Obróbka cieplna

Po naciągnięciu sprężanego zbrojenia i ułożeniu zbrojenia niesprężanego zamyka się komorę pokrywami i przy słabym doprowadzaniu pary nagrzewa się w ciągu 10-12 min. robocze powierzchnie formy do temperatury 35-45°C, po czym przystępuje się do betonowania, otwierając zamykając komorę w miarę układania i zagęszczania mieszanki. Temperaturę tę utrzymuje się do zakończenia betonowania i dalej w ciągu godz. przy stopniowym, w najmniejszej ilości, doprowadzaniu pary do skrzyni grzewczej formy. Obróbkę cieplną przeprowadza się przy temperaturze 85-90°C według reżymu 2 + 3 + 8-3 godz. Zapewnia to jednodobowy cykl obrotu stendów przy produkcji płyt i dwudobowy cykl obrotu kratownic w formach podwójnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy produkcji sprężonych elementów na poligonach w .zimie, w pierwszym okresie obróbki cieplnej temperatura zabetonowanego elementu nie powinna przewyższać temperatury urządzenia przejmującego siłę naciągu zbrojenia (na danym poligonie belki rozporowej lub ramy oporowej). Jest to konieczne dla uniknięcia zjawiska znacznego zmniejszania się naprężenia napinanych prętów (zależnego przy niezmiennej długości pręta od temperatury) w wyniku ich nagrzewania. Dlatego szczególnie ważne jest wstępne nagrzewanie formy razem z elementem siłowym. W tym celu zakłada się w elemencie na całej jego długości rury gazowe, przez które (2d-3 razy za pomocą króćców łącznikowych na końcach elementu siłowego) doprowadza się parę do perforowanych rur komory (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stratę naprężenia można zmniejszyć również przez powolne podnoszenie temperatury w komorze, przy którym elementy siłowy i produkowany nagrzewają się razem. Zmniejsza to jednak przepustowość komór, form i zdolność produkcyjną poligonu (uprawnienia budowlane).

Wielkość strat

Wielkość strat od różnicy temperatur cięgna i urządzeń oporowych omówiono w komentarzu. Przy produkcji belek o rozpiętości 12 m w formach pionowych z przegrodami grzejnymi wpuszcza się do nich parę przed betonowaniem. Przegroda grzejna nie nagrzewa jednakże czół i górnego pasa elementu i części te nie uzyskują wymaganej wytrzymałości. Możliwe jest przy tym pojawienie się rys wskutek powstania naprężeń cieplnych. Dlatego w celu stabilizacji reżymu obróbki cieplnej ustawia się na poligonie dla każdej pary form składano-rozbieralny cieplak z bloków, w którym przechowuje się ciepło wypromieniowywane z przegrody grzejnej formy i utrzymuje temperaturę 20-25°C (program egzamin ustny).

W elementach z naciągiem zbrojenia po stwardnieniu betonu zbrojenie umieszcza się zwykle w kanałach. Po naciągu wstrzykuje się do kanałów zaprawę cementową dla zapewnienia przyczepności zbrojenia do betonu i jego ochrony przed korozją. Sposób ten pozwala produkować elementy na dowolnym poligonie bez dużych nakładów na budowę specjalnych stendów. Jednakże naciąg zbrojenia wykonuje się oddzielnie dla każdego elementu i dlatego jest on mniej efektywny (w zakresie pracochłonności wytwarzania) niż naciąg zbrojenia dla kilku elementów przed ich betonowaniem (opinie o programie).

Podany sposób jest stosowany przeważnie do zbrojenia długowy- miarowych ciężkich elementów i przy dużych siłach naciągu, ponieważ w pierwszym przypadku zmniejszają się ujemne strony oddzielnego naciągu zbrojenia, a w drugim przy przekazywaniu naciągu na opory potrzebna byłaby duża siła. Budowa zaś takich opór związana jest ze znacznymi kosztami, co nie jest racjonalne dla poligonu, kiedy wielkość produkcji ciężkich elementów jest stosunkowo mała (segregator aktów prawnych).

Sprężanie betonu za pośrednictwem cięgien ciągłych, nieprzerwanych i odcinkowych z naciągiem ich po stwardnieniu betonu jest w wielu przypadkach jedynym sposobem sprężenia, jaki może mieć miejsce. Jest to tzw. kablobeton, niezastąpiony np. w mostownictwie, szczególnie przy dużych rozpiętościach przęseł, w halach przemysłowych o dużych rozpiętościach, w zbiornikach na ciecze, w dwu- i trójosiowo sprężonych, wielokondygnacyjnych budynkach mieszkalnych i innych obiektach, gdzie występują duże znacznych wymiarach i ciężarach własnych konstrukcje, gdzie wymagane jest scalanie przestrzenne ustroju i występują duże siły sprężające (promocja 3 w 1).