Podstawy otworów świetlików

Do przymocowania kopułek do podstawy otworów świetlików służą segmentowe okucia mocujące, wykonane z blachy stalowej 2 mm, ocynkowanej lub zabezpieczonej przed korozją w inny sposób. Długość poszczególnych segmentów nie może być większa niż 250 mm. W celu zabezpieczenia kopułki przed zsunięciem bądź poderwaniem przez wiatr należy stosować uchwyty wykonane z płaskownika stalowego o wymiarach 30×3 mm, w odstępach nie większych niż 500 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Inne materiały pomocnicze to śruby mocujące okucia średnicy 6 mm i długości zależnej od grubości kołnierza otworów świetlikowych oraz podkładki dystansowo-uszczelniające, których zadaniem jest uszczelnienie kopułki na obwodzie i wytworzenie jednocześnie sprężystej podpory pomiędzy kopułą a okuciami mocującymi. Na podkładki należy stosować uszczelki z tworzyw sztucznych mrozoodpornych, o twardości 20-40° Sheorća, o przekroju poprzecznym prostokątnym i wymiarach 10×15 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla umożliwienia właściwego połączenia kopułki z płytą dachową (stropodachową) w elementach dachowych powinien być wykonany odpowiedni otwór oraz podstawa dostosowana do wymiarów świetlika. Podstawa świetlika powinna wystawać na wysokość ok. 250 mm ponad pokrycie dachowe (uprawnienia budowlane).

Kopułki należy montować po zakończeniu robót dekarskich na dachu. Okucia mocujące powinny być przykręcane za pomocą śrub do podstawy świetlika, z równoczesnym dociśnięciem pokrycia papowego do jego zewnętrznych ścianek. Po przykręceniu okuć na całym obwodzie podstawy świetlika w wyprofilowaną część okucia należy włożyć podkładkę dystansowo-uszczelniającą. Po sprawdzeniu prawidłowości ułożenia podkładki dystansowo-uszczelniającej układa się na niej kopułkę ze szkła i sprawdza równomierność przylegania szkła do podkładki (program egzamin ustny).

W przypadku stwierdzenia przerwy między szkłem kopułki a podkładką należy zwolnić śruby mocujące i podnieść lub opuścić odpowiednio segmenty okuć, aż do uzyskania równomiernego przylegania podkładki do kopułki na całym jej obwodzie. Następnie zakłada się elementy okuć, których zadaniem jest zabezpieczenie kopułki przed zsunięciem się z podstawy lub poderwaniem przez wiatr. Po stwierdzeniu prawidłowości zamocowania kopułki dokręca się wszystkie śruby mocujące (opinie o programie).

Stropodachy

Stropodachy, w szczególności stropodachy płaskie, są najczęściej obecnie stosowanym typem przekryć budynków i to zarówno w budownictwie ogólnym, jak i przemysłowym. Charakterystyka, podstawowe rodzaje oraz rozwiązania konstrukcyjne zostały omówione tomu 2/1, dlatego w tym rozdziale podano tylko dane dodatkowe oraz skoncentrowano się na zagadnieniach związanych z warstwą wyrównawczą, warstwą wodoszczelną i warstwą zabezpieczającą (segregator aktów prawnych).

Stropodachy różnią się od tarasów jedynie nawierzchnią zewnętrzną. Na tarasach, ze względu na pobyt ludzi, stosuje się nawierzchnie odporne na wpływy mechaniczne i atmosferyczne, natomiast na stropodachach tylko pokrycie odporne na wpływy atmosferyczne. W budowie stropodachów rozróżniamy kilka warstw o różnym przeznaczeniu, a mianowicie: warstwę konstrukcyjną, wyrównawczą, izolacji ciepłochronnej, izolacji parochronncj, wentylacyjną (szczeliny lub kanaliki) oraz warstwy wodoszczelne i zabezpieczające.

Niektóre warstwy mogą być połączone lub też w ogóle nie występować. Warstwa wyrównawcza ma na celu wytworzenie spadków dla wody, gdy konstrukcja stropu nie zapewnia odpowiedniego spadku. Ma to miejsce najczęściej w budynkach z tarasami, gdzie stropy są poziome. Ze względu na obciążenia spadki warstw wyrównawczych na poziomych stropach nie mogą być zbyt duże. Przy tarasach stosuje się spadki 2%, a niekiedy 1%. Przy małym spadku konieczne jest zapewnienie sprawnego odprowadzania wody i gwarantowanej izolacji wodoszczelnej (promocja 3 w 1).

Warstwa wodoszczelna ma na celu uniemożliwienie przedostawania się wody opadowej przez stropodach lub strop do znajdujących się pod nimi przestrzeni. Z wyjątkiem tarasów oraz tzw. stropodachów odwróconych warstwa izolacji przeciwwilgociowej występuje ponad warstwą ciepłochronną i to zwykle na podkładce z zaprawy cementowej lub z betonu, co ma na celu wyrównanie nierówności i zamknięcie porów w warstwie izolacji cieplnej.