane na budowach. Ich podstawową zaletą jest operatywność, łatwość dotarcia z elementem roboczym do różnych miejsc w konstrukcji, co umożliwia elastyczny wał. Promień działania wibratorów zanurzeniowych wynosi od 30 do 50 cm.
