Obliczenia statyczne progów

Na ścianie odpowietrznej krzywizna przelewu przechodzi w styczny odcinek prosty MN, którego nachylenie do pionu wiąże się z analizą statycznej pracy ustroju (program uprawnienia budowlane na komputer).

W dolnej partii odcinek prosty otrzymuje połączenie łukiem kołowym NQ z płytą jazową, zapewniającym łagodne skierowanie strumienia w poziomym kierunku. Promień łuku dobiera się w pewnych proporcjach do grubości strugi na przelewie h i wysokości ściany spadowej p, orientacyjnie
Jako granicę między korpusem jazu i płytą przyjmuje się punkt Q - iw tym punkcie lub nieco niżej umieszcza się spoinę dylatacyjną między budowlami.
Obliczenia statyczne progów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Właściwe zaprojektowanie profilu
korpusu jazowego wymaga obliczeń statycznych obejmujących kolejno:
- sprawdzenie stateczności na przewrócenie,
- sprawdzenie stateczności na poślizg,
- obliczenie naprężeń w podstawie fundamentu.

Ze względu na stałość przekroju poprzecznego obliczenie statyczne korpusu jazowego ma charakter zadania płaskiego (uprawnienia budowlane). Można więc je przeprowadzać dla sekcji jazu od dylatacji do dylatacji, albo dla wycinka o szerokości 1 m.
Jako siły działające występują: ciężar własny korpusu, parcie wody i ew. gruntu oraz wypór pod fundamentem - ten ostatni jako siła aktywna tylko przy obliczeniach dotyczących stateczności.
Ciśnienie wody przyjmuje się jako statyczne, działające wg praw hydrosta- tyki prostopadle do ściany odwodnej na odcinku od najwyższego punktu korony (ciśnienie p, w punkcie S lub S’, do wierzchu fartucha iłowego, zaś od tego miejsca do krawędzi fundamentu, jako wartość stałą (program egzamin ustny). Założenie to kryje w sobie pewien nadmiar, gdyż na odcinku KS ciśnienia na skutek przepływu wody mogą być bliskie zera, a nawet poniżej K mogą występować lokalne ssania.

Praktyka projektowania budowli hydrotechnicznych

Podobnie - dla zapasu - nie przyjmuje się pod uwagę nieznacznych ciśnień wody na ścianę spadową, a więc postępuje się tak, jakby struga nie była podparta.
Przy powyższych założeniach wypadkową parcia wody oznaczamy jako siłę skupioną P oczywiście przyjmując, że woda w górnym stanowisku jest spiętrzona do poziomu najwyższego dopuszczalnego dla danej budowli. Wypór wzdłuż podstawy jazu oblicza się wg zasad wyłożonych.

Mając w ten sposób wyznaczone siły działające na korpus jazu sprawdza się przede wszystkim jego stateczność na przewrócenie i poślizg, przy czym w zasadzie należy pominąć ew. udział podparcia korpusu przez płytę ‘azową oraz wpływ biernego parcia gruntu poza płytą (opinie o programie).
Praktyka projektowania budowli hydrotechnicznych pokazuje, że o ile osiągnięcie właściwego zabezpieczenia na obrót nie stanowi na ogół istotnego problemu, to uzyskanie pewności, iż nie nastąpi poślizg, jest przeważnie bardzo trudne, zwłaszcza gdy współczynnik tarcia spada poniżej wartości f = 0,5. Okoliczność ta powoduje, że unika się fundamentowania wysokich jazów na iłach oraz gruntach gliniastych, wystrzegając się również takich lokalizacji, gdzie warstwa iłów zalega niezbyt głęboko pod fundamentem, gdyż wtedy poślizg może nastąpić właśnie po warstwie iłów (segregator aktów prawnych).

Ogólnie biorąc, gdy n < n0 należy dokonać w projekcie zmian prowadzących do zwiększenia pewności na poślizg. W tej mierze istnieje szereg możliwości, które kolejno omówimy.
Pierwsza z nich polega na wykonaniu fundamentu nie w poziomie, lecz z pochyleniem w stronę górnej wody; jednakże w odróżnieniu od podanego tam schematu pochylenie to - dla uniknięcia nadmiernego powiększenia wykopów i kubatury betonu - wykonywa się w postaci kilku oddzielnych zębów, jak to pokazano na rys. 2-58. Zakładając, że w przypadku tym poślizg może nastąpić po powierzchniach AB, CD, EF pochylonych do poziomu pod kątem a oraz, że nie ma spójności między betonem i gruntem.

Przy takim schemacie należy też sprawdzić możliwość ścięcia zębów w gruncie po linii ACE, przy czym prócz tarcia można w tym przypadku uwzględnić dodatkowy opór na ścięcie wywołany spójnością gruntu c (promocja 3 w 1).