Obliczenie statyczne przepustów łukowych

W większości wypadków przepusty łukowe konstruuje się bez zastosowania wzmocnienia wkładkami żelaznymi. Wkładki żelazne konieczne są wtedy, gdy nie jesteśmy pewni zestawienia najniekorzystniejszego obciążenia, względnie, gdy występuje pewne obciążenie niezwykłe np. w postaci siły skupionej, przeniesionej na przepust za pomocą filara lub w inny sposób (program uprawnienia budowlane na komputer). Fundamenty przepustów są najczęściej oddzielone; mogą być jednak, na gruncie mało wytrzymałym, złączone, a wtedy część dolna, wzmocniona wkładkami żelaznymi, przenieść może parcie poziome łuku. Przepusty dłuższe dzieli się na części, a to ze względu na zachowanie stosownych przerw przy wykonywaniu. Zakończenie przepustu stanowią skrzydła lub też przepust może być ścięty w płaszczyźnie skarpy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ustrój przepustu łukowego bez wkładek na linii kol. Stanisławów-Jasina. Przepust ten wbudowano w istniejący, lecz uszkodzony wskutek zwietrzenia materiału, przepust sklepiony kamienny. Podany jest większy przepust betonowy, stanowiący tle (uprawnienia budowlane). Typy normalne przepustów betonowych drogowych, opracowane przez Ministerstwo Robót Publicznych.

Obliczenie statyczne przepustów łukowych przeprowadza się przy pomocy linii ciśnienia, przechodzącej przez trzy punkty z góry przyjęte (program egzamin ustny). Punktami są: środek przekroju w kluczu i stosownie dobrane punkty, najczęściej nieco na lewo od punktów środkowych, w obu przekrojach wezgłowiowych. Części luku (paski), ograniczone przekrojami o kierunkach promieni krzywizny, pozostają pod działaniem trzech sił, którymi są:

1) ciężar własny części łuku między przekrojami, ograniczającemi pasek,

2) ciężar pionowy nasypu nad paskiem wraz z obciążeniem sprowadzonym,

3) parcie ziemi (opinie o programie).

Mosty belkowe

Opisane ustroje mostów belkowych nie są podane wyczerpująco, ale jedynie w zakresie niezbędnym do zestawienia typów najbardziej charakterystycznych (segregator aktów prawnych). Przyjęto sposób omówienia konstrukcyj w całości, gdyż tylko dla danego ustroju zupełnego można z pożytkiem rozpatrywać szczegóły konstrukcji, podparcia belek, odwodnienia itp. Konstrukcyj ważnych, lecz pomocniczych, jak np. przyczółków, skrzydeł, filarów nie wyszczególniono również odrębnie, raz dlatego, że konstrukcje te są do pewnego stopnia w założeniu pokrewne we wszystkich kategoriach mostów, niezależnie od materiału budowlanego, a z tego powodu, że te części konstrukcyjne mostów łączą się także z całością i zależą od ogólnego usytuowania mostu; lepiej więc zwrócić na nie uwagę opisem, rysunkiem lub zdjęciem fotograficznym w związku z przedstawieniem i omówieniem całej budowli.

W zależności od warunków statycznych przyjmiemy podział mostów belkowych. Mosty o belkach wolnopodpartych. 2). Mosty o belkach ciągłych i przegubowych. Rozpiętości mostów o belkach jednolitych wolnopodpartych dochodzą w zwykłych przypadkach do 15 m; mosty o belkach ciągłych osiągają rozpiętości do 25 m, a mosty o belkach przegubowych powyżej 60 m). Belki mostowe w postaci kratownic wolnopodpartych, stosowane rzadko, mogą mieć w porównaniu z belkami jednolitymi rozpiętości znaczniejsze.

Najprostszy typ mostu o belkach wolnopodpartych, przedstawiających most drogowy, o rozpiętości w świetle /_G - 12,60 m, wykonany według planów, opracowanych w biurze drogowym Tymczasowego Wydziału Samorządowego we Lwowie (proj. Inż. J. Mikuła), przez firmę Inż. E. Bielański we Lwowie (promocja 3 w 1). Cztery belki główne spoczywają na przyczółkach za pośrednictwem łożysk żelaznych, co nie jest konieczne i do pewnego stopnia razi; wystarczyłyby prymitywne łożyska żelbetowe. W ustroju poprzecznym umieszczono chodniki na płycie wspornikowej, który to ustrój, przy średniej szerokości chodników, jest najodpowiedniejszy.