Obsługa holownicza

Oczywiście, wymiary wejścia tego rodzaju należy ustalać w zależności od wymiarów największych statków przewidzianych w danym porcie i przyjętego promienia krzywizny ich kursu, wahającego się od 3 do 7 długości statków wchodzących bez obsługi holowniczej, a równego około 2 długościom, gdy obsługa taka jest zapewniona (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wejście zakryte z zaznaczonymi kursami statku średniej wielkości dla falowania o kierunku prostopadłym do falochronu głównego.

Statek podchodzący w czasie sztormu do portu będzie się trzymał promienia fali i kierował w pobliże głowicy falochronu głównego, którą minie w odległości równej około połowie swojej długości. Zaraz za głowicą ustawi ster do zwrotu i po chwili znajdzie się pod osłoną falochronu głównego. Dzięki ekspansji fali nie będzie narażony na falę boczną, lecz ciągle będzie się poruszał w przybliżeniu po jej promieniu. Ustawienie boczne do fali uzyska, gdy stanie się ona już nieszkodliwa. Odpowiednia szerokość wejścia pozwoli mu wyminąć w bezpiecznej odległości głowicę drugiego falochronu i wejść do zupełnie spokojnego awanportu (program uprawnienia budowlane na ANDROID)..

Opisany układ falochronów zabezpiecza port przed wejściem fali z kierunku prostopadłego do falochronu głównego i ze wszystkich kierunków leżących między tym kierunkiem a osią falochronu.
Wymiary wejść tego rodzaju należy ustalać w zależności od wielkości największych statków przewidywanych w danym porcie i od najbardziej niekorzystnego kierunku podejścia statku do wejścia. Wymiary te można wyznaczyć, wykreślając kursy statków wpływających do portu, przy czym najmniejszy odstęp kursu statku od głowicy falochronu wskazane jest przyjmować równy połowie długości statku, a promień R krzywizny kursu (uprawnienia budowlane).

Zwrot w prawo

Statki duże (> 15 tys. RT brutto), a zwłaszcza nowoczesne olbrzymy, z reguły posługują się holownikami i wymagają obrotnic na kanałach w celu wykonania zwrotów w miejscu. W czasie burzy statki muszą mieć zapewnioną możliwość wejścia do portu z najbardziej niekorzystnego kierunku falowania (program egzamin ustny).
Dla opisanego układu wykreślono kursy statków wpływających do portu po promieniach fal podchodzących z różnych kierunków.

Takie kursy są najbezpieczniejsze, gdy na morzu jest sztorm, chociaż statek z pełnym ładunkiem, prawidłowo rozmieszczonym, i dobrze funkcjonującymi mechanizmami nie obawia się kursu ukośnego, a nawet równoległego w stosunku do linii szczytowej fal. Jedynie dla statków bardzo wynurzonych, albo przechylonych z jakiegoś powodu, kurs ukośny może być niedogodny, nawet i niebezpieczny (opinie o programie). Kurs po promieniu fali wymaga jednak najszerszego wejścia, chcąc więc zapewnić najlepsze warunki żeglugi, takie kursy w dalszych rozważaniach zakładano.
Przyjmując najmniejszy bezpieczny odstęp od głowicy równy połowie długości statku (r = Lj2), otrzymano dla promienia krzywizny R = NLC kursy statków dla różnych kierunków podejścia. Po minięciu głowicy falochronu głównego statki ciągłym ruchem, wytracając stopniowo swą prędkość, podchodzą aż pod głowicę falochronu drugorzędnego, po czym minąwszy ją mogą swobodnie zmienić kierunek i wpłynąć do awanportu (segregator aktów prawnych).

Zwrot w prawo jest zwykle łatwiejszy do wykonania niż w lewo (przy wstecznym ruchu maszyny statek zwykle o prawoskrętnej śrubie ma tendencję do zwracania się dziobem właśnie w prawo); wyżej opisana „cyrkulacja” nie powinna zatem nastręczać żadnych trudności.
Największych wymiarów wejścia wymaga żegluga w kierunku, oznaczonym na rysunku cyfrą I, odpowiadającym kątowi nachylenia do osi falochronu równemu 60°.

Inne kierunki podejścia statku z morza oraz podejścia bardziej oddalone od głowicy falochronu głównego dają mniejsze wymiary wejścia. Jedynie wartość B, będąca odległością falochronu głównego od dolnej krawędzi robót czerpalnych o głębokościach zapewniających swobodne manewry statków, jest największa, gdy statek podchodzi zza falochronu, równolegle do niego (promocja 3 w 1).