Obrabiane i składowane

Obrabiane i składowane są materiały palne, stosuje się miejscowe hydranty wewnętrzne o średnicy 52 mm, jeżeli miejscowe obciążenia ogniowe na powierzchni zajmowanej przez te materiały przekracza 200 Mcal/m² lub 45 kg drewna/m² (program uprawnienia budowlane na komputer).

Hydrantów wewnętrznych nie należy stosować:

1. w pomieszczeniach, w których występują materiały palne me dające się ugasić wodą lub przy których gaszeniu stosowanie wody stwarza niebezpieczeństwo wybuchu,
2. w budynkach zakładów pracy klas A i B odporności ogniowej, w których pomieszczenia zakwalifikowane są do IV i \ kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,
3. w dyżurkach i wartowniach,
4. w zakładach kąpielowych i pralniach,
5. w zakładach mleczarskich,
6. w pompowniach i stacjach uzdatniania wody oraz w oczyszczalniach ścieków (program uprawnienia budowlane na ANDROID).    

Hydranty wewnętrzne powinny być rozmieszczone w miejscach łatwo dostępnych, możliwie przy drogach ewakuacyjnych, a w szczególności:

• przy wejściach i klatkach schodowych,
• przy przejściach i korytarzach (uprawnienia budowlane),
•  w obiektach o produkcji zaliczonej do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego przy wyjściach na zewnątrz pomieszczenia lub na drogę ewakuacyjną,
• przy wejściach na strych,
• w pomieszczeniach produkcyjnych, jeżeli zasięg hydrantów wewnętrznych rozmieszczonych według wyżej podanych zasad nie zapewnia skutecznej ochrony dla całego pomieszczenia.

Zawór hydrantu wewnętrznego powinien być umieszczony na wysokości ok. 1,35 m od podłogi, a promień zasięgu jednego hydrantu powinien wynosić 25-^35 m; każdy punkt chronionego pomieszczenia powinien być objęty skutecznym działaniem co najmniej jednego hydrantu wewnętrznego(program egzamin ustny).

Odległość rozpryskiwacza tryskacza od stropu, dachu lub belki mierzona prostopadle do nich nie może być mniejsza niż 0,08 m i nie większa niż 0,25 m. Składowane towary powinny znajdować się co najmniej 0,5 m poniżej rozpryskiwacza tryskacza. Skuteczność tryskacza nie jest pełna w pomieszczeniach wysokich (ponad 7 m) (opinie o programie).

Odległość tryskaczy

Odległość tryskaczy od ścian niepalnych powinna wynosić połowę rozlewu na sieci tryskaczowej (1,35-1,75 m), a odległość od ścian palnych nie więcej niż 1,20 m. Przy stropach i dachach palnych z belkami wystającymi z płyty więcej niż 0,15 m lub przy stropach i dachach niepalnych z belkami wystającymi z płyty więcej niż 0,30 m, jeśli odległość między belkami przekracza 3,50 m, tryskacze należy rozmieszczać w 2 rzędach biegnących wzdłuż przelotów między belkami (segregator aktów prawnych).

Sieć tryskaczowa składa się z przewodów rozprowadzających, na których rozmieszczono tryskacze (rozstaw 2,75-3,5 m), oraz przewodów rozdzielających i przewodów głównych. Sieć tryskaczowa zaczyna się od zaworu kontrolno-alarmowego i kończy na tryskaczach. Sieć tryskaczowa dzieli się na sekcje (każdy większy budynek lub pomieszczenie stanowi oddzielną sekcję). Każda sekcja tryskaczowa oznaczona jest kolejnym numerem namalowanym na zaworze kontrolno-alarmowym, turbinie i dzwonie oraz na drzwiach pomieszczeń chronionych. Liczba tryskaczy w sekcji nie powinna przekraczać:

1. 1000 sztuk w systemie wodnym,
2. 500 sztuk w systemie powietrznym.

Na jednym przewodzie rozdzielczym ustawia się najwyżej 6 szt. tryskaczy. Ciśnienie robocze w sieci tryskaczowej powinno wynosić maksymalnie w systemie wodnym 10 at, w systemie powietrznym 4 at. Ciśnienie wody w najdalej i najwyżej położonym tryskaczu powinno wynosić najmniej 5 m HoO. Wymiary sieci należy sprawdzić przez obliczenie hydrauliczne, przyjmując największe prędkości przepływu 4,5-5,0 m/s (promocja 3 w 1).

Minimalne średnice wewnętrzne przewodów rozprowadzających i rozdzielających można przyjmować. Sieć tryskaczową wykonuje się ze spadkiem w kierunku zaworu kontrolno-alarmowego. Sieć tryskaczową do średnicy 76 mm należy wykonać z rur stalowych wg PN- -64/H-74200 ocynkowanych, gwintowanych, możliwie bez uszczelnienia, a o średnicy powyżej 76 mm z rur stalowych wg PN- -60/H-74209 spawanych, przy stosowaniu połączeń kołnierzowych, zabezpieczonych przed korozją warstwą farby.