Niedostateczne przestrzeganie reżymów technologicznych

Zjawisko starzenia się betonów komórkowych można zdefiniować następująco: betony komórkowe powstające w warunkach wieloparametrowego procesu produkcyjnego wymagają skrupulatnego przestrzegania tego procesu przez doświadczonych i wyspecjalizowanych technologów (program uprawnienia budowlane na komputer). Poprawnie wyprodukowany beton komórkowy jest materiałem niestarzejącym się podobnie jak beton zwykły.
Natomiast błędy technologiczne i niedostateczne przestrzeganie reżymów technologicznych mogą doprowadzić do przykrych niespodzianek i uniemożliwić wykorzystanie betonu komórkowego nawet jako materiału izolacyjnego.

W polskich warunkach klimatycznych dobra izolacja cieplna ma wielkie znaczenie zarówno pod względem ekonomicznym, jak i zdrowotnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Właściwości izolacyjne materiału zależą w dużej mierze od zawartości w nim powietrza, a zatem od ciężaru objętościowego. Jest więc samo przez się zrozumiałe, że porowata struktura gazobetonu z małymi wypełnionymi powietrzem komórkami może stwarzać dobre właściwości izolacyjne.
Miarę wartości właściwości izolacyjnej materiału stanowi współczynnik przewodności ciepła Określa on ilość ciepła mierzonego w kcal, która w czasie 1 godziny przechodzi przez 1 m2 warstwy grubości 1 m przy różnicy temperatur 1C między warstwami powietrza po obu stronach ściany.

Na wartość współczynnika przewodności cieplnej duży wpływ ma stan zawilgocenia materiału (uprawnienia budowlane). W praktyce wszystkie materiały budowlane zawierają mniej lub więcej wilgoci. W miarę wzrostu zawartości wilgoci w materiale obniża się jego zdolność izolacyjna.
Według przybliżonych danych wartość tego współczynnika dla betonów komórkowych w stanie suchym.
Dokładne pomiary przewodnictwa cieplnego betonu komórkowego w zależności od jego odmian, stopnia zawilgocenia, rodzaju technologii itp. przeprowadzono w ZBiDPS za pomocą aparatu termistorowego metodą nieustabilizowanego przepływu ciepła.

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Poprzednio już omówiono związek między zawartością wilgoci w ścianach zewnętrznych a izolacyjnością cieplną. Jak wiadomo, nawet małe ilości wilgoci powodują zmniejszenie właściwości izolacyjnych ściany (program egzamin ustny).
Poza tym przewilgocenie ściany może prowadzić do szkód spowodowanych wilgocią (plamy na tynku wewnętrznym, spękanie tynku spowodowane zamarzaniem itp.).
Dlatego szczególnie ważne jest utrzymanie niskiej zawartości wilgoci w ścianach zewnętrznych z gazobetonu. Ściany zewnętrzne powinny być w maksymalnym stopniu odporne na działanie opadów i wilgoci gruntowej. Z drugiej strony nie mogą być tak szczelne, aby nadmiar wilgoci wewnętrznej nie miał ujścia (opinie o programie).

Ten ostatni warunek ma duże znaczenie dla nowoczesnego budownictwa, w którym mamy do czynienia ze zmniejszoną wymianą powietrza, wyższą temperaturą pomieszczeń, a co za tym idzie wyższą zawartością pary wodnej. W normalnym domku jednorodzinnym zamieszkałym przez 4 osoby wydziela się dziennie przeciętnie 15 1 wody pod postacią pary, powstałej wskutek oddychania mieszkańców oraz przy myciu, gotowaniu, praniu itp.
Zwykle określa się zawartość wilgoci w materiałach budowlanych w procentach (objętościowo lub wagowo) w stosunku do zawartości wilgoci w suchym materiale. Przy stałej temperaturze i wilgotności powietrza występuje w materiale tzw. zrównoważona zawartość wilgoci. Dla gazobetonu wynosi ona 3-6% objętościowo przy 40-P60% wilgotności względnej powietrza (segregator aktów prawnych). Struktura gazobetonu wpływa w zasadzie hamująco na wsysanie i przenikanie wilgoci. Równocześnie gazobeton oddaje wchłoniętą wilgoć stosunkowo powoli.

Przeprowadzone w 1958 r. przez laboratoria skandynawskie badania większej ilości specjalnie wybranych charakterystycznych budynków z gazobetonu potwierdziły słuszność założeń teoretycznych w zakresie zawartości wilgoci w murach. Przeciętna zawartość wilgoci wynosiła ok. 5% (promocja 3 w 1).
Tak jak we wszystkich materiałach porowatych wilgoć wędruje i w gazobetonie. Z grubsza biorąc, ruch wilgoci można podzielić na ruch pary (dyfuzja) i ruch wody (w kapilarach). Jest to jednak znaczne uproszczenie tych zjawisk.