Obróbka kamieniarska

Powierzchnię sztucznych kamieni i wypraw szlachetnych kamieniarskich obrabiamy po kamieniarsku ręcznie albo mechanicznie. Do obróbki ręcznej służą narzędzia opisane w normie PN/B-354, jak np. zębak, karbownik, groszkownik, pobijak itp. Nazwy obrobionych powierzchni podaje norma PN/B-356 (program uprawnienia budowlane na komputer). Rozróżniamy więc powierzchnię surową, szpicowaną lub krzesaną dłutowaną, krzyżową, gradzinowaną, groszkowaną, prążkowaną, czesaną, wełniastą, szlifowaną, polerowaną, dziobaną i rwaną. Niektóre z potrzebnych narzędzi do obróbki ręcznej.

Obróbkę mechaniczną wykonywa się przy użyciu narzędzi pneumatycznych lub elektrycznych z rozmaitego rodzaju końcówkami. Tanim sposobem wykończenia powierzchniowego jest szczotkowanie powierzchni sztucznego kamienia wirującymi szczotkami stalowymi lub też podszlifowywanie powierzchni specjalnymi krążkami szlifierskimi. Obróbka powierzchniowa może być wykonywana na sucho, co wywołuje wiele kurzu, szkodliwego dla robotników i mechanizmów (szczególnie elektrycznych) - oraz na mokro, jeżeli do narzędzia dopływa woda specjalnym wężem gumowym.
Przy sposobie mokrym obróbkę powierzchniową należy prowadzić od góry do dołu ściany (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do napędu szczotek i szlifierek stosuje się także silniki wibratorowe z wałami giętkimi, przystosowanymi do zmiany końcówek.

Wydajność jednej szczotki szlifierskiej typu lekkiego przekracza wydajność sześciu robotników - kamieniarzy, wyposażonych w narzędzia ręczne. Dla przykładu podajemy na  widok ręcznej szlifierki elektrycznej. Inny typ podczas pracy na rusztowaniu. Płytki cementowe jako licówka zewnętrzna mają dużo zalet, a mianowicie są tanie, trwałe, mało nasiąkliwe, umożliwiają swobodną transpirację (co ma największe znaczenie, gdyż umożliwia szybkie wysychanie wilgotnych murów) oraz pozwalają nadawać elewacji różne desenie. Najodpowiedniejsze okazały się płytki o wymiarach cegły, tj. 25 X 12» 25 x 6>5 i 12 X 6>5> gdyż nadają się do wszystkich prawie murów wykonanych z cegły bez jej docinania. Przy powyższych wymiarach między płytkami powinna być zostawiona spoina szerokości 1 cm (uprawnienia budowlane).

Grubość warstwy

W wypadku licowania bez spoiny, tj. na dotyk, płytki powinny mieć wymiary o 1 cm większe. Wymiary te umożliwiają układanie płytek w różny deseń. Można także zastosować płytki kwadratowe o wymiarach 14 x 21 X 21 lub 28 X 28 cm, umożliwiają one jednak tworzenie deseni, gdyż różnorodne układanie jest niemożliwe. Płytki o wymiarach 21 X 21 cm, 28 X 28 cm lub większe wymagają specjalnego przymocowania drutem, jak przy licowaniu kamieniem lub też przyciskania płytek deskami na czas wiązania zaprawy (program egzamin ustny).
Najlepszym materiałem jest marmur kielecki szary, czerwony lub czarny, mielony na mąkę i grysik o ziarnach do 1 mm.

Do mąki tej można dodać szkło mielone, porcelanę lub podobne surowce mało nasiąkliwe, znajdujące się w danej okolicy. Stosunek mieszaniny powinien być następujący: 1 część cementu na 5 części powyższych składników (opinie o programie).
Również można zastosować tu grysik z mielonej cegły (np. z gruzów). Płytki takie zastosowano w kilku wypadkach w Warszawie. Mają one przyjemny pastelowy różowy odcień. Również ościeża okienne i podokienniki są tu wykonane z elementów gotowych przy zastosowaniu grysiku z tłuczonej cegły rozbiórkowej.

Grubość warstwy na zewnętrznej powierzchni najmniej 1 cm. Dolna warstwa o grubości 1 do 1,5 cm może być cementowopiaskowa o stosunku 1:5, łączna grubość płytek wynosi więc 2 do 2,5 cm (segregator aktów prawnych).
Mieszanie powinno być dokonane na dobrej mieszarce, najlepiej systemu talerzowego, gdyż od dobrego zmieszania się cząsteczek miału marmurowego z cementem zależy jednolity wygląd płytek oraz ich trwałość.
Mieszanina powinna być tylko wilgotna (na 50 litrów mieszaniny suchej około 5-6 litrów wody) (promocja 3 w 1).

Prasowanie powinno odbyć się w prasach hydraulicznych lub mechanicznych o takiej sile, by na 1 cm2 powierzchni płytek przypadało min. 160 kg. Zależnie zatem od siły prasy można prasować jednocześnie kilka płytek. Płytki 21 X 21 mają powierzchnię 441 cm2. Licząc 160 kg na 1 cm2 ciśnienie powinno wynosić 70 560 kg.