Obniżenie poziomu wody

Jeżeli budowla zajmuje dość dużą powierzchnię, a grunt jest mało przepuszczalny, to w celu łatwiejszego odprowadzenia z niego wody układa się z odpowiednim spadkiem dreny drugorzędne, otoczone gruzem lub tłuczniem. Dreny te odprowadzają wodę do zasadniczej sieci drenażowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gdy obniżenie poziomu wody przez drenaż jest całkowicie i trwale zapewnione, wówczas izolacje w budynkach wykonuje się według sposobów podanych w przypadku 3 lub 4. Jeżeli pionowa izolacja ścian wykonana jest od zewnątrz, wówczas zaleca się ją ochronić od uszkodzeń mechanicznych za pomocą ścianki ceglanej grubości 1/2 cegły, wymurowanej na odsadzce ławy fundamentowej.

Szybkość gromadzenia się wody zaskórnej i ustalenie się jej najwyższego poziomu zależy od ukształtowania przyległego terenu. W celu niedopuszczenia do gromadzenia się wody zaskórnej zaleca się stosować drenaż lub inne środki odprowadzenia wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Drenów nie należy zakładać poniżej poziomu posadowienia fundamentów, ponieważ istnieje możliwość rozluźnienia gruntów wskutek porywania drobnych cząstek przez wodę ściekającą do drenów.

W opisanych warunkach część podziemia obiektu powinna otrzymać w zasadzie izolację ciężką (rys. 4-22b). Jeżeli jednak jest pewność, że będą nadane spadki terenu od obiektu i nasyp zostanie pokryty nawierzchnią nieprzepuszczalną, można zastosować lżejszy typ izolacji (uprawnienia budowlane).

Izolację przed wodą naporową należy wyprowadzić co najmniej 30-50 cm ponad najwyższy poziom wody gruntowej. Na powierzchniach znajdujących się wyżej należy ułożyć przynajmniej izolację nieco lżejszą z warstwą ochronną, przy czym izolację tę należy łączyć na zakładkę z izolacją przed wodą naporową (program egzamin ustny). Izolacja tych powierzchni w postaci powłok izolacji lekkiej bez wkładek nie jest wystarczająca, istnieje bowiem niebezpieczeństwo, że spływająca woda opadowa może dostać się pomiędzy konstrukcję i izolację lub pomiędzy izolację i warstwę ochronną. Izolacje przed wodą naporową zwykle stosuje się od strony zewnętrznej budowli (izolacje zewnętrzne). W wyjątkowych przypadkach, gdy należy zaizolować istniejący budynek. wykonuje się izolację od wewnątrz (izolacje wewnętrzne) (opinie o programie).

Przejście od izolacji poziomej

Izolacje zewnętrzne. Przy budowlach wolno stojących korzystnie jest nakładać izolację po wykonaniu ścian. W tym celu potrzebna jest przestrzeń robocza wokół budowli szerokości co najmniej 1 m, aby zwoje izolacji mogły być przygotowane bezpośrednio na miejscu wykonania. Jeżeli nie ma dostępu do obiektu ze wszystkich stron lub przestrzenie robocze są ograniczone, należy najpierw wykonać izolację na ściankach pomocniczych i dopiero potem wykonać ściany budowli, tak aby przylegały one do izolacji (segregator aktów prawnych).

Dolną część izolacji pionowej łączącej się z izolacją poziomą wykonuje się również na ścianie pomocniczej. Przejście od izolacji poziomej do pionowej i równocześnie od izolacji na ścianie pomocniczej do izolacji nakładanej od zewnątrz. W tym celu wznosi się ścianę z cegły grubości 1 /2 cegły, oddzielając ją od betonowanego podłoża paskiem cienkiej papy lub powłoki. Ściana pomocnicza pracująca później jako warstwa ochronna zostanie dociśnięta wskutek parcia ziemi, gdyż może swobodnie przesuwać się po warstwie papy.

Dolna część ściany pomocniczej do poziomu górnej powierzchni podkładu pod posadzkę powinna być wymurowana na zaprawie cementowej i otynkowana, górna natomiast część na wysokość ok. 4-5 warstw cegieł (w obrębie przyszłego połączenia izolacji wykonywanej na ścianie pomocniczej z izolacją wykonywaną od zewnątrz) należy wymurować na zaprawie wapiennej i również otynkować (promocja 3 w 1). Użycie zaprawy wapiennej do murowania górnej części jest konieczne ze względu na łatwość rozebrania tej części ściany. Naroże między ławą fundamentową a ścianą należy zaokrąglić zaprawą cementową.  Przy następnych warstwach postępuje się w sposób podobny, tak że pojedyncze pasy zachodzą na siebie.