Niszczenie żużlobetonu

Niszczenie żużlobetonu (jak i innych materiałów kamiennych) pod wpływem wędrujących roztworów soli przebiega podobnie jak przy zamarzaniu wilgoci, koncentrującej się w poszczególnych częściach ściany. W tym przypadku przemieszczanie wilgoci postępuje w kierunku od ciepłych stref ściany ku ochłodzonym, do ośrodków krystalizacji w materiale ściany (program uprawnienia budowlane na komputer). Dookoła tych ośrodków tworzą się lodowe soczewki, których objętość powiększa się wskutek zamarzania podciągającej do nich wody.

Według danych N. A. Popowa pojawienie się wyżej wymienionych przewarstwień z soczewek prowadzi z początku do tworzenia się pęknięć w zewnętrznej warstwie ściany (lub tynku) i odłupywania się płatków materiału, aż do pełnego zniszczenia ściany. W przeciwieństwie do warunków zimowych w okresie ciepłym wędrówka roztworów soli do parującej zewnętrznej powierzchni ściany prowadzi z początku do wytrącania się soli z odparowującego roztworu i do powstawania centralnych ośrodków krystalizacji, a zatem do stopniowego wzrostu kryształków, kosztem nieprzerwanego podciągania roztworów z zewnątrz ściany. Tworzące się kryształy soli powodują takie same zniszczenie ściany, jak i lodowe soczewki, a szczególnie dzieje się to wiosną i latem, kiedy ścianę podgrzewają promienie słoneczne powodując dalsze wysychanie ściany.

Związki siarki spotykane w żużlu mogą również wchodzić w reakcje z cementem i powodować niszczenie betonu żużlowego; bowiem siarkę w żużlach poza fazą szklistą spotyka się również w postaci złożonych związków siarki. Siarczki w obecności wilgoci łatwo podlegają hydrolizie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Według Elinsona dla CaS reakcja ta schematycznie przebiega następująco CaS+2HzO -► Ca(OH)2 + H2S.

Procesy te, połączone z hydrolizą siarczków są związane z wyraźnym objawem powiększania objętości, przeciętnie o 38%. Jak widać, zaobserwowane czasami niszczenie żużlobetonów pod wpływem wilgoci, zamarzania i tajania możliwe jest również, poza wymienionymi przyczynami, także wskutek obecności siarki w postaci siarczków (uprawnienia budowlane).

Wolne tlenki metali

Wolne tlenki metali ziem alkalicznych (głównie CaO), spotykane są w żużlach paleniskowych w postaci nierównomiernie rozłożonych wtrąceń, niekiedy na tyle dużych, że gasząc się w czasie mieszania żużlowego powodują jego pękanie i niszczenie.
Betony te wymagają dobrego zabezpieczenia od wody i wilgoci (program egzamin ustny). Zawilgocenie betonu porowatego powoduje zwiększenie jego przewodności cieplnej, a zatem w okresie mrozów może wywołać silne pęcznienie.

Mrozoodporność porowatego betonu o ciężarze objętościowym 600 do 800 kG/m:i stanowi 25 cykli zamarzania i tajania, przy tym wytrzymałość jego zmniejsza się o 8-^10%. W warunkach zmiennej wilgotności (28-krotne nawilżanie i wysychanie przy + 70°C) beton porowaty traci na wytrzymałości 10%.
Pokrycie dachowe z płyt pianobetonowych może wskutek rozszerzalności płyt spowodować ścięcie i przesunięcie attyk i podokienników (opinie o programie).
Przyczyną takiego rozszerzenia płyty dachowej jest powiększenie się objętości pianobetonu bardzo nawilżonego w czasie mrozów. W takich warunkach ulega zniszczeniu prawie zawsze gładź cementowa i warstwa izolująca od wody. Ulegają również zniszczeniu płyty pianobetonowe. Szczególnie źle wpływa zmiana objętości na płyty konstrukcyjne z pianobetonu, których wytrzymałość znacznie się obniża (segregator aktów prawnych).

Niezależnie od stosowania izolacji pianobetonów od wilgoci czynione są próby wyprodukowania pianobetonów (i w ogóle betonów lekkich) odporniejszych na zawilgocenie.
Uodpornienie na zwilżalność pianobetonu przedstawia dość skomplikowany problem i z tego powodu stosowanie wszelkich domieszek wymaga uprzednich badań laboratoryjnych. Do najpoważniejszych przeszkód należą trudności wynikające ze stosowania hydrofobowych (czyli powierzchniowo-aktywnych) substancji, które zatrzymują wiązanie spoiw używanych do betonów komórkowych.

W praktyce budowlanej spotykamy się zasadniczo z dwoma pojęciami wody:
- woda do zarabiania i polewania betonu, tak zwana woda zarobowa,
- woda jako środowisko dla stwardniałego betonu, tak zwana woda środowiskowa.

Te dwa pojęcia wód są wyodrębnione w normach, które przewidują różne wymagania dla tych wód (promocja 3 w 1).