Nasilenie przypadków awaryjnych

W takich przypadkach w dokumentacji należy podać wymaganą klasę spoiny. danych obciążeniom zmiennym w celu zmniejszenia spiętrzenia naprężeń stosuje się blachy węzłowe w kształcie zapewniającym łagodne przejście z prętów do blachy.
Na blachach węzłowych często schodzi się kilka prętów układu kratowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wskutek ułożenia blisko siebie kilku spoin powstają w blasze wysokie naprężenia własne, które są wieloosiowe. Pod wpływem tych naprężeń i niekorzystnych zmian własności materiału blachy wskutek starzenia mogą powstać w blasze pęknięcia. Pęknięcia pojawiają się przy końcach prętów na brzegach spoin i rozchodzą się w materiale blachy.
Nasilenie przypadków awaryjnych z tego powodu wskazuje na konieczność analizy rozkładu naprężeń w blachach węzłowych projektowanych konstrukcji kratowych, stosowania na blachy stali o dobrych własnościach plastycznych oraz unikania gromadzenia grubych spoin (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Odległość spoin w blasze węzłowej powinna wynosić co najmniej 30 mm przy stosowaniu tylko spoin podłużnych i 50 mm przy stosowaniu spoin podłużnych i poprzecznych.

Połączenia pojedynczych kątowników z blachą węzłową można dokonać, wprowadzając blachę w wyciętą w kształtowniku szczelinę. Podobne połączenia są stosowane również w przypadku innych kształtowników teowników, rur. Szczelinę w kształtowniku powinno się wycinać palnikiem, po uprzednim nawierceniu otworu. Zdecydowanie niekorzystny ze względu na przenoszenie sił i zużycie materiału jest styk kształtowników wykonany jedynie za pomocą nakładek, bez spoiny czołowej

 (uprawnienia budowlane).

W stykach takich występuje nierównomierny rozkład naprężeń wskutek braku ciągłości w przeniesieniu sił. Ze względu na łatwość niwelowania odchyłek wykonawczych rozwiązania takie można dopuścić dla styków montażowych obciążonych statycznie, zwłaszcza w lekkich kratownicach (program egzamin ustny).

Blachy węzłowe kratownic

Niedopuszczalne jest stosowanie styków na przeponie poprzecznej w elementach rozciąganych z uwagi na niskie własności mechaniczne blach w kierunku ich grubości. Przedstawione styki warsztatowe są niekorzystne również pod względem technologicznym, gdyż podwyższają zużycie stali oraz mają większą liczbę części i spoin w porównaniu z bezpośrednimi stykami doczołowymi (opinie o programie).
W układach kratowych należy stosować w pasach styki, które mają pełne pokrycie przekroju. Połączenie prętów pasa ściskanego na blasze węzłowej przez przyspawanie tylko ramion pionowych jest niewystarczające nawet wtedy, gdy blacha w pełni pokrywa przekrój pręta (segregator aktów prawnych).

Wskutek małej sztywności styku zachodzi niebezpieczeństwo wyboczenia pasa z płaszczyzny kraty na wiotkiej w tym kierunku blasze. Nagła zmiana przekroju jest niekorzystna również w węzłach pasa rozciąganego. Następuje bowiem przeciążenie blachy węzłowej wskutek mimośrodowego działania siły rozciągającej. Brak ciągłości przekroju podstawowego jest szczególnie niebezpieczny z uwagi na zakończenie w tym miejscu spoin, co może być przyczyną kruchego pęknięcia blachy. Obie części pasa powinny być połączone ze sobą spoinami czołowymi, natomiast blachę węzłową można wykorzystać jako nakładkę wzmacniającą.
Blachy węzłowe kratownic obciążonych statycznie kształtuje się zazwyczaj jako prostokątne lub trapezowe.

W układach kratowych podkładności wykonania, koniec szczeliny na długości 10H-20 mm pozostaje niepospawany (promocja 3 w 1).
W połączeniach prętów z wyciętą szczeliną istnieje obszar spiętrzenia naprężeń wskutek zaburzenia w przebiegu sił, nagrzania przy cięciu i spawaniu oraz wobec braku ciągłości przekroju. Ubytek przekroju będzie istotny w kształtownikach o małych przekrojach. Zerwanie pręta nastąpi w osłabionym miejscu na końcu szczeliny.

W przypadku łączenia w węźle prętów z kątowników, ceowników i innych z blachą węzłową w nakładkę spoinami pachwinowymi zostaje połączona bezpośrednio tylko część przekroju. Zarówno w połączonym kształtowniku jak i w spoinach następuje nierównomierny rozkład naprężeń, gdyż w połączeniu istnieją mimośrody.