Odmierzone suche składniki

Spośród tych trzech rodzajów wytwórni masy betonowej niewątpliwie typ ostatni jest najbardziej racjonalny pod względem technologicznym (program uprawnienia budowlane na komputer).

W zależności od rodzaju produkcji rozróżniać można wytwórnie:

• produkujące masę betonową,
• produkujące odmierzone suche składniki masy betonowej, mieszane następnie w betoniarkach samochodowych (w czasie jazdy lub po przybyciu na plac budowy),
• kombinowane, produkujące zarówno masę betonową, jak i suche mieszanki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wreszcie w zależności od konstrukcji głównego budynku wytwórnie mogą być:

• przenośne (w stanie zmontowanym),
• rozbieralne,
• stałe (o dłuższym okresie eksploatacyjnym 10-15 lat).

Przed przystąpieniem do zaprojektowania wytwórni masy betonowej należy przede wszystkim opracować założenia projektowe. Założenia te powinny ustalić: program produkcji z uzasadniemiem ekonomicznym, stopień wykorzystania wytwórni

w różnych okresach eksploatacyjnych, przewidziane do produkcji marki betonu, źródła dostawy surowców, sposoby ich transportu do wytwórni oraz transportu masy betonowej na budowy, sposoby zapewnienia pracy wytwórni w okresie zimowym i inne specjalne cechy, jakim projektowana wytwórnia powinna odpowiadać.

Poniżej omówione będą główne elementy projektowania wytwórni masy betonowej (uprawnienia budowlane).

Podstawowym parametrem projektu wytwórni masy betonowej, od którego zależy zaopatrzenie w urządzenia technologiczne, surowce, energię, wodę, ciepło itp. jest wydajność.

Obliczania wydajności wytwórni masy betonowej w m³/godz dokonuje się najczęściej na podstawie formuły

Lokalizacja wytwórni masy betonowej oparta na zasadzie środka ciężkości procesów zapotrzebowania została szczegółowo omówiona poprzednio (program egzamin ustny).

Wytwórnie masy betonowej oparte są najczęściej na składnikach dostarczanych z zewnątrz (cement, kruszywo, plastyfikatory itp.) i wyposażone są w:

• składy cementu zaopatrzone w urządzenia odbiorcze oraz urządzenia do transportu cementu do budynku wytwórni,
• składy kruszywa i urządzenia do dostarczania kruszywa ze składów do budynku wytwórni,
• budynek do wytwarzania masy betonowej zaopatrzony w zasobniki operacyjne składników betonu, urządzenia odmierzające składniki, urządzenia do przygotowania i dodawania plastyfikatorów, betoniarki oraz zasobniki załadunkowe dla gotowej masy betonowej (opinie o programie).

Składy cementu

Poza tymi zasadniczymi oddziałami, wytwórnia masy betonowej obejmować może urządzenia sprężonego powietrza (do pneumatycznego transportu cementu), pary (do podgrzewania wody oraz kruszywa) itp.

Składy cementu (zasadnicze) dla wytwórni zaopatrzonych w cement w workach. Wobec coraz większego rozpowszechniania się sposobu przewożenia cementu w pojemnikach (cementowozy, wagony do cementu) składy cementu instaluje się najczęściej w postaci rozbieralnych stalowych zasobników.

Przykładowo podaje się sposób przechowywania cementu zastosowany w wytwórni masy betonowej na budowie stopnia wodnego na Bugu w Dębem (segregator aktów prawnych).

Wytwórnia masy betonowej w Dębem (o produkcji ok. 115 m³/8 godz) zaopatrzona była w dwa zasobniki stalowe, (rozbieralne, łączone na śruby), mieszczące po 1201 cementu każdy. Uszczelnienie połączeń montażowych wykonano za pomocą uszczelek z gumy porowatej. Zasobniki napełnia się pneumatycznie z cementowozów, a cement do wytwórni podaje się za pomocą przenośnika pneumatycznego.

Zasadnicze składy kruszywa rozlokowuje się w najbliższej odległości od oddziału wytwarzania masy betonowej, czemu najbardziej sprzyja pionowe podawanie kruszywa za pomocą przenośników kubełkowych. Zapasy kruszywa, powierzchnie użyteczne i ogólne składów kruszywa oraz potrzebne długości frontów załadunkowych tych składów oblicza się wg zasad i wskaźników (promocja 3 w 1).

Zaopatrywanie zasadniczych składów kruszywa odbywa się z reguły w sposób nieprzerwany w ciągu całego okresu produkcyjnego (z wyjątkiem okresu zimowego). Dlatego też zapas materiałów powinien jedynie kompensować nierównomierność dostaw w stosunku do potrzeb, wyrażającą się różnicą między wykresem dostaw i wykresem zużycia materiałów.