Nowa struktura terytorialna

Alternatywą jest powstanie poziomu pośredniego pomiędzy gminami a województwami: subregionu (powiatu). Wszystkie poziomy odpowiadać powinny zróżnicowanym formom demokracji przedstawicielskiej oraz zarządzania państwem:

Poziom I - struktura rządowa tworząca podstawy planistyczne dla strategii polityki interregionalnej państwa (program uprawnienia budowlane na komputer);

Poziom II - struktura samorządowo-rządowa prowadząca politykę intrare- gionalną państwa (województwo);

Poziom III - struktura samorządowa prowadząca lokalną politykę rozwoju (gmina) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Mogą pojawić się także inne struktury samorządu terytorialnego, takie jak metropolitarne związki miast: np. Gdańsk, Sopot, Gdynia (uprawnienia budowlane).

Nowa struktura terytorialna PRB powinna spełniać następujące warunki:

1. struktura terytorialna PRB nawiązująca do modelu Unii Europejskiej (NUTS), co umożliwia procesy dostosowawcze i korzystanie ze środków wspierających restrukturyzację,
2. władze samorządowe gminne i wojewódzkie posiadają możliwość decyzyjną i silną pozycję finansową umożliwiającą realizację własnych strategii i polityk,
3. system decyzyjny oparty na głębokiej decentralizacji oraz negocjacyjnej formule rozwiązywania konfliktów przestrzennych pomiędzy państwem, samorządem a inwestorem,
4. działanie władz wszystkich poziomów opiera się na trwałych i demokratycznych podstawach prawnych kreowanych równoprawnie i niesprzecznie przez wszystkie poziomy: parlament, sejmiki wojewódzkie, rady miast i gmin (program egzamin ustny),
5. podziały specjalne (np. zarządzanie infrastrukturą techniczną) umożliwiają współdziałanie i są wkomponowane w struktury terytorialne PRB.

Problem ten zostanie zdeterminowany reformą administracyjną Polski. Istotniejszy jest kierunek reformy poziomu regionalnego niż poziomu powiatowego, co wynika także z asymetrii obecnego układu współpracy międzynarodowej, gdzie małe i pozbawione możliwości działania regiony administracyjne PRB nie tworzą rozwojowych form współpracy regionalnej (opinie o programie).

Ewolucja struktur osadniczych

Oddzielny problem stanowią zespoły metropolitalne (np. Gdańsk-Sopot- - Gdynia), które ze względu na funkcje ośrodków centralnych stanowią największe ogniwo zwieńczające system osadniczy Polski. W tym kontekście istotne jest kreowanie sieci bałtyckich ośrodków centralnych nawiązujących do Euro- polis. Gdańsk wraz z jego zespołem metropolitalnym stanowić będzie ogniwo sieci Europolis wokół Bałtyku (Kopenhaga, Sztokholm, Ryga, Helsinki, St. Petersburg) (segregator aktów prawnych).

W Polskim Regionie Bałtyckim będziemy mieli do czynienia z trzema typami struktur osadniczych:

• typ pierwszy: oparty na aglomeracjach gdańskiej i szczecińskiej realizujących strategie przyspieszonego i zrównoważonego rozwoju, otoczonych regionami zurbanizowanymi o ukształtowanej sieci miast (historyczne siedziby powiatów) i gmin o wysokim poziomie zurbanizowania i znaczącym zatrudnieniu w miastach,
• typ drugi: miast wykreowanych na stolice obecnych regionów administracyjnych - realizujących strategie zrównoważonego pobudzenia rozwoju,
• typ trzeci: sieci średnich i małych miast (Środkowe Wybrzeże) oraz gmin ze słabo rozwiniętymi ośrodkami gminnymi, realizujących strategię opanowywania regresu i tworzenia podstaw rozwoju zrównoważonego. Szansą tych ośrodków jest przemysł przetwórstwa spożywczego, także rybnego oraz obsługa ruchu turystycznego opartego na formach agroekoturystyki w obszarach atrakcyjnych przyrodniczo i turystycznie.

Restrukturyzacja systemu osadniczego powinna polegać na harmonizacji rozwoju regionów zurbanizowanych, zwłaszcza w kategoriach jakości życia, w tym głównie jakości środowiska przyrodniczego. Drugim problemem restrukturyzacyjnym będzie powstrzymanie regresu miast średnich i małych w wyniku postępującego bezrobocia, zapaści cywilizacyjnej i utraty walorów lokalizacji nowej aktywności gospodarczej, jak: kreowanie czynników rozwoju opartych na walorach nisko skażonego środowiska i atrakcyjnych krajobrazach otoczenia tych miast (promocja 3 w 1). Trzecim problemem będzie kreowanie nowych czynników miasto- twórczych wobec wygaśnięcia czynnika migracji siły roboczej do rozwijanych, ponad racjonalne potrzeby, państwowych zakładów przemysłowych.