Obciążenia od urządzeń technologicznych

Obciążenia od urządzeń technologicznych muszą być skrupulatnie wyznaczane przy ścisłej współpracy projektanta-technologa odpowiedniej branży. Stosuje się przy tym następujące zasady. Dla elementów urządzeń technologicznych o ciężarze przekraczającym 15 T należy wyznaczać specjalne miejsca, w których będą one układane w czasie montażu i remontów (program uprawnienia budowlane na komputer).. Obciążenia od pozostałych urządzeń należy traktować jako zastępcze (rozłożone lub skupione), działające na główne żebra, podciągi i słupy, tj. na elementy konstrukcyjne rozstawione nie gęściej niż co 3-6 m.

Przy zestawieniu sił należy zwrócić szczególną uwagę na oddziaływanie poziome łożysk i podpór rurociągów, przekazujące się na konstrukcję budynku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obliczenia statyczne budynku należy wykonywać w dwóch etapach. W etapie pierwszym uwzględnia się tylko konstrukcje zasadniczą, a więc szkielet budynku i główne belki rozstawione co 3-6 m. W etapie tym należy również obliczyć trakty komunikacji poziomej i pionowej, pokrycia dachowe oraz wypełnienia ścian. W etapie drugim należy uwzględnić konstrukcje drugorzędne, wypełnienia stropowe oraz pomosty obsługi urządzeń technologicznych. Obliczenia tych ostatnich elementów można wykonywać dopiero po odpowiednim zaawansowaniu projektów technologicznych (uprawnienia budowlane).

Przy określaniu schematu statycznego głównego budynku do najtrudniejszych zadań należy, ustalenie sposobu przejmowania sil poziomych. Głównym elementem stężającym budynek była dawniej bunkrownia, której odpowiednią sztywność uzyskiwano przez stosowanie konstrukcji ramowej połączonej ze ścianami zasobników. Obecnie, gdy stosuje się prefabrykaty żelbetowe dla słupów i konstrukcję stalową dla rozpór, wygodniejsze jest stężenie bunkrowni systemem przepon poziomych, wytworzonych przez stropy, i pionowych, wytworzonych przez ściany umieszczone w niektórych osiach budynku (program egzamin ustny). Zakładając wykonanie sztywnego elementu w środku budynku wszystkie pozostałe słupy oblicza się jako nieprzesuwne, oparte o stropy tworzące stężenia poziome.

W dużych elektrowniach z kotłami typu stojącego rolę sztywnego elementu spełnia nie galeria zasobników lecz szkielet kotła, który przejmuje siły poziome co najmniej w jednym kierunku. W kierunku prostopadłym do poprzedniego wprowadza się stężenia podłużne w płaszczyźnie ścian.

Schemat statyczny budynku

W kotłowniach z kotłami wiszącymi słupy kotłów wraz z belkami rusztu kotłowego tworzą wielkie wyodrębnione ustroje budowlane  (opinie o programie). Na przykład dla elektrowni o blokach 200 MW ruszt kotłowy ma rozpiętość. 18-i-24 m; wysokość słupów wynosi 55 m.

Schemat statyczny budynku powinien stanowić zamkniętą całość dla jednego lub dwu bloków. Slupy kotłów i zasobników należy łączyć stężeniami założonymi w płaszczyznach stropów, przenoszącymi siły poziome na te ściany budynku, które mają tężniki pionowe. Sposób założenia tężników pionowych musi być uzgodniony zarówno z projektantami branż technologicznych, jak i z projektantami urządzeń (przede wszystkim kotła). Przy projektowaniu konstrukcji stężeń (ze stali) i slupów (z żelbetu) należy zwrócić szczególną uwagę i wykonać obliczenia wszystkich punktów zakotwień i połączeń (segregator aktów prawnych).

Większość urządzeń elektrowni ma fundamenty skonstruowane niezależnie od konstrukcji budynku i w sposób od niej wyraźnie oddylatowane. Dotyczy to przede wszystkim turbozespołów, które ustawiane są na wysokości poziomu obsługi, a więc w nowych dużych elektrowniach na wysokości ok. 10 m. Ponieważ budynek maszynowni jest posadowiony na głębokości -4 m do -5 m, całkowita wysokość fundamentów turbozespołów wynosi więc ok. 15 m. 

Według tychże zasad niezależnie od konstrukcji budynku, należy projektować i obliczać fundamenty pomp zasilających oraz fundamenty wentylatorów (promocja 3 w 1). Fundamenty wspólne z konstrukcją budynku mają często młyny węglowe. Rozwiązania takiego nie można zalecać, ponieważ stosowane (przeważnie w dużych elektrowniach) średniobieżne młyny kulowe wywierają bardzo wyraźny wpływ dynamiczny na całą konstrukcję, co stwarza również dodatkowe trudności pomiarowe w nastawni. Najbardziej wskazane jest ustawienie fundamentów młynowych na odpowiednich wibroizolatorach, tłumiących wpływy dynamiczne.