Napływanie gruntów

Napływanie gruntów do otworu może w pewnych wypadkach przybrać rozmiary tak duże, że wystąpi zjawisko tzw. „jałowego wiercenia”, tzn. szlamówka wychodzi stale pełna, a otwór zachowuje niezmienną głębokość. W następstwie tego mogą powstać w gruntach tak znaczne ubytki, że zostanie zachwiana równowaga terenu, czego oznaką są zapadliska powierzchni wokół otworu, występujące już podczas jego wiercenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zmianę średnicy zarurowania (opuszczenie nowej kolumny rur) poniżej poziomu wody gruntowej powinno się w zasadzie przeprowadzać w obrębie warstwy nieprzepuszczalnej, tzn. gdy but kolumny szerszej tkwi w tej warstwie, a otwór nie został jeszcze przez nią przebity (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli zachodzi konieczność zmiany średnicy zarurowania na przestrzeni warstwy wodonośnej (gdy dotychczasowa kolumna nie daje się dalej zepchnąć), należy rury mniejszej średnicy obsadzić w korku z iłu, ubitego w poprzedniej kolumnie do wysokości co najmniej 3 m, lub zalać przestrzeń między rurami obydwóch kolumn mleczkiem iłowym (ił rozrobiony w wodzie) w ilości około 100 1. Zaniedbanie wykonania tego zabezpieczenia prowadzi zwykle do unieruchomienia obydwóch kolumn względem siebie piaskiem, napędzanym przez wodę w wolną przestrzeń między rurami. Utrudnia to i niezwykle komplikuje pracę przy wyciąganiu rur, gdyż obydwie kolumny idą wówczas równocześnie i razem z zawartą między nimi wodą (uprawnienia budowlane).

Wiercenia w gruntach nieprzepuszczalnych należy prowadzić na sucho, a więc bez wody w otworze. Obecność wody w otworze podczas wiercenia powoduje mieszanie się i nasiąkanie tych gruntów wodą, a w konsekwencji zmianę ich wilgotności. Określona na podstawie takich próbek wilgotność nie będzie już wilgotnością naturalną danego gruntu, tak ważną dla oceny jego wytrzymałości, lecz wilgotnością przypadkową, sfałszowaną przez nieumiejętność lub niesumienność wiertacza (program egzamin ustny).

Zamknięcie dopływu wody gruntowej

Ważne jest to zwłaszcza w gruntach o małej spoistości (piaskach gliniastych i pyłach), które bardzo szybko nasiąkają wodą oraz we wszystkich gruntach w stanie zwartym. Grunty te bowiem podczas wiercenia ulegają znacznemu rozdrobnieniu, co w obecności wody sprzyja zmianie ich konsystencji. W gruntach spoistych stawiających duży opór można zwilżać świder wodą w celu zmniejszenia tarcia, nie wolno jednak dolewać wody do otworu (opinie o programie).

Prowadzenie wiercenia poniżej poziomu wody gruntowej wymaga przestrzegania następujących warunków:

1. Po nawierceniu warstwy wodonośnej należy ustalić głębokość swobodnego zwierciadła wody gruntowej.
2. Przy wierceniu w warstwach wodonośnych należy rurowaniem wyprzedzać wiercenie, a w razie potrzeby dolewać do otworu wodę, tak by poziom wody w otworze był równy lub wyższy niż poziom swobodnego zwierciadła wody gruntowej.
3. Przy przejściu z warstwy wodonośnej do nieprzepuszczalnej należy zamknąć dopływ wody gruntowej do otworu, wodę wyczerpać i dalsze wiercenie prowadzić na sucho (segregator aktów prawnych).

Zamknięcie dopływu wody gruntowej do otworu wiertniczego wykonuje się przy przejściu wiercenia z warstwy wodonośnej w warstwę nieprzepuszczalną. Umożliwia to przewiercenie tej warstwy na sucho, a więc uzyskanie próbek gruntu o naturalnej wilgotności oraz wykonanie dokładnych obserwacji wodnych po nawierceniu następnego poziomu wodonośnego.

Przy małym ciśnieniu wody gruntowej wynoszącym kilka metrów słupa wody oraz w obecności czystych iłów, zamknięcie wody tworzy się samoczynnie po zagłębieniu rur 3-5 m w warstwę nieprzepuszczalną. Samoczynne zamknięcie wody uzyskamy jednak tylko wówczas, gdy but kolumny rur ma kształt okręgu współśrodkowego z tą kolumną, jego średnica jest równa lub nieznacznie tylko przekracza średnicę muf, a świder do podwiercania nie rozszerza otworu poza granice zarurowania (promocja 3 w 1).

Samoczynnie wytworzone zamknięcie wody umożliwia jej wyczerpanie z otworu oraz wykonanie dalszego wiercenia na sucho. Nie nadaje się ono jednak do prowadzenia dłuższych obserwacji wodnych, gdyż zamknięta woda chociaż bardzo powoli, to jednak przecieka i po dostatecznie długim okresie (kilku dni) może wpłynąć na zniekształcenie obrazu następnej warstwy wodonośnej.