Obciążenia poszczególnych budowli

Oprócz klapy przewiduje się w kanałach następujące wyposażenie:
a) komory śluzowe dla wejścia do kanału, mające postać studzienek z drzwiami szczelnymi i klapami szczelnymi lub postać przedsionków z podwójnymi drzwiami szczelnymi, umieszczone między klapami rozwidlenia a wentylatorami,
b) prowadnice żelbetowe na poziomych i pionowych załomach kanału pod kątem od 45° do 90°; liczba, rozstaw i obrys prowadnic ustala projektant części mechaniczno-energetycznej (program uprawnienia budowlane na komputer),
c) kraty stalowe o wysokości nie mniejszej niż 2,0 m oddzielające kanał na całej jego szerokości od szybu, wbetonowane w ramę wlotową kanału,
d) schody stalowe lub żelbetowe z poręczą na ukośnym odcinku kanału,
e) barierę stalową o wysokości 1,1 m na całej szerokości kanału, zabetonowaną między odcinkiem poziomym a ukośnym na wysokości górnego punktu schodów.

Obciążenia poszczególnych budowli powierzchniowego urządzenia wentylacyjnego są zróżnicowane, dlatego należy je rozpatrywać oddzielnie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kanały wentylacyjne (lunety). Pierwsza część kanału wentylacyjnego - rama wlotowa - należy właściwie do głowicy szybu i jest połączona monolitycznie z obudową szybu a oddylatowana od pozostałej części kanału. Jej podstawowe obciążenie - to siły wynikające z obciążeń przejętych z przerwanej obudowy szybu (ceglanej, murowanej, z betonitów lub betonowej). Tak więc są to:
f) obciążenia pionowe od głowicy szybu (o wys. ok. 5 m) ponad ramę wlotową i odpowiadające im reakcje rozłożone na długości dolnej rozpory ramy,
g) obciążenie poziome działające zasadniczo w kierunku stycznym do obudowy szybowej, rozkładające się na obciążenia działające w płaszczyźnie ramy i prostopadle do płaszczyzny ramy (uprawnienia budowlane).

Oczywiście ten schemat obciążeń jest tylko orientacyjny, gdyż rama wraz z głowicą szybu stanowi konstrukcyjną całość i powinna być obliczona w fazie ostatecznej jako część powłoki cylindrycznej z otworem. Mimo to podany wyżej sposób wystarcza w praktyce, powodując jedynie pewne przewymiarowanie ramy, której przestrzenność, wynikającą z przenikania nachylonego pod kątem 30° do 45° prostopadłościennego kanału z pionowym walcem szybu, uwzględnia się sprawdzając słupy i rozpory na skręcanie.

Obciążenie montażowe

Podstawowym obciążeniem użytkowym pozostałej części lunety jest ciężar gruntu nad kanałem wraz z obciążeniem na powierzchni i boczne parcie gruntu z uwzględnieniem obciążenia naziomu. W przypadku powiązania konstrukcyjnego lunety z urządzeniami obiegu wozów na zrębie szybu (piwnice zapychaczy) należy przyjąć rzeczywisty ciężar konstrukcji i obudowy żelbetowej (program egzamin ustny).

Jako obciążenie naziomu należy przyjąć największe z trzech możliwych, w zależności od głębokości lunety:
- obciążenie rozłożone od samochodu lub kolejki wąskotorowej,
- siła skupiona tylnej osi samochodu,
- obciążenie montażowe 2000 kG/m2 (opinie o programie).

W żadnym przypadku nie należy przyjmować obciążenia naziomu wg normy obciążeń, tj. 500 kG/m2. Kanał wentylacyjny jest budowlą o długotrwałej żywotności i należy się liczyć ze zmianą funkcji szybu i nadszybia w czasie rozszerzania eksploatacji kopalni.
Obciążenie parciem powietrza z czterech stron od zewnątrz kanału na skutek depresji osiąga praktycznie najwyżej 400 kG/m2 (400 mm słupa wody) i wpływa na wymiarowanie tylko płytkiej części kanału, o małym obciążeniu parciem ziemi i ciężarem nadkładu (segregator aktów prawnych).
Fundament wentylatora i silnika. Fundament ten z reguły przewidziany jest jako wspólny, z uwagi na bezpośrednie połączenie wentylatora i silnika (bez przekładni). Niekiedy budynek silnika obciąża również fundament wentylatora.

Obciążenia należy przyjmować wg obowiązujących norm obciążeń dla budynków przemysłowych z tym, że dla wyciągu jednoszynowego obciążenia należy przyjąć dla całego silnika, tj. przy uwzględnieniu możliwości jego szybkiej wymiany w całości. Obliczenie budynku przeprowadza się wg ogólnie znanych zasad.

Obciążenie ciężarem własnym, oprócz składowej ściskającej w kierunku południkowym dyfuzora (o kształcie odwróconego stożka lub ostrosłupa ściętego), daje składową rozciągającą w kierunku równoleżnikowym (promocja 3 w 1).