Nowe normy

Zobowiązuje do ścisłego, zrozumiałego dla technologa i wytwórcy formułowania wymagań architektoniczno-budowlanych. Obecnie są już niedopuszczalne ogólne uwagi pod adresem producenta, dotyczące rozszerzenia asortymentu, polepszenia eksploatacyjnych i estetycznych właściwości materiałów budowlanych, przypominające wymagania kapryśnej bohaterki tołstojowskiej bajki: „Idź tam sam nie wiem dokąd, przynieś to sam nie wiem co…”. A przecież właśnie takie dość często bywają pretensje architektów i budowniczych, kierowane pod adresem przemysłu materiałów budowlanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ustalając nowy porządek, pozostawiając duże prawa zleceniodawcy i użytkownikowi produkcji, nowe normy jednocześnie czynią ich odpowiedzialnymi za jakość (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Użytkownik staje się w ten sposób współuczestnikiem procesu produkcyjnego i jeżeli nowy materiał opracowany i wyprodukowany zgodnie z technicznym zleceniem nie zapewni wymaganej niezawodności, długotrwałości i innych właściwości technicznych i estetycznych, oznacza to, że architekt i budowniczy, którzy opracowali lub uzgodnili zlecenie, popełnili błąd i mylnie lub niedostatecznie przedstawili w nim swoje wymagania (uprawnienia budowlane).

Największa trudność w określeniu wymagań architektoniczno-budowlanych w odniesieniu do produkcji przemysłu materiałów i wyrobów budowlanych polega bodaj na tym, że wymagania te powinny odzwierciedlać nie dzisiejsze, dość często alarmujące potrzeby budownictwa, ale jego potrzeby w dniu jutrzejszym. Innymi słowy, w technicznych zleceniach na opracowanie i produkcję nowych rodzajów materiałów budowlanych należy określić prognozowane na 5-10 lat z góry parametry, odzwierciedlające potrzeby budownictwa i architektury w tej palecie materiałowej, która zaledwie po kilku latach stanie się masową produkcją branży (program egzamin ustny).

Zaplecze materiałowe

Produkcja ta będzie potem przez kilka lat (a czasem i dłużej) prowadzona przez zakłady przemysłowe, amortyzując koszty poniesione na jej opracowanie i opanowanie oraz wstrzymując tym samym w jakimś stopniu wdrażanie innego nowego i doskonałego materiału (opinie o programie). Dlatego należy odróżniać wymagania architekta w odniesieniu do wykazu materiałów, którym on posługuje się w danym czasie, od wymagań dla jego przyszłej palety materiałowej. Znajomość tych pierwszych jest mu niezbędna dla doboru materiałów najbardziej stosownych do realizacji konkretnego projektu w dniu dzisiejszym przez porównanie wymaganych i faktycznych parametrów produkcji; znajomość drugich pozwoli mu zamówić i otrzymać po upływie określonego czasu materiał z zawczasu założonymi optymalnymi parametrami właściwości.

Nowoczesna technologia produkcji większości nowych sztucznych materiałów budowlanych, oparta na zastosowaniu maszyn cyfrowych i matematycznych metod planowania eksperymentu, na automatyzacji procesów produkcyjnych i kontroli jakości, pozwala na nowo sformułować i rozwiązać zagadnienie kierowania jakością produkcji przemysłowej oraz stwarzania materiałów i wyrobów budowlanych o wyznaczonych z góry optymalnych właściwościach (segregator aktów prawnych). W tym nowym kierunku prac badawczych i praktycznych czeka główne miejsce na architektów i budowniczych, którzy powinni stać się nie tylko użytkownikami, ale także zleceniodawcami produkcji przemysłu materiałów budowlanych. Właśnie od nich zależy, jakimi powinny być ,,z góry wyznaczone właściwości”, określające jakość materiałów, wyrobów budowlanych i konstrukcji, a w ostatecznym wyniku również jakość architektury miast i wsi.

W ostatnich latach paleta materiałowa radzieckich architektów uzupełniła się licznymi nowymi materiałami i wyrobami, pośród których coraz większe miejsce zajmują materiały oparte na polimerach syntetycznych. Każdego roku wielka chemia dostarcza budowniczym dziesiątków nowych materiałów i wyrobów (promocja 3 w 1). Jak dotrzymać kroku gwałtownemu rozwojowi nauki i techniki, jak przy tym aktywnie wpływać na formowanie zaplecza materiałowego? Jak wpłynąć na jakość masowej produkcji przemysłowej, jak skutecznie ją kontrolować? Te i liczne inne zagadnienia coraz ostrzej wymagają operatywnego rozwiązania i aktywnej ingerencji społeczności architektonicznej.