Odkształcenia cieplne

Istniały również próby uszczelniania spękanych powierzchni ścian trójwarstwowych tynkiem zbrojonym cienką siatką podtynkową (program uprawnienia budowlane na komputer). Odkształcenia cieplne ściany zewnętrznej wywoływane zmianami temperatury otoczenia powodują poszerzanie i zwężanie spoin między płytami. Występujące naprężenia rozciągające sprzyjają w tym przypadku powstawaniu rys wzdłuż spoin w warstwie zbrojonego tynku, przez które woda opadowa przedostawała się ponownie przez ścianę. W celu wyeliminowania koncentracji odkształceń cieplnych ściany wzdłuż spoin między płytami konieczne jest częściowe zabezpieczenie ściany przed bezpośrednimi wpływami zmieniającej się temperatury zewnętrznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Można to osiągnąć przez pokrycie ściany od zewnątrz warstwą styropianu grubości 2 cm, która stanowiąc podkład dla tynku lub wyprawy zewnętrznej zabezpiecza tę wyprawę przed tworzeniem się rys w stykach prefabrykatów wielkopłytowych, powstających od ruchów cieplnych podłoża.

Jako warstwę zewnętrzną stosowano tynk zbrojony. Korozja drutu wiązałkowego łączącego siatkę podtynkową z gwoździami zakotwionymi w ścianie wykazała, że konieczne jest zaprojektowanie bardziej trwałego połączenia. Jednocześnie ze względu na duży ciężar tej warstwy, wynoszący ok. 60 kG/m² powierzchni ściany, powinna to być dość sztywna konstrukcja nośna (uprawnienia budowlane). Szczegóły dotyczące zasad wykonywania tego zabezpieczenia opracowano w ogólnych wytycznych stosowania. Jest to tzw. metoda ciężka (program egzamin ustny).

Inna z metod wykańczania powierzchni polega na wykonaniu na warstwie styropianu lekkiej wyprawy. W celu zabezpieczenia jej przed spękaniem może ona być zbrojona tkaniną z włókna szklanego. Doświadczenia w tym zakresie prowadzono w ośrodkach krajowych oraz zagranicznych (opinie o programie). Szczegóły dotyczące zasad wykonywania tych zabezpieczeń. Jest to tzw. metoda lekka.

Zabezpieczenie starej warstwy

Przy ścianach trójwarstwowych istnieje obawa, że warstwa fakturowa nie ma trwałego zakotwienia w warstwie nośnej, należy więc zabezpieczać ścianę tynkiem zbrojonym na styropianie. Konstrukcja nośna dla tynku zbrojonego stanowi jednocześnie dodatkowe zabezpieczenie starej warstwy fakturowej tej ściany (segregator aktów prawnych).

Przy zabezpieczaniu ścian z betonu komórkowego, w których występują spękania i łuszczenie powierzchni prefabrykatów, można stosować zabezpieczanie ścian tynkiem zbrojonym bez warstwy styropianu.

W niektórych przypadkach na przeciekających lub przemarzających ścianach stosowane są zabezpieczenia za pomocą nakładanych warstw „ekranowych”. Na przykład na ruszcie drewnianym mocowanym do podłoża przykręcane są płyty okładzinowe z płyt azbestowo-cementowych. W dalszej części zostaną omówione następujące sposoby zabezpieczania ścian zewnętrznych:

• zabezpieczanie ścian tynkiem zbrojonym na styropianie,
• zabezpieczanie ścian tynkiem zbrojonym bez warstwy styropianu,
• zabezpieczanie ścian lekką wyprawą z płynnej tapety na styropianie,
• zabezpieczanie ścian lekką wyprawą z plastycznej masy tynkarskiej PMT na styropianie,
• zabezpieczanie ścian lekką wyprawą elewacyjną wg metody „dryvit”,
• zabezpieczanie ścian wielkowymiarowymi płaskimi płytami azbestowo-cementowymi prasowanymi (promocja 3 w 1).

Metody te mogą być stosowane do ścian trójwarstwowych betonowych, dwuwarstwowych ścian ocieplonych bloczkami z betonu komórkowego oraz jednowarstwowych ścian z betonu komórkowego, keramzytobetonu i żużlo-betonu.

Żadna z tych metod nie może być stosowana do ścian, w których zmiany strukturalne materiału konstrukcyjnego lub inne uszkodzenia prefabrykatów prowadzą do postępującego w czasie zmniejszania nośności ścian. Zjawiskiem takim może być np. rozpad żużla w ścianach żużlobetonowych lub postępujący proces rozwarstwienia betonu komórkowego w płaszczyźnie korodujących siatek zbrojenia w ścianach jednowarstwowych z prefabrykatów z betonu komórkowego.