Nośność gruntu

Omówienie teorii było nieodzowne z punktu widzenia merytorycznego. Wyjaśnia ono, w jakim stopniu nośność gruntu zależy od jego ciężaru objętościowego i szerokości fundamentu, jak również pozwala określić liczbowe wartości granicznej nośności gruntu. Jednakże teoria nie wystarcza do dokładnego wyznaczania tych wartości przy uwzględnianiu skutków miejscowego ścinania (program uprawnienia budowlane na komputer). W celu wypełnienia tej luki należy korzystać z danych otrzymanych z badań na modelach i z obserwacji istniejących budowli. Użycie takich danych z odpowiednio dużym współczynnikiem bezpieczeństwa prowadzi do praktycznych rozwiązań zagadnień. W przypadku gdy wymagane są dokładne rozwiązania, należy wyznaczać nośność gruntu na podstawie próbnych obciążeń gruntu na miejscu. Ponieważ rzadko można przeprowadzić próbne obciążenia na modelach w skali 1:1, nieodzowne jest zastosowanie teorii do ekstrapolacji wyników otrzymanych na modelach do wymiarów rzeczywistych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Istnieje kilka przybliżonych metod teoretycznych obliczania nośności okrągłych stóp fundamentowych. Jednakże nie ma takich metod wyznaczania granicznej nośności stóp kwadratowych i prostokątnych. Wykonano wiele badań na modelach w celu otrzymania nośności granicznej okrągłych, kwadratowych oraz prostokątnych stóp fundamentowych, jednakże wyniki tych badań są często sprzeczne (uprawnienia budowlane). Dane dotyczące płytko posadowionych płyt fundamentowych wg Vesica (1963). Proponowano wiele równań pozwalających wyznaczyć nośność okrągłych i prostokątnych stóp fundamentowych. Równania te opierają się na rozważaniach teoretycznych.

Wartości osiadań

Wartości osiadań w stosunku do szerokości fundamentu, przy osiągnięciu nośności granicznej podczas badań modelowych w małej skali (program egzamin ustny). Na przykład przy stopniu zagęszczenia 0,7, średnia wartość osiadania przy zniszczeniu fundamentu okrągłego wynosi 10% jego średnicy. Wartość osiadania stopy fundamentowej o średnicy 1,0 m wyniosłaby więc 10 cm. Zakładając, że działające obciążenie równa się jednej trzeciej wartości nośności granicznej, tzn. współczynnik bezpieczeństwa równy 3, osiadanie wyniosłoby od 3 do 4 cm. Taka wartość osiadania jest na ogół niedopuszczalna (opinie o programie). Dlatego też projektowania fundamentu nie można ograniczać do wyznaczenia jego nośności i przyjęcia współczynnika bezpieczeństwa, ale należy również wyznaczyć osiadanie od działającego obciążenia i tak zaprojektować fundament, aby osiadanie to było dopuszczalne. Gdyby grunt był materiałem sprężystym, jednorodnym i izotropowym, to wyznaczenie osiadania pod działaniem obciążenia nie nastręczałoby żadnych trudności. Dla takich bowiem prostych przypadków istnieją wzory teorii sprężystości wyrażające zależności między obciążeniem a osiadaniem (segregator aktów prawnych).

Jednakże w rzeczywistości jest bardzo trudno wyznaczyć wartości osiadań fundamentów posadowionych na gruntach naturalnych. Naturalny grunt bowiem nie tylko nie jest jednorodny i izotropowy, ale i wartość modułów rośnie na ogół w miarę zwiększania się głębokości, przy czym występuje dodatkowa trudność, jaką jest ocena zależności naprężenia i odkształcenia nienaruszonego gruntu w podłożu (in situ)(promocja 3 w 1). Mimo tych trudności teoria sprężystości odgrywa główną rolę przy obliczaniu osiadań. Interpretując odpowiednio rozwiązania teorii sprężystości można otrzymać zadowalające rozwiązanie i dla gruntu. Poza tym rozwiązania wg teorii sprężystości pomagają w zrozumieniu zjawiska osiadania, co z kolei stwarza podstawę do opracowania przybliżonych praktycznych metod wyznaczania osiadań. Dlatego omówienie wyznaczania osiadań rozpoczniemy od przestudiowania teorii sprężystości.