Obliczenie modułu sprężystości

Obliczenie modułu sprężystości i przeliczenie wyników na poziom 15% wilgotności przeprowadza się w omówiony poprzednio sposób, z dokładnością 1000 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Moduł sprężystości przy ściskaniu poprzecznym bada się w analogiczny sposób jak poprzednio, z tą różnicą, że obciążenie początkowe wynosi 10 kG, a obciążenie maksymalne 40 kG; przyrost obciążenia wynosi 400 ± 50 kG/min i próbkę.

Moduł sprężystości przy rozciąganiu podłużnym bada się na starannie wyrobionych próbkach. Długość bazy pomiarowej wynosi 2 cm. Pomiar przekroju próbki przeprowadza się w połowie długości bazy i w miejscach umocowania ostrzy tensometrów. Badanie przeprowadza się przy pomocy dwóch tensometrów umocowanych na promieniowych ścianach próbki, stosując obciążenie początkowe 100 kG i obciążenie maksymalne 350 kG; obciążenie i odciążenie powtarza się 6 razy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do określenia wilgotności pobiera się dwie próbki o wymiarach 2X1X2 cm z środkowej części badanej próbki. Poza tym badanie i obliczenie wyników przeprowadza się tak samo jak przy ściskaniu.

Moduł sprężystości giętnej odkreśla się na próbkach o wymiarach 2X2X30 cm. Pomiar próbek przeprowadza się w środku długości i w odległościach 12 cm licząc od środka próbki w każdą stronę. Na próbce umocowuje się deflektometr z czujnikiem do pomiaru ugięć, po czym próbkę umieszcza się na podporach maszyny probierczej (l = 24 cm) i obciąża siłą skupioną w środku długości, analogicznie jak przy badaniu wytrzymałości na zginanie statyczne (uprawnienia budowlane).

Przyrost obciążenia nie powinien przekraczać 500 kG ± 20% na minutę i próbkę. Próbkę obciąża się stopniowo do 20, 40, 60, 80 i 100 kG. Próbkę utrzymuje się pod każdym z tych obciążeń przez 30 sek, po czym odczytuje się z pomocą deflekto- metru odpowiadające poszczególnym obciążeniom strzałki ugięcia. Po ukończeniu badania określa się wilgotność próbki.

Badanie modułu sprężystości

Podstawę do obliczenia modułu sprężystości stanowią odkształcenia (strzałka ugięcia) przy poszczególnych stopniach obciążenia. Celem wyeliminowania wpływu nierównomiemości naprężeń i odkształceń, jakie mogą zachodzić przy małych obciążeniach, odejmuje się od zmierzonych ugięć strzałkę ugięcia odpowiadającą obciążeniu 20 kG, a od kolejnych obciążeń odejmuje się 20 kG, (obciążenie początkowe) (program egzamin ustny).

umocowanego na próbce deflektometru z czujnikiem. Próbkę poddaje się obciążeniu wstępnemu 20 kG, po czym powtarza się 6 razy obciążenie do 60 kG i odciążenie do 20 kG, wykonując za każdym razem pomiar strzałki ugięcia z dokładnością 0,005 mm. Przyrost obciążenia wynosi 500 kG ± 20% na min i próbkę. Po ukończeniu badania pobiera się ze środka beleczki próbkę do określenia wilgotności o wymiarach 2x2x3 cm. Z trzech ostatnich wielkości ugięcia oblicza się średnią arytmetyczną wartość ugięcia przy: 1) wstępnym obciążeniu (20 kG), 2) przy maksymalnym obciążeniu (60 kG) (opinie o programie).

Różnica obliczonych w ten sposób wartości daje wielkość strzałki ugięcia w rozpatrywanym przedziale obciążeń. Moduł sprężystości oblicza się z dokładnością 1000 kG/cm2.
Obliczony w ten sposób moduł sprężystości redukuje się do 15% wilgotności, stosując współczynnik przeliczenia u = 0,02 (segregator aktów prawnych).
Badanie modułu sprężystości przy obciążeniu siłą skupioną działającą w środku długości próbki (jedna napora) daje dokładniejsze wyniki, gdyż strzałki ugięcia są większe niż w przypadku stosowania dwóch napór; dzięki temu względny błąd pomiaru strzałki ugięcia jest mniejszy, tym samym zaś wzrasta dokładność pomiaru.

Moduł sprężystości przy zginaniu przybiera wartości pośrednie między modułem sprężystości przy ściskaniu i przy rozciąganiu (promocja 3 w 1).
Wartości określone tą łatwą w użyciu metodą dają podstawę do porównawczej oceny technicznej wartości drewna, nie można ich jednak bez zastrzeżeń używać w miejsce modułów sprężystości przy ściskaniu i rozciąganiu.