Odbojnice

Należy zauważyć, że odbojnic faszynowych mimo zawieszenia ich na poziomie wody nie można uważać za pływające, gdyż zwykle po pewnym czasie eksploatacji stają się cięższe od wody (program uprawnienia budowlane na komputer).
Odbojnice takie, mimo że nadal są często używane, nie są trwałe. W trudniejszych warunkach, gdy występuje np. większe falowanie w basenie, duży ruch statków itp., trwałość ich nie przekracza V2-1 roku. Liny opasujące pęki rozluźniają się, a poszczególne dłużyce wysuwają i wypadają, mimo często stosowanych dodatkowych zabezpieczeń. W warunkach łagodniejszych po 3 latach trzeba wymieniać przerdzewiałe liny opasujące.

Z powyższych względów szuka się dziś innych rozwiązań, głównie polegających na zastosowaniu gumy. Spotykane coraz częściej pęki opon staro użytecznych zawieszonych jako odbojnice na ścianach nadwodnych nabrzeży, należy jednak uważać jako rozwiązanie prymitywne, za środek najwyżej zastępczy do doraźnego stosowania.
Dobre wyniki uzyskuje się przy użyciu odbojnic-gigantów systemu holenderskiego Vredestein (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Elementem amortyzującym są tu walce z gumy specjalnej o długości około 2 m, a średnicy zewnętrznej zależnie od wielkości przewidywanych statków - 1,40 m, 1,60 m lub 1,75 m (o grubości ścian odpowiednio 0,30, 0,40 i 0,375 m).

Zawiesza się ;e na specjalnych klamrach osadzonych w ścianie nabrzeża. Mur nadwodny masywny, betonowy lub żelbetowy, o gładkiej ścianie nie wymaga dodatkowych podkładów dla odbojnic, natomiast gdy pod odbojnicami są ścianki szczelne, lub gdy wyznacza się położenie odbojnicy w miejscu uskoku w ścianie nabrzeża (np. między skrzynią a nadbudową), to konieczne się staje wykonanie fartucha ochronnego z twardego drewna (np. bongosi) zawieszonego na konstrukcji stalowej.
Odbojnice takie zawiesza się podobnie jak drewniane na poziomie (niskiej) wody, ale coraz częściej zawiesza się je także wyżej (uprawnienia budowlane). Odbojnice zawieszone w połowie wysokości muru nadwodnego nabrzeża w porcie Koper (w Jugosławii), bez zastosowania dodatkowych fartuchów ochronnych.

Liczba wałków

Bardzo praktyczne, zwłaszcza w basenach o silnych wahaniach poziomów wód, okazały się odbojnice pływające (program egzamin ustny). W portach brytyjskich często są stosowane odbojnice Twedella. Każda z nich złożona jest z dwu, trzech lub czterech podłużnie drewnianych i z pewnej liczby wydrążonych wałków gumowych założonych pomiędzy nimi. Każdą podłużnicę tworzy pewna liczba belek sosnowych ześrubowanych ze sobą pionowo i poziomo. Podłużnicę łączone są ze sobą łańcuchami, z którymi również połączone są poszczególne wałki. Liczba wałków dostosowana jest do wielkości energii, jaką mają przenieść. Przesuwanie się podłużnie względem siebie ogranicza długość łańcuchów (opinie o programie).

Ponadto pręty stalowe wypuszczone na dwie strony z podłużnicy środkowej i luźno wpuszczone w otwory w pozostałych podłużnicach, pozwalają na zbliżanie się lub od dalanie podłużnie od siebie, ale ograniczają do minimum ruchy w kierunku równoległym do ich osi (segregator aktów prawnych). Tak wykonane odbojnice spławia się na wodę, na której pływają zanurzone do 4/s i cumuje w dowolnym miejscu do nabrzeża. W tym stanie wałki wypełnione są w dużym stopniu wodą i w czasie ściskania odbojnicy pod wpływem naporu statku, woda ta
stawia również sprężysty opór w czasie wyciskania jej z wałków, niezależnie od materiału wałków (promocja 3 w 1).

W czasie dobijania statku odbojnice, których może być kilka, dostosowują się do jego położenia i kształtu i, jak wykazało doświadczenie, bardzo łagodzą jego uderzenie. Odbojnica o wymiarach 3,75×1,40×0,75 m, o ciężarze 2000 kG, zdolna jest przy maksymalnym odkształceniu 20 cm przenieść energię 20 • 103 kG • m, odbojnica zaś o wymiarach 9×3, 20×1, 90 m, o ciężarze 31 750 kG przenosi energię ok. 300 • 103 kG • m, przy ugięciu rzędu 50 cm.