Objętościomierz

Objętościomierz

Obydwa sposoby zmniejszają ilość wnikającej w drewno rtęci, nie dają jednak całkowitego zabezpieczenia.
Objętościomierze wodne. Badanie objętości można przeprowadzić w objętościomierzach wodnych, jakkolwiek wobec dużej higroskopijności i nasiąkliwości drewna metoda taka nasuwa zastrzeżenia i budzi wątpliwości.

Niethammer proponuje używanie objętościomierzy wodnych do badania ciężaru właściwego dużych próbek pobranych z drewna wilgotnego, np. próbek pobranych z przekrojów poprzecznych papierówki (program uprawnienia budowlane na komputer).
Objętościomierz składa się z wypełnionego wodą naczynia, połączonego z wycechowaną rurką o małej średnicy do pomiaru objętości wody. Podziałka wycechowana jest w odstępach 0,8 mm. Ponieważ
wyparcie 1 cm:t powoduje podniesienie poziomu wody w objętościomierzu o 0,16 mm, wobec tego 1 kreska podziałki odpowiada objętości 5 cm:i; za pomocą szacowania możemy na podziałce wykonywać odczyty z przybliżoną dokładnością 2 cm:l.

Według Niethammera przy pomocy tej metody otrzymuje się wyniki odbiegające (in plus) w średnich wartościach zaledwie o 1,8% od wyników określonych dokładnymi metodami pomiarowymi. Niebezpieczeństwo wchłonięcia dużej ilości wody występuje wówczas, gdy próbka drewna wykonuje w objętościomierzu niepotrzebne ruchy w dół i w górę lub gdy próbkę zanurza się po raz drugi w wodzie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W opisanej metodzie objętość badanej próbki określa się na podstawie zmian poziomu wody w rurce pomiarowej. Mierzenie objętości na podstawie pomiaru odpływu wypartej z objętościomierza wody nie jest stosowane, gdyż woda ma duże napięcie powierzchniowe, wskutek czego przy wypieraniu z objętościomierza odpływałaby za mała ilość wody.

Objętościomierze wodne stosować można do pomiaru objętości większej ilości strużyn i zrębków drzewnych, które ze względu na ich kształt
i wymiary trudno byłoby mierzyć w objętościomierzu rtęciowym. Celem uniknięcia nasiąkania wodą należy materiały tego rodzaju po wysuszeniu do stanu całkowicie suchego i po zważeniu zanurzyć w gorącej parafinie albo w 20-procentowym roztworze parafiny w czterochlorku węgla (uprawnienia budowlane).

Określenie ciężaru właściwego

Za pomocą ważenia ustala się ilość pobranej parafiny; wynosi ona 30-40% w stosunku do ciężaru strużyn. Stworzona w ten sposób powłoka chroni w znacznym stopniu drewno przed wnikaniem wody.
Określanie ciężaru właściwego sposobem stereometrycznym. Do określania ciężaru właściwego drewna sposobem stereometrycznym stosuje się próbki o wymiarach 20X20X30 mm, które waży się, a następnie oblicza się ich objętość na podstawie pomiaru w trzech kierunkach (program egzamin ustny).

Pomiar wykonuje się suwmiarką z dokładnością 0,1 mm lub 0,01 mm (mikromierzem tarczowym) mierząc dwukrotnie każdy wymiar. Dla celów kontrolnych i przemysłowych stosuje się próbki większe, o wymiarach 20X20X300 mm. Wymiary przekroju poprzecznego próbki mierzy się suwmiarką w trzech miejscach: w środku długości oraz w odległości 5 cm od każdego czoła. Z otrzymanych wartości oblicza się średnią arytmetyczną dla każdego wymiaru (opinie o programie). Długość mierzy się liniałem metalowym z dokładnością 0,5 mm. Próbki ulegają w czasie suszenia skurczeniu, zniekształceniom i spękaniu, co utrudnia wykonanie dokładnych pomiarów suwmiarką. Określenie objętości objętościomierzem rtęciowym daje bardziej dokładne wyniki niż metoda stereometryczna.
Znając wilgotność i objętość próbki w stanie wilgotnym i w stanie całkowicie suchym możemy równocześnie określić wielkość skurczu objętościowego w danym przedziale wilgotności oraz współczynnik kurczliwości objętościowej (segregator aktów prawnych).

Określenie ciężaru właściwego drewna metodą hydrostatyczną.
W przybliżony sposób określić można ciężar właściwy drewna metodą hydrostatyczną. Z badanego drewna należy wykonać:

1) próbkę do określenia wilgotności,

2) prostopadłościenną próbkę o wymiarach od 90X10X10 mm do 250X45X45 mm do badania ciężaru właściwego (promocja 3 w 1).

Długość próbki dzieli się na 10 równych części, oznaczając ich granice nierozpuszczalnym w wodzie ołówkiem. Tak przygotowaną próbkę zanurza się w roztopionej parafinie, by zabezpieczyć ją od wnikania wody. Następnie wkłada się próbkę do wypełnionego wodą, szklanego cylindra takiej wysokości, by próbka ustawiona pionowo mogła się w nim swobodnie pomieścić.

45 565

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

97%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

COVID-19

z uwagi na panującą pandemię każdy kandydat jest zobowiązany do posiadania własnych aktów prawnych ! Sprawdź ofertę w zakładce SEGREGATOR AKTY PRAWNE 2023 - właśnie taki segregator będziesz mógł zabrać ze sobą na swój egzamin !

Dodaj wpis:


Powiązane artykuły

Stosowanie ochrony anodowej

Zagadnienie skuteczności ochrony anodowej znacznie się komplikuje, kiedy rozpuszczone wskutek lokalnej korozji aniony (np. chlorków) zmniejszają powierzchnię warstwy pasywującej. Występuje…

Anody aluminiowe

Anody aluminiowe są utleniane przy wytrącaniu trudno rozpuszczalnego w wodzie uwodnionego wodorotlenku glinu Al(OH)3, przy czym oprócz anodowego rozpuszczania aluminium…

Zmineralizowany szlam

W wodach o średniej twardości i wodach twardych przy dużej zawartości soli (tj. o dużej konduktywności) również powstają takie same…

Pełne zabezpieczenie instalacji

Na powierzchni ocynkowanej tworzą się warstwy ochronne (wodorotlenki, tlenki i sole zasadowe o bardzo małej rozpuszczalności w wodzie) zapobiegające w…

45 565

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

97%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

COVID-19

z uwagi na panującą pandemię każdy kandydat jest zobowiązany do posiadania własnych aktów prawnych ! Sprawdź ofertę w zakładce SEGREGATOR AKTY PRAWNE 2023 - właśnie taki segregator będziesz mógł zabrać ze sobą na swój egzamin !